บทที่ 67 ย้ายตำแหน่งให้เธอ

เยเฉันได้ยินเสียงฝีเท้าด้านหลัง ชำเลืองมองกระจกที่อยู่ด้านข้าง พบว่า คนที่อยู่ด้านหลังคือต่งตั่งหลิน

ซวยแล้ว!

ถ้าปล่อยให้ต่งตั่งหลินจ่าตนได้ที่นี่ เธอต้องคิดเชื่อมโยงได้ อย่างแน่นอนว่าตนคือประธานเหากรุ๊ป

ถึงขึ้น สามารถคิดเชื่อมโยงได้ว่าตนคือคุณชายตระกูลเย่!

นี่มันแย่มากๆ!

ด้วยเหตุนี้ เมื่อเห็นบ่งรั่งหลินกำลังวิ่งตามมา เขาจึงรีบสาวเท้า เดินเร็วขึ้น เข้าไปในห้องทำงานประธานอย่างรวดเร็ว แล้วล็อค ประตูห้อง

ต่งรั่งหลินเองก็คิดไม่ถึงว่าฝ่ายนั้นจะเดินเร็วกะทันหัน ตอนที่ เธอรู้ตัวแล้วจะรีบตามไปนั้น ฝ่ายนั้นก็เดินเข้าไปในห้องทำงาน แล้ว

เมื่อเห็นเเฉินเดินเข้าไปในห้องทำงาน ซึ่งรั่งผิดหวังมาก พูด บ่นพึมพำ : “แปลกจัง ทำไมเหมือนว่าประธานกำลังหลบหน้า

เมื่อคิดได้แบบนี้ เธอก็ยังคงไม่ตายใจ เดินไปเคาะประตู แล้ว เอ่ยพูด “สวัสดีค่ะท่านประธาน ฉันคือผู้อำนวยการฝ่ายบริหารคนใหม่ต่งตั่งหลิน มีเรื่องอยากจะรายงานท่านค่ะ”

เย่เฉินจงใจพูดเสียงทุ้มต่ำแล้วเอ่ยตอบ: “คุณรายงานหวังตั้ง เสงี่ยนรึยัง? บริษัทไม่อนุญาตให้รายงานข้ามระดับ คุณไม่รู้หรือ ไง?”

“ขอโทษค่ะ ท่านประธาน ฉันลืม………

ต่งรั่งหลินตกใจจนกระวนกระวาย ครุ่นคิดในใจ “ประธาน คนนี้จัง…..โมโหเพราะตนรายงานข้ามระดับ หรือเป็นเพราะไม่ อยากเจอหน้าตนกันแน่?

แต่ว่า ตอนนี้ต่งตั่งหลินไม่กล้ายืนอยู่ตรงหน้าห้องทำงานของ เย่เฉินแล้ว เธอทำได้เพียงเดินจากไปด้วยความจนปัญญา

เย่เฉินฟังเสียงฝีเท้าของตั้งรั่งหลินที่ไกลออกไปเรื่อยๆ ในที่สุด

ก็โล่งใจ

เธอเกือบจะจําได้แล้ว อันตรายจริงๆ!

เพียงแค่คิดว่าวันข้างหน้าตนเลี่ยงไม่ได้ที่จะมาเหากรุ๊ป และ ตอนนี้คงรั่งหลินก็เป็นผู้อำนวยการฝ่ายบริหารของเหากรุ๊ป ห้องทำงานอยู่ชั้นเดียวกับตน

เมื่อเป็นแบบนี้ คราวหน้าตนก็มีโอกาสจะเจอเธอสูงขึ้น

ประจวบเหมาะเวลานี้หวังตงเสวียนเข้ามารายงานการดำเนิน งานให้เขาพอดี

เยเงินจึงบอกกับเธอ : “ตงเสงี่ยน ผมมีเรื่องอยากจะให้คุณช่วยจัดการหน่อย”

หวังตงเสงี่ยนพยักหน้า “คุณชายเชิญพูดได้เลยค่ะ

เยเฉันพูด “คุณช่วยเปลี่ยนตำแหน่งให้ตั้งรั่งหลินหน่อย พูดจบ จึงเอ่ยถาม : บริษัทของเรา ตำแหน่งอะไรบ้างที่ไม่ ต้องเอาแต่อยู่ในห้องทำงาน?

