บทที่ 695

พอหม่าหลันเตรียมโพสต์เรียบร้อยแล้ว ยังต่อท้ายด้วย สติ๊กเกอร์เชนอาย แล้วก็เช็คอินที่ Tomson Riviera แล้วก็กด โพสต์ตอย่างมีความสุข

พอโพสต์ต็ออกไป ก็มีคนมากดไลค์และแสดงความคิดเห็นไม่ น้อย

ความเห็นทั้งหลาย ล้วนเป็นคำพูดที่ชื่นชม ล้วนตื่นเต้นกับบ้าน ของเธอที่หรูหรา

ถึงอย่างไร ไม่มีใครคิดว่า หม่าหลันจะได้อยู่ในคฤหาสน์ราคา เป็นร้อยล้าน มันเป็นความคิดของทุกคนไป

ในตอนนี้ คนตระกูลเดียวกำลังนั่งล้อมกินซุปเป็ดตุ๋นผักกาด

ขาว กินไปทั้งน้ำตา

นายหญิงใหญ่ก็ต่อให้ตายก็ไม่ยอมปล่อยเงิน อีกทั้งยังไม่ ค่อยพอใจกับที่เซียวฉางเฉียนและลูกทั้งสองของเขามาขึ้นเสียง ใส่ตนเอง ดังนั้นก็เลยอยากจะสั่งสอนพวกเขาเสียหน่อย

ดังนั้น ตอนสายๆ เธอออกไปซื้อผัก ซื้อมาแค่เป็ดแห้งตัวหนึ่ง แล้วก็ผักกาดขาวสองต้น ล้างๆ นั่นๆ แล้วก็เอาลงหม้อตุ๋นๆ ไป

เธอรู้สึกว่า ตนเองก็อายุมากแล้ว กินได้น้อย แถมยังกินขอ งมันๆ เลี่ยนๆ มากไม่ได้ ดังนั้นก็เลยทำแบบน้ำซุปใสๆ จืดๆ ส่วนพวกเขา3คน จะกินก็กิน ไม่กินก็แล้วแต่
เชียวฉางเฉียน เซียวไห่หลง และเซียวเวยเวยก็อับจน ทั้ง3คน ไม่มีเงินไปกินข้าวข้างนอก ดังนั้นก็ได้แต่นั่งกินอาหารแบบนี้กับ นายหญิงใหญ่

เป็ดแห้งนี้ก็ตัวไม่เล็ก แต่มีแต่กระดูก แทบจะไม่มีเนื้ออะไร กองกระดูกตรงหน้าเซียวไม่หลงก็กองใหญ่ แต่ก็ยังไม่อิ่มท้อง

เขาที่หัวเสีย ก็กินข้าวไป เลื่อนดูโพสต์ในวีแชทไป

ก็เห็นโพสต์นั้นของหม่าหลัน พอดูดีๆ ก็โมโหจนต้องกัดฟัน เขาโยนตะเกียบไป แล้วด่าออกมาว่า “แม่ง! นังบ้าหม่าหลันนั่น มันได้เข้าไปอยู่ที่Tomson Rivieraละ แม่ง มันควรได้อยู่ Tomson Rivieraด้วยรึไงกัน? ! สวรรค์ช่างตาบอดจริงๆ ! ”

นายหญิงใหญ่ได้ยินดังนั้น ก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ก็โมโหขึ้น มาเหมือนกัน!

“หนอยแน่ะนั่งนี้ ยังบอกอีกนะว่ามีห้องนอน10กว่าห้อง คงจะ ตั้งใจให้ฉันเห็นล่ะสิ!

นายหญิงใหญ่เซียวก็รับไม่ได้อย่างมาก ด่าในใจว่า ห้องตั้ง มากมาย แต่ไม่ให้ฉันสักห้อง ไม่ให้ฉันไปนอนสักหน่อย ตอนนี้ ยังจะมาตั้งใจโพสต์ประชดประชันฉันอีก แม่ละอยากจะสับแกให้ เป็นหมื่นชิ้นให้หายโกรธเสียจริง!

ในตอนนี้ เซียวฉางเฉียนก็ดูโพสต์ในโทรศัพท์เหมือนกัน เห็น หม่าหลัน โพสต์รูปที่หรูหรา แล้วก็มองเป็ดตุ๋นผักกาดขาวแห้ง ตรงหน้าตนเอง ก็โกรธจนกินข้าวไม่ลง แล้วก็บล็อกหมาหลับไป
พอไม่เห็น ก็จะไม่ได้ไม่โมโห!

เซียวเวยเวยก็เป็นเพื่อนกับหม่าหลันในวีแชทเหมือนกัน พอ

เปิดดู ก็โมโหรับไม่ได้เหมือนกัน นายหญิงใหญ่เซียวเห็นทั้ง 3 คนกำลังอารมณ์เสียกัน ก็รีบพูด ขึ้นมาว่า “พวกแกไม่ต้องไปสนใจสิ่งที่หม่าหลันมันโพสต์หรอก

มันอยู่ในคฤหาสน์นั้นได้ไม่กี่วันหรอก เดี๋ยวก็ถูกคนไล่ออกมา

พูดไปดังนั้น เธอก็กระแอม แล้วพูดว่า “เรื่องที่สำคัญของเรา ตอนนี้ ก็คือจะทำอย่างไร ให้บริษัทเชียวชื่อของพวกเราผ่าน เหตุการณ์เลวร้ายนี้ไปได้ แล้วก็กลับมารุ่งโรจน์อีกครั้ง!

เซียวฉางเฉียนก็พูดไปนิ่งๆ ว่า “ผ่านเหตุการณ์เลวร้ายอะไร ครับ? หนี้สินทั้งหลายสิบล้าน ก็ต้องชำระสิครับ? จะเอาที่ไหน? บ้านเราก็เก่าแล้ว ผมว่าอยากมาก็ขายได้แค่1.7-1.8ล้าน แล้วที่ เหลือจะทำอย่างไรดี

พูดจบ เขาก็มองนายหญิงใหญ่เซียวด้วยอารมณ์บ่นๆ ว่า แล้ว พูดว่า “ของโบราณที่พ่อเหลือไว้ อย่างน้อยก็ขายได้เป็นสิบล้าน นะครับ? ว่าแต่แม่ทำไมเอาของพวกนั้นมาให้ผม ผมจะได้เอาไป ขาย แล้วก็ไปซื้อบ้านใหม่ เดี๋ยวพอธนาคารยึดบ้านหลังนี้ไป แม่ จะไปอยู่ไหน”

นายหญิงใหญ่เซียวก็พูดหน้านิ่งว่า “ซื้อบ้านงั้น? แกคิดว่าพอ ซื้อบ้านแล้ว ฉันจะเข้าไปอยู่หรอ? หนี้ยังใช้ไม่หมด ฉันอาจจะติด คุกก็ได้! อายุปูนนี้แล้ว ถ้าติดคุก จะรอดกลับออกมาอีกไหม นะ?”