บทที่ 693

หลังจากนายหญิงใหญ่เซียวผิดใจกับเชียวฉางเฉียนแล้ว ในใจ ทั้งสองคนก็บังเกิดรอยแผลที่ยากจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้

สุดท้ายนายหญิงใหญ่เซียวก็เอาเงินออกมาแค่5หมื่นหยวน เพื่อเป็นค่าใช้จ่ายในบ้าน ที่เหลือก็เอาไปใช้หนี้กับธนาคารสอง แห่ง

หลังจากที่ธนาคารได้รับเงินชำระหนี้มาส่วนหนึ่ง พนักงาน ตามทวงนี้ก็ให้เกียรตินายหญิงใหญ่เชียวมาก บอกว่าสามารถ ยืดระยะเวลาชำระหนี้ออกไปได้ ให้ตระกูลเซียวได้ผ่อนลม หายใจบ้าง

นายหญิงใหญ่เชียวก็โล่งอก

ถึงตอนนี้ เธอก็ยังหวังว่าบริษัทเชียวชื่อจะสามารถกลับมาดี ขึ้นได้ ขอเพียงสามารถยืดเวลาที่จะล้มละลายออกไปได้ ก็อาจจะ ยังมีโอกาส

ไม่แน่ว่าสักช่วงหนึ่ง ก็อาจจะมีเซียวเชียนคนที่สอง โผล่มาอีก ได้?

สำหรับตนเองแล้ว ตอนนี้ตระกูลเซียวประสบกับปัญหาอัน ใหญ่หลวง แต่จะว่าไปแล้ว ก็เป็นแค่เงินไม่กี่สิบล้าน ถ้าหากว่า ได้เจอกับเถ้าแก่ใหญ่ที่มีทรัพย์สินเป็นพันล้าน อย่างเดียวเชีย นอีกล่ะก็ ฝั่งตรงข้ามแค่กระดิกนิ้วดีดเศษเงินออกมา ก็สามารถช่วยชีวิตตระกูลเซียวได้แล้ว

เมื่อเทียบกับนายหญิงใหญ่เซียวที่เต็มไปด้วยความปรารถนา และรอคอยแล้ว เขียวฉางเฉียนยิ่งอัดอั้นตันใจ

เงินที่นายหญิงใหญ่ขายเฟอร์นิเจอร์ได้ เหลือเอาไว้ เพียง5หมื่น แถมยัง เงิน5หมื่นนี้ ยังได้มาจากเงินที่เธอหามาเอง

เซียวฉางเฉียนก็ดูเหมือนจะใกล้สิ้นไร้ไม้ตอกแล้ว เกือบจะถึง ขั้นที่เงินจะซื้อบุหรี่แต่ละซองยังไม่มี

คืนวันนั้น นายหญิงเอาเงินออกมาซื้อผักแค่20หยวน ซื้อพวก ผัดกาดขาวร่วงๆ และก็เนื้อหมูครึ่งกิโลกรัม

เซียวฉางเฉียนก็โมโหจนทนไม่ไหว แต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไรได้ แต่อดกลั้นไว้ในใจ ในขณะเดียวกันก็พยายามครุ่นคิดว่านาย หญิงใหญ่เซียวจะเอาวัตถุโบราณที่นายท่านสะสมไว้ไปเก็บไว้ ที่ไหน

ตอนที่คนบ้านตระกูลเดียวกำลังบ่นกับชีวิตที่ยากลำบากนั้น ในเช้าวันที่สอง คนบ้านเชียวชูหน ก็ได้เริ่มย้ายเข้ามาอยู่ Tomson Rivieraแล้ว

เนื่องจากเฟอร์นิเจอร์ต่างๆ ก็เพิ่งซื้อมาใหม่ ดังนั้นย้ายบ้าน ไม่ต้องขนย้ายอะไรมากนัก ทั้ง4คนเก็บเอาเสื้อผ้า ของใช้ส่วนตัว ของตนเอง แล้วก็เก็บของใช้ในครัว จากนั้นก็หารถบรรทุกสักคัน หนึ่งมาขนย้ายไป

เย่เฉินอารมณ์ดีมาก เพราะว่าตอนที่เก็บห้องนอนนั้น เขายังแกล้งลองใจเซียวซูหนว่าจะให้ตนเองเอาเสื้อที่ปูนอนพื้นนั้น เก็บไปด้วยหรือเปล่า

เซียวซูหนก็พูดอย่างเขินอายว่า “ก็คุณเตรียมอัพเกรดตนเอง แล้วไม่ใช่หรือไง? ยังจะเอาของพวกนี้ไปทำไมกันอีก?

ได้ยินดังนั้น เย่เฉินก็ตื่นเต้นอย่างมาก

หลังจากรถขนของมาถึง Tomson Riviera เซียวฉางคนก็ยัง กระบอกพลูที่ยิงด้วยมือ เพื่อแสดงความยินดี แสดงถึงฤกษ์ดีที่ ย้ายบ้าน

จากนั้น ทั้ง4คนก็เริ่มจัดแจงข้าวของเข้าห้องนอนตนเอง

เย่เฉินกับเซียวซูหนก็ขนมาที่ห้องนอนที่ชั้น2 หม่าหลันก็ไป จัดแจงที่ห้องนอนบนชั้น3ของตนเอง ส่วนเซียวฉางควน ก็ไปเก็บ กวาดห้องนอนน้อยๆ ของตนเองด้วยอารมณ์เสีย

ตามที่เขาพูดไว้ว่าจะแยกกันนอนกับหม่าหลัน

หม่าหลันก็ไม่อยากทะเลาะกับเขา ถึงอย่างไรเธอก็จะนอนที่ ห้องนอนหลักบนชั้น3 ส่วนเซียวฉางควน จะนอนไหนก็แล้วแต่ ตนเองก็กำลังอารมณ์เสีย แยกกันนอนก็ดีเหมือนกัน

แต่ว่า ในใจของเชียวชูหนก็รู้สึกไม่ค่อยดี

ถึงแม่พ่อกับแม่จะมีความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยดีนัก แต่20กว่าปี มานี้ ก็ผ่านมาได้แล้ว ตอนนี้มาแยกกันนอน กลับทำให้เธอรู้สึก ไม่สบายใจ
แต่ว่าเธอก็รู้ว่า เรื่องของพ่อกับแม่ ตนเองเป็นลูกสาว ไม่ควร ไปก้าวก่าย ดังนั้นก็คิดว่า ให้พวกเขาได้แยกกันนอนไปก่อน ให้ ทั้งสองคนได้อยู่เงียบๆ ได้คิดอะไรเงียบๆ

ถ้าพวกเขาคิดตกกันแล้ว วันข้างหน้าก็ดีจะขึ้นกว่ามาก

เย่เฉินและเซียวซูหนก็เก็บของได้เกือบเสร็จแล้ว ต่งรั่งหลินก็ เหมารถมาถึงแล้ว

ข้าวของของเธอนั้นไม่มาก มีกระเป๋าเดินทาง 2 ใบและกระเป๋า ถือ เซียวซูหรับเชิญเธอเข้าบ้านอย่างเป็นกันเอง แล้วก็พาเธอขึ้น ลิฟต์ไปชั้น2

พอออกจากลิฟต์ เธอตะโกนว่า “เย่เฉิน รีบมาช่วยรั่งหลินยก ของเร็ว!