บทที่ 619

สองพ่อลูกตระกูลหลิวหนีเอาชีวิตรอดไปแล้ว หงห้าก็คิดว่า การ ลงโทษแบบนี้ของอาจารย์เย่น่าสนใจดี ไม่ต้องลงมือด้วยตนเอง ก็สามารถทำให้ทั้งสองคนหวั่นกลัวไม่เป็นอันหลับนอน พูดได้ว่า เป็นการลงโทษที่ดีที่สุดสําหรับพวกเขาแล้ว

ในตอนนี้ในห้องอาหารเหลือเพียงบอดี้การ์ดของตระกูล หงห้าก็เอ่ยปากถามว่า “อาจารย์เย่ครับ ไอ้พวกนี้ จะจัดการ อย่างไรดี? คุณว่าฆ่าพวกมันเลยดีไหมครับ? หรือว่าจะ…..

เย่เฉินก็แจ๊ะปากพูดว่า “อันนี้ต้องค่อยๆ คิด คุณมีความคิด อะไรดีๆ ไหม? ”

หงห้าก็มองไปยังจางจื่อโจว ที่เหมือนหมานอนตายตัวหนึ่ง ใน

ใจก็โมโห

ก่อนหน้านี้เขาไม่คิดเลยว่า ตระกูลออยากจะฆ่าตนเอง

โชคดีที่วันนี้ได้อาจารย์เย่ช่วยไว้ ตนเองเลยมีชีวิตรอดมาได้ ไม่เช่นนั้น ตนเองก็คงจะต้องตายด้วยเงื้อมมือของจางจื่อโจว

ไปแล้ว!

ดังนั้น ตอนนี้ความแค้นที่หงห้ามีแต่ตระกูล ก็เพิ่มขึ้นในพริบ

เขาอยากจะสับพวกจางจื่อโจวทั้ง5คน ให้เป็นหมื่นๆ ชิ้น
ดังนั้น เขาก็รีบพูดว่า “อาจารย์เย่ครับเอาไอ้5คนนี้ให้ผม จัดการแล้วกันครับ!

เย่เฉินก็ถามอย่างสงสัยว่า “คุณคิดว่าจะจัดการอย่างไร? ” พวกจางจื่อโจวทั้ง5คนได้ยินดังนั้น ก็ตกใจจนร้องไห้โฮ! จางจื่อโจวถึงกับร้องไห้จนหายใจแทบไม่ทัน ร้องขออย่างน่า

หงห้าก็พูดเสียงเย็น “เอาไปเลี้ยงหมาในฟาร์มให้หมด ให้ หมาของผมค่อยๆ กินพวกมันให้หมด ในเดือน! ”

พูดไปดังนั้น หงห้าก็พูดอีกว่า “คืนนี้ ก็ให้หมาของผม กินได้ ของที่อยู่ในกางเกงพวกมันก่อนเลยแล้วกัน

ปกติแล้วเป็นยอดฝีมือที่เข่นฆ่าคนเป็นผักปลา ตอนนี้กลาย เป็นที่หวาดกลัวจนแทบจะตาย

สงสารว่า “อาจารย์เย่ครับ ท่านหงห้าครับ ผมผิดไปแล้ว! ขอให้ ทั้งสองท่านโปรดเมตตา ชีวิตหมาๆ ของผมด้วยเถอะครับ! 4คนที่เหลือก็พยักหน้าขอร้องเหมือนกัน ร้องไห้กันระงม

ตอนนี้เเฉินก็มองท่านหงห้า แล้วก็พูดอย่างลึกซึ้งว่า “พวก มันก็เป็นแค่หมา ที่คอยรับใช้ให้ตระกูลเท่านั้น ฆ่าพวกมันไม่ ค่อยมี

ความหมายเท่าไรนัก สำหรับตระกูลแล้ว ตายไม่กี่คนไม่ เท่าไร เปลี่ยนวิธีที่น่าสนกว่านี้เถอะ

พวกจางจื่อโจวทั้ง5 ก็โล่งอก
ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เย่เฉินพูดออกมาแบบนี้ ชีวิตของตนเองก็ ถือว่ารอดแล้ว!

ในตอนนี้ ท่านหงห้าก็รีบถามว่า “อาจารย์เย่ครับ คุณคิดว่า เปลี่ยนเป็นวิธีไหนดี?

เย่เฉินก็ครุ่นคิด แล้วพูดว่า “เอาอย่างนี้ ไปสลักสุดยอดตัว อักษรลงบนหน้าผากพวกมัน ให้พวกมันกลับไป เพื่อไปโชว์กับ ตงไห่”

พูดจบ เขาก็หันไปมองพวก5คนนั้น แล้วพูดนิ่งๆ ว่า “พวก ถึง5คน ใครมาคนแรก? กูจะบอกให้นะ ใครสลักก่อน มีโปรโม ชั่นให้ คนแรกสลักแค่4ตัวอักษร ต่อจากนั้นเพิ่มทีละตัวอักษร! ”

จางจื่อโจวได้ยินดังนั้น ก็นึกถึงเมื่อครู่ ที่หน้าผาของหลิว กว่างสลักคำว่า พ่อไอ้ตกอับ 4ตัวอักษร กอนาถถึงเพียงนั้น ใน ใจก็ตุ้มๆ ต่อมๆ ในหัวคิดได้แต่จะขอร้องเว้นโทษ

แต่ว่า หนึ่งในพวกเขารู้ว่าครั้งนี้ไม่รอดแน่ ก็เลยตะโกนออก มาอย่างดังว่า “ผม! ผมคนแรก! ”

จากนั้นก็มีตะโกนเหมือนกัน “ผมคนที่สอง!

“ผมคนที่สาม! ”

“ผม ผมคนที่สี่!”

ทั้งสี่คนพูดต่อกันราวกับเสียงประทัดที่ตั้งเรียงกัน ทีเดียวก็ได้ ลำดับทั้งสี่หมดแล้ว
จางจื่อโจวที่เงียบไม่พูดอยู่นาน ก็ได้แต่รับเอาลำดับที่ไป เขาแสดงสีหน้าหัวเสีย จนอยากจะฆ่าตัวตายตรงนั้น