“การตลาด การค้าค่ะ” หวังตงเสงี่ยนตอบ: “สองตำแหน่งนี้ มักจะได้ออกไปวิ่งดูงาน ไม่ค่อยได้อยู่ในบริษัทเท่าไหร่

“อิ่ม” เย่เฉินพยักหน้า แล้วพูด: “ถ้าอย่างนั้นก็ย้ายเธอไปเป็น ผู้อำนวยการฝ่ายการตลาด”

“ไม่มีปัญหาค่ะ เดี๋ยวฉันกลับไปแล้วจะดำเนินการให้ค่ะ” หวัง

ดงเสงี่ยนตอบตกลง

จากนั้น หวังตงเสงี่ยนก็รายงานสถานการณ์ของบริษัทในช่วง นี้ให้เยเฉินฟัง

ตอนนี้ โปรเจค โรงแรมหกดาวของเหากรุ๊ปได้เริ่มดำเนินการ แล้ว ตั้งอยู่ที่เขาชิงเฉิง วิวสวย สิ่งแวดล้อมหรูหรา

หลังจาก โรงแรม สร้างเสร็จ ก็จะกลายเป็นโรงแรมหกดาว แห่งแรกของเมืองจีนหลิง ที่หรูหราที่สุด

ธุรกิจที่เกี่ยวข้องกับโรงแรมพัฒนาได้อย่างราบรื่นมาก คาด ว่าภายในสองปีจะสามารถเสร็จสิ้น หลังจากสองปีครึ่งก็สามารถ ใช้งานได้ เมื่อถึงตอนนั้น รายได้ของดีเทากรุ๊ปก็จะเพิ่มขึ้นไปในระดับใหม่

เยเฉันพูดแนะนำแอ : “ถ้าหากทางด้านภรรยาของผมไปได้

สวย ทั้งยังมีเวลาพักผ่อน คุณก็แบ่งธุรกิจของเราไปให้เธอ

หวังคงเสงี่ยนพูดทันที “คุณชายวางใจได้ค่ะ ฉันจะทำ

แน่นอน! ”

อีกไม่นานภรรยาก็จะประชุมเสร็จแล้ว เย่เฉินจึงบอกกับหวังตั้ง เสงี่ยน : “คุณตามตั้งรั่งหลินไปพบคุณที่ห้องทำงานตอนนี้เลย ผมจะได้อาศัยโอกาสนี้ออกไป

หวังตงเสงี่ยนหีบพยักหน้า กลับไปที่ห้องทำงานของตนเอง โทรศัพท์ไปหาต่งตั่งหลิน

เมื่อได้ยินว่าหวังตงเสงี่ยนมีเรื่องจะคุยกับตน ซึ่งรั่งหลินจึงรีบ

ไปที่ห้องทำงานของเธอทันที

ในเวลานี้ เย่เฉินรีบไปชั้นล่าง

เมื่อไปถึงล่างตึก เห็นเซียวซูหนเดินออกมาด้วยความ เหน็ดเหนื่อย

เห็นได้ชัดว่าเซียวซูหนเหนื่อยเพราะเรื่องการทำงานร่วมกัน พูดด้วยความเหลืออด : “ตอนนี้งานเยอะมาก ยุ่งจนแทบไม่มี

เวลา”

เปเฉินถามด้วยความปวดใจ: “จะแบ่งงานออกไปสักส่วน หนึ่งไหมครับ? หรือไม่ก็ไม่ต้องทำแล้ว”
“ไม่ได้ค่ะ” เขียวขหรับพูด “ฉันเพิ่งได้เป็นผู้อำนวยการไม่ นาน พื้นฐานยังไม่แน่น ต้องพยายามให้มากๆ ไม่อย่างนั้น ลูกพี่ ลูกน้องของฉันต้องเข้ามาแทนที่อย่างแน่นอน”

เมื่อคิดถึงเซียวไห่หลง เขียวหวั่นโมโหทันที คนๆนี้น่า รําคาญมาก เอาแต่หาเรื่องตนตลอดเวลา ทั้งยังชอบทำเรื่องไม่ดี กับคนอื่นอีกด้วย

ระหว่างทางกลับไป เซียวซูหนหลับตาพักผ่อนในรถ เยเฉ นขับรถด้วยความตั้งใจ ไม่รบกวนเธอ

ในเวลานี้ ห้องทำงานของหวังตงเสงี่ยน หวังตงเสงี่ยนบอกคำสั่งใหม่ให้กับต่งตั่งหลิน ต่ง งหลินตกใจเล็กน้อย

ตนเองเพิ่งได้เป็นผู้อำนวยการฝ่ายบริหารได้ไม่นาน ตอนนี้จะ ย้ายตนไปทํางานฝ่ายการตลาด เป็นเพราะอะไร?

