บทที่ 576

อู๋ซินพูดอย่างตื่นเต้นทันที : “พ่อ ผมฟังพ่อครับ! ”

อู่ตงไห่พยักหน้าอย่างพอใจ พูดว่า : “เข้าไปขอยากับเเฉิน ด้วยกันกับฉัน!

“ขอยา? ” อู๋ซินรีบเอ่ยถาม : “ขอยังไง? ”

“คุกเข่า ” คงไม่พูดด้วยสีหน้าที่ราบเรียบว่า : “คนทั้งตระ กูลซงต่างก็คุกเข่าลงกับพื้น พวกเราก็ต้องคุกเข่าเหมือนกัน!

“คุกเข่าเหรอ? คุกเข่าให้เเฉินเหรอ?! อู๋ซินรีบกระโดด ขึ้นมาทันที พูดอย่างกระตือรือร้น : “ให้ผมคุกเข่าให้เขาเห รอ?! พ่อ คุณฆ่าผมยังดีซะกว่า!

อู่ตงไห่ขมวดคิ้วพร้อมจ้องมองไปที่เขา “เมื่อกี้ที่พ่อพูด แกฟัง หูซ้ายทะลุหูขวารี? ”

อู๋ซินกล่าวด้วยใบหน้าเศร้า : “พ่อ ต้องคุกเข่าเหรอ! นอกจาก พ่อและคุณปู่ผมเคยคุกเข่าให้ใครเมื่อไหร่กัน! พ่อบอกมาโดย ตลอดไม่ใช่เหรอว่า ลูกผู้ชายไม่ยอมก้มหัวให้ใครง่ายๆ? ”

อู่ตงไห่หัวเราะอย่างเย็นชา : “ปีนั้นที่หานซิ่นได้รับความ อับอายจากการให้คนมาเดินค่อมหลัง ถ้าหากคิดเหมือนกับที่แก คิด เขาก็คงไม่ได้รับการขนานนามจากคนรุ่นหลังว่าเป็นเทพแห่ง สงคราม ! ”
พูดจบ อู่ตงไหถามย้อนกลับ : ความเป็นผู้ชายยังสามารถ ปรับตัวได้ทุกสถานการณ์ แล้วคุกเข่ามันจะยังไงกันเชียว คุกเข่า ลงก่อนแล้วค่อยฆ่าทิ้ง ถึงจะเป็นวีรบุรุษที่แท้จริง!

เมื่ออู๋ซินได้ยินประโยคนี้ ถึงจะพยักหน้า ดื่มง่ๆด้วยความ หงุดหงิด : “ได้ ผมเชื่อฟังพ่อ…….

อู่ตงไห่ตบไปที่ไหล่ของเขา พูดพร้อมยิ้มว่า “สามารถ ยืดหยุ่นได้ ก็มีการพัฒนาไปได้มากแล้วนะ!

พูดจบ เขาพูดอย่างไม่อาจเก็บความตื่นเต้นได้ว่า : “ไป เขาไป กับฉัน!!

ณ เวลานี้ภายในห้องจัดเลี้ยง เย่เฉินประคองคุณท่านซึ่งลุกขึ้น

ยืน

เมื่อคุณท่านซึ่งลุกขึ้นยืน คนอื่นๆของตระกูลซึ่งก็ลุกขึ้นยืน ทงหมด

จากนั้นทุกคนก็มอบขวัญให้ ดังนั้นเย่เฉินจึงกลับไปที่ที่นั่งของ ตัวเอง ให้คุณท่านซึ่งจัดการวันเกิดต่อไป

กลับมาถึงโต๊ะอาหาร กลุ่มคนที่เข้ามารายล้อมอย่างวุ่นวาย แต่ละคนเข้ามารายล้อมเย่เฉิน ต่างคนต่างพูด พูดออดอ้อนทุก รูปแบบอย่างตื่นเต้น

ทุกๆคน ต่างก็เข้ามาขอยาอายุวัฒนะ
ถึงขนาดที่ว่า มีคนเริ่มพูดเสนอราคา สามร้อยล้าน สี่ร้อยล้าน จนกระทั่งห้าร้อยล้านเลย

เย่เฉินพูดด้วยสีหน้าที่นิ่งเฉยว่า : “ทุกท่าน ยาอายุวัฒนะนี่ฉัน ได้มาโดยบังเอิญ แต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว

บางคนก็จําเเฉินได้ ว่าตอนนั้นเขาคืออาจารย์เที่ใช้สายฟ้า ผ่า วีจึงไม่อาจารย์ชาวฮ่องกงตาย ในงานประชุมชวนชวน ดังนั้น จึงพูดแหกปากออกมา “อาจารย์เย่ คุณคือผู้เยี่ยมยอดแห่ง : ภาคใต้ ยาอายุวัฒนะ คุณเป็นคนทำขึ้นมาเองใช่ไหม? ได้ โปรดเมตตา ปรุงยา ให้แก่พวกเราเหล่าชายชราด้วย เรายอมที่ จะจ่ายเงินในราคาที่สูงมาก !

ในใจของเย่เฉันคิดว่า ถ้าหากคนอื่นรู้ว่าตัวเองสามารถปรุง ยาอายุวัฒนะได้ เกรงว่าทั้งชีวิตนี้ก็คงไม่สงบ ดังนั้นจึงพูดออกไป อย่างนิ่งๆ : “แม้ว่าฉันเป็นผู้เยี่ยมยอดแห่งภาคใต้ บางเรื่องด้วย ความสามารถของฉันเองก็ทำไม่ได้

เย่เฉินพูดว่า ก็อดไม่ได้ที่จะแสดงสีหน้าที่โศกเศร้าออกมา พูด ว่า “จากที่ฉันวินิจฉัย ยาอายุวัฒนะ เป็นหมอเทพ นักเวทย์ ที่ ปรุงยาขึ้นมาเป็นพิเศษเพื่อถวายจักรพรรดิและนายพลในสมัย โบราณ เม็ดยานี้ปรุงขึ้นมายากมาก มียาที่เป็นส่วนผสมหลายตัว สูญพันธุ์ไปแล้ว แม้แต่วิธีการกลั่นก็ยังสูญหายไปแล้ว อยากจะ ปรุงแต่งขึ้นมาใหม่ก็เป็นไปไม่ได้ แต่ทุกคนไม่ต้องเป็นห่วง หาก ในอนาคตฉันสามารถปรุงเม็ดยาอายุวัฒนะนี้กลับมาได้ ฉัน จะแบ่งปันให้ทุกคนแน่นอน!
เมื่อทุกคนได้ยินคำพูดนี้ ก็คุ้มค่าที่จะสละความโกรธแค้น ใน ขณะเดียวกันก็หวังว่าเเฉินจะปรุงยาอายุวัฒนะนี้กลับมาได้

เมื่อพ่อลูกตระกูลที่เพิ่งเข้ามาแล้วได้ยินประโยคนี้ อู๋ซินก็รีบ พูดกับอู่ตงไห่ว่า : “พ่อ ไอ้เศษสวะเยเฉินไม่มียาอายุวัฒนะ แล้ว! ”

“ไม่มีแล้ว? “ตงไห่ยิ้มเยาะอย่างดูถูก พูดด้วยความมั่นใจ : “ฉันไม่เชื่อ! “