ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

บทที่ 57 หยกเชาซีอ



สิ่งที่บ่งหวั่นถึงพูดออกมาล้วนพูดออกมา

จากใจจริง เธอคิดจริง ๆ ว่า ผู้บริหารคนใหม่ของตี้เหา

กรุ๊ปเป็นคนที่ยากแท้หยั่งถึง

จะซื้อบริษัทมูลค่าหลายแสนล้านก็ซื้อได้ สบาย ๆ ทั้งยังไม่เคยแสดงตัว นี่ยังมองออกว่า ธุรกิจของเขาไม่ใช่เหากรุ๊ปธรรมดา ๆ แน่

เทียบกันแล้ว ตระกูลซึ่งก็ด้อยกว่าจริง ๆ

แต่ว่า เธอไม่รู้ว่า ผู้บริหารคนที่เธอต้องการ จะสร้างพันธมิตรด้วย ตอนนี้นั่งอยู่ใกล้เธอบนรถ ของเธอ

เย่เฉินถ่อมตัวมาก พูดเสริมออกไปอีกสอง ประโยค แต่ก็ไม่แสดงให้เห็นอะไรที่จะเป็นการ เปิดเผยตัวตนของเขา

ซ่งหวั่นถึงขับรถทั้งเร็วทั้งนิ่ม

ไม่นาน ก็ขับรถมาถึงลานของเจียงเปียน

ลานแห่งนี้สวยงาม ข้างนอกดูธรรมดา แต่ ด้านในล้วนแล้วเป็นบรรยากาศของเจียงหนาน ทั้งนั้น

สะพานเล็ก ๆ มีน้ำไหล สวนสวยหรู ตึกราม สวยงามที่เรียงต่อกัน
หลังจอดรถ มีคนมาต้อนรับทั้งสองคน เข้าไปด้านใน

เดินผ่านสวนเข้าไปในห้องโถง

ห้องโถงที่ตกแต่งสไตล์จีน มีโต๊ะไม้สีแดง ตั้งอยู่ ข้างโต๊ะมีเก้าอี้ประมุขอยู่มากมาย

เมื่อเห็นทั้งสองคนเดินเข้ามา ชายที่มีผม ขาวลุกขึ้นยืน และเข้ามาทักทายซ่งหวั่นถึง “คุณ หนู คุณมาแล้ว”

สีหน้าของซ่งหวั่นถึงเลิ่กลั่ก พยักหน้าและ พูด “ท่านฉี ท่านมาได้อย่างไร”

ชายชรายิ้มอ่อน ๆ และพูด “คุณท่านได้ ข่าวว่าคุณหนูจะมา จึงให้กระผมมาดูแล”

ข่งหวั่นถึงพยักหน้า และหันไปแนะนำให้แก่ เย่เฉิน “ท่าน คือคนตรวจสอบสมบัติของตระกูล ช่ง เป็นคนที่ที่บ้านส่งมา อาจเพราะกลัวว่าจะเกิด ความผิดพลาด

เปเฉินพยักหน้า ตัวเองอายุยังน้อย ตระกูล งไม่ไว้ใจเขาก็เป็นเรื่องที่เข้าใจได้

ท่าน จ้องมอง สีหน้าไม่พอใจ และพูดขึ้น “ท่านผู้นี้คือผู้ตรวจสอบที่คุณหนูเชิญมา? ยังดู หนุ่ม เคยเรียนเกี่ยวกับการตรวจสอบสมบัติมา หรือ?”

ชายวัยกลางคนที่ยืนอยู่ข้างงเขามีสีหน้า ถอดสี รีบหัวเราะออกมา และพูด “เอาคนแก่แบบนี้มาออกหน้าออกตา ตระกูลซ่งไม่มีคนแล้วหรือ? ผมให้ยืมคนของผมเอาไหม? 5555+”

ซึ่งหวั่นชิงมีสีหน้าที่เย็นชาและพูดขึ้น “หลี่ ไท่หลาย ที่นี่คือจีนหลิง ไม่ใช่เมืองไห่ของคุณ

อย่าเสนอหน้าพูดมาก”

หลี่ไท่หลายยักไหล่ พูดขึ้นแบบไม่รู้สึก อะไร “คุณหนูแห่งตระกูลซ่งอารมณ์ร้ายเหมือน กันนะ”

“พอได้แล้ว…… คนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะกลมฝั่ง ตรงข้าม ขมวดคิ้วแล้วพูดขึ้น “ทุกคนมาเพื่อ ประมูล ไม่ได้มาทะเลาะกัน ใจเย็น ๆ ”

