บทที่ 586

อู่ตงไห่รู้สึกอายที่จะบอกว่าลูกชายของเขาถูกคนหักมือ ก็พูดว่า “เขาติดธุระพอดี น่าจะต้องรออีกสักพักถึงจะมา พอเขามาแล้ว ผมจะพาเขามาเยี่ยมคุณ!

เฉินจือข่ายพยักหน้า กล่าว “ถ้างั้นเอาอย่างนี้ ผมจะให้คนพา คุณไปพักผ่อนที่ห้องก่อน รอให้ลูกชายของท่านกลับมาเย็นนี้ เรา มากินข้าวด้วยกัน ถือว่าผมเป็นเจ้าภาพเลี้ยงต้อนรับ”

อู่ตงไม่รู้สึกมีความสุข ยกมือขึ้นมาทับกำปั้นและพูดว่า : “งั้นก็ รบกวนผู้จัดการทั่วไปผู้จัดการทั่วไปเฉินแล้วนะครับ”

เขาคิดว่า เขาและเฉินจือข่ายเป็นเพื่อนกันแค่ผิวเผิน แค่รู้จัก

กัน หลังจากที่ได้มาเยี่ยมแล้ว เฉินจือข่ายรับของขวัญของเขา

ความสัมพันธ์ก็แน่นแฟ้นขึ้นอีกขั้นหนึ่ง

และนี่ เป็นสิ่งที่อู่ตงไห่ปรารถนามากที่สุด

ในฐานะที่เป็นผู้แทนของตระกูลเย่แห่งเย็นจึงในจินหลั่ง เฉินจือข่ายเป็นคนที่แสวงหาชื่อเสียงเงินทอง ขอแค่สามารถ รักษาความสัมพันธ์ที่ดีกับเขาได้ เขาสามารถใช้โอกาสนี้ใน อนาคต สามารถโอบความยิ่งใหญ่ที่แท้จริงของตระกูลเยได้ อย่างแน่นอน

และ อู่ตงไห่ก็ยังมีความคิดที่รอบคอบของตัวเอง เขาคิดว่า หากตระกูลหาคนมารักษาไม่ได้ หลังจากที่ได้เกาะขาตระกูลเย่ได้แล้ว ก็สามารถขอร้องให้ตระกูลเย่ลงมือช่วย

จากความสามารถของตระกูลเย เพียงคำสั่งเดียว ก็มีคนที่มี ความสามารถคอยติดตามไปทุกที่

ทว่าเฉินจือข่ายกลับไม่ได้คิดอะไรมาก ถึงอย่างไรก็เป็นตระกูล

แรก ในเจียงหนาน ควรจะให้เกียรติก็ต้องให้เกียรติ

ดังนั้น หลังจากที่เขาและตงไห้ก็ทักทายกัน ดังนั้นพวกเขาจึง พาเขาไปที่ห้องชุดเพรสซิเดนเซียลเพื่อพักผ่อน

อู่ตงไห่พาบอดี้การ์ดไปสองสามคน หลังจากที่ได้เข้ามาให้ ห้องห้องชุดเพรสซิเดนเชียลที่หรูหรา ก็โทรหาซิน ให้เขามา รวมตัวกับตน

ตอนนี้อู๋ซินเข้าเฝือกที่โรงพยาบาลเสร็จแล้ว หลังจากที่ได้รับ โทรศัพท์จากอู่ตงไห่ ก็พาหลิวกว่าง มุ่งหน้าไปป้ายจินฮานองด้ว ยกัน

ขณะที่นั่งอยู่บนรถ การแสดงออกของอู๋ซินยังคงหน้าด่าคร่ำ เครียดมาก ใบหน้าเต็มไปด้วยอาการซึมเศร้า

หลิวกว่างเห็นอย่างนี้ ก็รีบพูดว่า: “คุณชายอู๋ หมอเคยสั่งแล้ว ตอนนี้คุณเพิ่งจะเข้าเฝือก ห้ามโมโหเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นจะมีผล ต่อการสมานของกระดูก จะก่อให้เกิดผลเสียตามมาทีหลัง

อู๋ซินพูดด้วยความคับแค้นว่า “ฉันไม่มีทางปล่อยไอ้เลวเเฉิน ไปหรอก ฉันจะสับมือมันทั้งสองข้างเลย!
หลวกว่างในใจเคลิบเคลิ้ม อู๋ซินทุบตี ตัดมือ เขาตื่นเต้นที่สุด เพราะถ้าเป็นแบบนี้ แสดงว่าตระกูลจะไม่ปล่อยเเฉินไปแน่ ความแค้นที่สลักไว้บนหน้าผากของลูกชายเขา ก็จะสามารถล้าง แค้นได้!

แต่ ปากเขาพูดด้วยความกังวลใจอย่างมากว่า: “คุณชายอู๋ คุณต้องดูแลสุขภาพตัวเอง เรื่องล้างแค้นค่อยว่ากันวันหลังก็ยัง ไม่สาย”

อู๋ซินหัวเราะไม่หยุด และกล่าวอย่างโหดเหี้ยมว่า “รอดูเถอะ

เย่เฉินนั้นจะกระโดดโลดเต้นมีความสุขได้อีกไม่นาน

เมื่อมาถึงป้ายจินฮานกง อู๋ซินพาหลิวกว่าง ตรงไปยังห้องชุด เพรสซิเดนเชียลที่อู่ตงไห่พักอยู่

หลังจากที่เคาะประตู บอดี้การ์ดเปิดประตูจากด้านใน

อู๋ซินก้าวเข้าไปในห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่ นั่งลงบนโซฟาและ พูดกับอู๋ตงไห่ว่า : “พ่อ ผมกลับมาแล้ว”

อู่ตงไห้ตอบอืม ถามด้วยความเป็นห่วงว่า: “มือแกเป็นยังไง บ้าง? หมอว่าไงบ้าง?

อู๋ซินกล่าวด้วยใบหน้าดำคร่ำเครียด: “หักแล้ว หมอเข้าเฝือก

ให้แล้ว เกรงว่าจะต้องพักฟื้นสักสองสามเดือนถึงจะดีขึ้น

อู่ตงไห่พยักหน้า พูดกำชับว่า “ช่วงนี้แกก็ระวังหน่อย อย่าให้ เกิดผลเสียตามมาทีหลังเด็ดขาด”

อู๋ซินพูดว่า: “พ่อ เรื่องมือไม่สำคัญ พ่อรีบบอกมาว่าสรุปแล้วจะจัดการเย่เฉินยังไง?!

อู่ตงไห่หัวเราะ และพูดว่า “อยากฆ่าเเฉิน คืนนี้ต้องฆ่าหง

ห้าก่อน!!”