หวังตงเสงี่ยนพูดอธิบายให้เธอฟัง : “ฉันรู้สึกว่าคุณมีความ สามารถ ให้อยู่บริษัทคอยทำงานด้านบริหารมันคงจะแย่เกินไป อีกทั้งฉันดูประวัติของคุณแล้ว สิ่งที่คุณเรียนตอนอยู่ มหาวิทยาลัยคือบริหารธุรกิจและการตลาด ดังนั้นงานตำแหน่ง การตลาดจึงเหมาะสมกับคุณที่สุด อีกทั้งฝ่ายการตลาดที่สำคัญ กับบริษัทมากกว่า ถ้าคุณทำงานได้ดี วันข้างหน้ายิ่งมีอนาคต ก้าวไกล! ”
หวังตงเสงี่ยนไม่ได้หลับหูหลับตาพูด

แผนกการตลาด สําคัญกว่าแผนกบริหารมาก

แผนกการตลาดเป็นแผนกหาเงินที่แท้จริงของบริษัท

แผนกบริหาร เป็นการบริหารจัดการบริษัท จัดการเรื่องเล็กๆ น้อยๆเท่านั้น

ต่งรั่งหลินไม่ได้คิดมาก เธอกลับคิดว่า หากคนสามารถทำ หน้าที่ในแผนกการตลาดได้ดี ทำให้บริษัทได้กำไร วันข้างหน้า ประธานก็จะสนใจในตัวตนมากขึ้น!

ดังนั้น สำหรับตนแล้ว นี่เป็นเรื่องที่ดี

เดินออกมาจากห้องทำงานของหวังตงเสงี่ยนอย่างมีความสุข สิ่งแรกที่ตั้งรั่งหลินทำก็คือโทรศัพท์ไปหาเพื่อนรักของเธอเซียวซู

เมื่อปลายสายรับสาย เธอก็พูดด้วยความดีใจทันที “ซูหน ฉันได้ย้ายไปเป็นผู้อำนวยการฝ่ายการตลาดแล้ว! ”

“จริงหรอ?” เซียวซูหนดีใจขึ้นมาทันที แล้วพูดขึ้น” “นี่มัน เป็นเรื่องที่ดีมาก! แกเป็นคนที่ควรทำงานด้านการตลาดอยู่ แล้ว ทำงานฝ่ายบริหารไม่คุ้มกับความสามารถของแกเลย! ตอนนี้แกมีพื้นที่ให้แสดงความสามารถ อีกไม่นานก็คงทำผลงาน ยอดเยี่ยมออกมา ”

“ๆ! “ต่งรั่งหลินเองก็รู้สึกดีใจมาก จึงพูดขึ้น : “ถ้าอย่างนั้น คืนนี้เรากินข้าวฉลองกันหน่อยไหม? แกเรียกเข่เงินมากินด้วย
เขียว หนพูดด้วยความลำบากใจ “พวกฉันสองคนใกล้ถึง บ้านแล้ว พูดตามจริงวันนี้ฉันเหนื่อยมาก เราค่อยฉลองด้วยกัน วันอื่นไหม?”

ต่งตั่งหลินรู้ดีว่าช่วงนี้เซียวซูหนเหนื่อยมาก ด้วยเหตุนี้จึงรีบ พูด “อิ่ม! ช่วงนี้แกเหนื่อยมาก เอาแต่ทํางานล่วงเวลาและ ประชุมตลอด งั้นเอาแบบนี้ แกกลับไปพัก รอให้แกไม่ค่อยยุ่งเรา ค่อยนัดเจอกัน!

“ได้เลย” เซียวซูหนพูด : “รอให้ฉันเคลียร์งานช่วงนี้ให้หมด ก่อน เราค่อยไปกินและดื่มกันให้มันส์สุดเหวี่ยง! ”

ต่งตั่งหลินหัวเราะแล้วพูด” “พูดแล้วนะ!

วางสาย ภายในใจของตั้งรั่งหลินรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย ตนเองไม่มีเพื่อนที่แท้จริง ในเมืองจินหลิงเท่าไหร่ เพื่อนสนิท คนเดียวที่มีก็คือเซียวซูหน

ตอนนี้ตนได้ย้ายไปเป็นผู้อำนวยการฝ่ายการตลาด เป็นเวทีที่ กว้างใหญ่มากขึ้น เป็นโอกาสดีในการพิสูจน์ตัวเอง แต่ตนกลับ ไม่เจอคนที่สามารถร่วมฉลองด้วยกันได้

ขณะที่เธอกำลังถอนหายใจอยู่นั้น เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น กะทันหัน

คนที่โทรมาคือ เชียวให้หลง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