“ยังมีคนหนุ่มผู้นี้ มานั่งด้วยกันเถอะ” ซ่งหวั่นถึงขึ้นมา ถึงจะค่อย ๆ นั่งลง

เย่เฉินก็นั่งลงด้วย หลังจากนั้นซ่งหวั่นถึงก็ ได้ยินคนพูดขึ้นข้าง ๆ หูเธอ “คนที่ชื่อหลี่ไท หลาย เป็นคนรวยอันดับหนึ่งของเมืองไห่ ที่นั่ง ข้างเขาชื่อว่าก้วหมิง เป็นซินแสที่เก่งมาก คนที่ พูดขึ้นเมื่อกี้ชื่อฉินกาง หัวหน้าตระกูลฉินของจิน หลิง ช่วงนี้ตระกูลของพวกเขา………

เย่เฉินเพิ่งจะสังเกตเห็น ว่าข้างหลี่ไท่หลาย มีผู้อาวุโสท่านหนึ่งสวมชุดแบบถังสีน้ำเงินเขียว

บนหัวของเธอเต็มไปด้วยผมสีเงิน ให้ความ รู้สึกเหมือนเป็นเทพ ทั้งตัวของเธอเต็มไปด้วยรังสี ที่ทำให้คนไม่กล้าเข้าใกล้ นั่งหลับตาอยู่ตลอดแม้ตอนที่เย่เฉินและหวั่นถึงเข้ามา เธอก็ยังไม่ ลืมตาขึ้น

พูดถึงตรงนี้ ซึ่งหวั่นถึงยังปิดปากไม่พูด อะไร แม้เย่เฉินจะรู้สึกประหลาดใจ แต่ก็ไม่กล้า ถามออกไป

เมื่อรอให้ทุกคนนั่งกันจนครบแล้ว ชายอ้วน ที่นั่งอยู่อีกด้านหนึ่งของโต๊ะก็ยิ้มและพูดขึ้น “ใน เมื่อทะเลาะกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว งั้นรีบมาดู สินค้าในวันนี้กันเถอะ ทุกท่านคือลูกค้ารายใหญ่ ของราคาไม่กี่สิบล้านนี้ ไม่จำเป็นต้องลังเลหรือ ใช้เวลานาน”

ฉินกางพูดขึ้น “ขอแค่ของชิ้นนั้นมี สรรพคุณอย่างที่บอกไว้ ว่าสามารถเรียกลมเรียก ฝน สงบจิตใจ ไม่กี่สิบล้านเป็นเรื่องเล็กน้อยมาก”

คนอ้วนดูไปครู่หนึ่ง ก็วางกล่องไม้นั้นลงบน โต๊ะ

ในกล่องเป็นหยกแดงที่เต็มไปด้วยออร่าสี เลือด แลดูเก่า หยิบขึ้นมา ทุกคนในนั้นก็รู้สึกว่า อากาศอุ่นขึ้น

ฉินกางและพวก อยู่ ๆ ดวงตาก็ลุกวาวขึ้น

ซ่งหวั่นถึงหันไปถามท่านฉี “ท่านฉี ท่านคิด ว่าหยกชิ้นนี้เป็นอย่างไร?”

ท่าน จ้องมองไปที่หยกครู่หนึ่งและพยัก หน้า “น่าจะไม่มีปัญหา เป็นหยกเขาซือในสมัยราชวงศ์ถัง ทั้งยังดูแล้วรู้เลยว่าผ่านการเก็บรักษา อย่างดีมาเป็นเวลานาน

ซ่งหวั่นถึงพยักหน้า และหันมาถามเย่เฉิน

“คุณขายเปคิดว่าอย่างไร?”

เย่เฉินเม้มปากและพูดขึ้น “ของปลอม….…..

ท่าน ส่งเสียงหีขึ้นมาอย่างเย็นชา และพูด ขึ้น “อายุยังน้อยอยู่ ไปเอาความกล้ามาจาก ที่ไหน กล้าโกหกต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้

คนชราที่ชื่อหงหมิงที่นั่งอยู่ข้าง ๆ หลีไท หลาย ลืมตาขึ้น มองดูไปที่หยกชิ้นนั้น ถามขึ้น “ฉันขอจับได้ไหม?”

เจ้าอ้วนยิ้มอย่างเยือกเย็นและพูดขึ้น “ท่า นก้ว ท่านกำลังล้อเล่นอยู่เหรอ? หยกเขาห้ามจับ ท่านไม่รู้หรือ?หยกเซวซือชิ้นนี้เป็นหยกของราช วงศ์โจว ถ้าท่าตกขึ้นมาจะเอาผิดที่ใครได้?”

ก้วหมิงเบิกตากว้างครู่หนึ่งและพูดขึ้น “ข้า หยาบคายไปหน่อย…..

พูดเสร็จ เขาก็เดินไปใกล้กับหยกโบราณ ชิ้นนั้น มองดูอย่างละเอียด หลังจากนั้นก็หลับตา เป็นเวลาครู่หนึ่ง หยักหน้าและพูดขึ้น “หยกนี้เป็น ของราชวงศ์โจวใช่หรือไม่ ข้าก็ไม่อาจบอกได้ แต่ ดูจากฮวงจุ้ยแล้ว ที่บอกว่าสามารถสงบจิตใจได้ น่าจะจริง”

เมื่อเขาพูดประโยคนี้ออกมา ทุกคนในงานก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา

สําหรับพวกเขาแล้ว หยกชิ้นนี้มีที่มาที่ไป อย่างไร ไม่ได้มีความหมายอะไร ที่สําคัญกว่าคือ หยกชิ้นนี้มีคุณสมบัติอะไร

ท่านฉียิ้มอ่อนและพูดขึ้น “ท่านกัวเป็นคนที่ ตาถึง ไม่เหมือนพวกที่ไม่มีความสามารถ แต่ท่า เป็นเหมือนตัวเองรู้ดี”

เมื่อซ่งหวั่นถึงได้ยินประโยคนั้น ในใจรู้สึก ผิดหวังกับเย่เฉิน

ดูแล้วเขาน่าจะยังอายุน้อยเกินไป หรืออาจ จะมีฝีมือในการซ่อมแซม แต่ไม่มีฝีมือในการ ตรวจสอบวัตถุโบราณ เมื่อเทียบกับคนเหล่านี้ แล้ว ยังห่างไกลกันลิบลับ

เมื่อเย่เฉินเห็นเช่นนั้น ก็ทำได้แค่ส่ายหัวเบา

ในเมื่อคนพวกนี้เต็มใจที่จะตกหลุมพราง งั้น

เขาก็ไม่จําเป็นต้องเข้าไปขวาง

เมื่อเจ้าอ้วนเห็นว่าทุกคนให้การยืนยันแล้ว จึงปิดฝากล่องลง พูดอย่างร่าเริง “ในเมื่อตรวจ สอบของกันเรียบร้อยแล้ว ทุกท่านน่าจะเริ่มการ ประมูลกันได้แล้ว”

พูดยังไม่ทันจบ ฉินกางพูดขึ้นเป็นคนแรก “ผมให้ร้อยล้าน………

“ร้อยสามสิบล้าน” หลี่ไท่หลายพูดต่อ

เจ้าอ้วนเห็นว่าซ่งหวั่นถึงยังไม่พูดขึ้น จึงพูด”คุณนาย งละ?”

ท่านดีเห็นว่าซ่งหวั่นถึงมีท่าทางลังเล จึง เข้าไปกระซิบข้างหูเธอ “คุณหนู ของชิ้นนี้ต้อง เป็นสมบัติที่ดีมากแน่ ราคาน่าจะอยู่ที่ประมาณ สามร้อยล้าน ถ้าหากเอามาได้ที่สองร้อยล้าน งั้น ก็ถือว่าได้กำไรโดยไม่ขาดทุนแน่นอน”

ซ่งหวั่นถึงรู้สึกหวั่นไหว หันไปมองเย่เฉินครู หนึ่ง ก็เห็นว่าเขานิ่งไม่แสดงความรู้สึกใด ๆ แต่ว่า ในใจของเธอก็ยังรู้สึกสังเล

ท่านมองเย่เฉินอย่างเย็นชา รู้ว่าซ่งหวั่น ถึงต้องลังเลเพราะเย่เฉิน ถึงไม่ยอมประมูล จึงพูด ขึ้น “เมื่อครู่ คุณชายเย่บอกว่าของชิ้นนี้เป็นของ ปลอม ข้าอยากรู้จริง ๆ ว่า คุณชายเย่ดูจากตรง ไหนหรือ ช่วยบอกเคล็ดลับให้ฟังได้หรือไม่ !”

ถ้าหากเย่เฉินตอบมั่วละก็ ซ่งหวั่นถึงก็จะได้ รู้ว่าสิ่งที่เย่เฉินพูดไม่เป็นความจริง ถึงตอนนั้นเธอ ถึงจะไว้ใจและยอมประมูล

คนอื่น ๆ พูดกัน

“เขาก็แค่เด็กจะไปรู้อะไร อย่าขึ้นไปให้ขาย หน้าเลย…….

“ใช่ เขามีสิทธิ์อะไรจะมาพูดที่นี่”

“พวกคุณไม่อยากซื้อก็ช่างเถอะ อย่าทําให้ คนอื่นต้องเสียเวลา”

ฟังคำพูดของผู้คน เย่เฉินรู้สึกน่าสนใจ หันไปจ้องท่านฉี ถามขึ้นนิ่ง ๆ “ท่านแน่ใจหรือที่จะ ให้ผมพูด?”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