ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

บทที่ 567



บทที่ 567

ในสายตาของอู๋ซิน ถึงหวง (ภาพพระจันทร์บนน้ำแร่) วางไว้ ตรงนี้ เย่เฉินเขาก็แค่ลูกเขยแต่งเข้าบ้านตัวเล็กๆ จะเอาอะไรมา เทียบกับตัวเอง?!

ดังนั้น เขารู้สึกว่าครั้งนี้ แน่นอนว่าจะกดหัวเข่เฉินให้จมไป เลย กลายเป็นคนที่อยู่ในงาน ที่ทำให้แขกที่อยู่ในงานตกตะลึง และทำให้คุณท่านซึ่งชอบที่สุดในงาน

ถึงอย่างไร ในสายตาของอู๋ซิน เยเฉันก็แค่ลูกเขยที่แต่งเข้า บ้าน สวะจนๆ ไม่สามารถหาของขวัญอะไรแบบนี้ได้แน่นอน

ดังนั้น ไม่ว่าเขาจะให้ของขวัญอะไร ไม่สามารถเทียบได้กับ

(ภาพพระจันทร์บนน้ำแร่) ที่ตัวเองให้แน่

ดังนั้นเขาจงใจพูดประชดออกมาว่า “คุณปู่ซ่ง ฉันได้ยินมา ว่าอาจารย์เย่อยู่ในแวดวงการหลอกลวงเรื่องความลึกลับของ วงจุ้ยมาหลายปี ช่วงเวลาที่ผ่านมาจะต้องหลอกลวงของดีมาไม่ น้อย ของขวัญที่มอบให้คุณ น่าจะมีมูลค่ากว่าหลายร้อยล้าน จน กระทั่งกว่าหลายพันล้านเลยใช่ไหม? ”

พูดแล้ว อู๋ซินหัวเราะเยาะเย่เฉินอีกครั้ง “ของขวัญของฉัน มูลค่าเพียงสามหรือสี่พันล้าน เชื่อว่าของขวัญของอาจารย์เยจะ ต้องมีค่ามากกว่าของฉันแน่นอน!

คุณท่านซึ่งได้ยินคำนี้ ขมวดคิ้วขึ้นมา ยิ่งทำให้ไม่พอใจในสีหน้าบูดบึงขึ้นมา “ไม่ว่าอาจารย์เยจะให้ของขวัญอะไรกับฉัน ในสายตาของฉัน ล้วนล้ำค่า

ทันใดนั้นอู๋ซินรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

คุณท่านซ่งนี้ถูกเย่เฉินวางยาอะไรกัน?

และในเวลานี้เอง เย่เฉินถูกเขาเรียกชื่อ สีหน้าเผยรอยยิ้ม พร้อมลุกขึ้นมา

ทุกคนต่างก็ต้องมาที่เขา อยากดูว่าเขาจะให้ของขวัญอะไร กันแน่

แต่ว่า กลับเห็นในมือเขาไม่มีของแม้แต่ชิ้นเดียว ลุกขึ้นมาก ไม่เหมือนว่าจะมีของมีค่าอะไรบนตัว

หรือว่า เย่เฉินคนนี้ คือต้องการจะเล่นลูกไม้ “มือเปล่ากับ

คุณท่านซ่งเหรอ?!

ถึงแม้ว่าจะให้ภาพวาดขนาดจะเอาไว้ในกระเป๋าไม่ได้ แน่นอน!

แต่เย่เฉินสองมือว่างเปล่า ทำให้คนส่วนใหญ่คิดว่า เขาไม่ ได้เตรียมของขวัญแน่นอน

แม้ว่าจะเตรียมของขวัญแล้ว เกรงว่าจะไม่มีมูลค่าอะไร เทียบ กับ (ภาพพระจันทร์บนน้ำแร่) ของคุณชายไม่ได้แน่นอน

คุณท่านซึ่งเอง ตอนนี้ก็ได้ตกใจมาถึงล่าคอแล้ว

ดวงตาของเขา มองไปที่เย่เฉินตลอด
ตาเห็นสองมือเเฉินว่าเปล่า เขากลับตื่นเต้นจนสั่นไปทั่ว ร่างกาย!

กลัวที่สุดก็คือ เห็นเเฉินหยิบกล่องของขวัญ หยิบภาพวาด หรือว่าหยิบของขวัญอื่นๆ

เพราะว่า เขานอกจากยาอายุวัฒนะแล้ว อย่างอื่นไม่อยาก

ได้!

(ภาพพระจันทร์บนน้ำแร่) ดีจริง เป็นการประดิษฐ์ตัวอักษร

และภาพวาดโบราณ มันเป็นสิ่งที่เขาชอบมากจริง

แต่ว่า นั่นก็แค่ชอบเท่านั้นเอง

ถ้าคนกำลังจะตาย คุณเอาสิ่งที่เขาโปรดปรานทั้งหมดมาวาง ตรงหน้าเขา จะมีประโยชน์อะไร?

เขาในตอนนั้น ในทางกลับกันกลับว่ายอมให้สิ่งของทุกอย่าง เหล่านี้แลกกับชีวิตแม้ว่าจะเป็นเวลาสั้นๆไม่กี่วัน

ดังนั้น คุณท่านซึ่งหวังว่า เย่เฉินจะให้ยาอายุวัฒนะกับตัวเอง สักเม็ด รอมานานแล้ว! อาจกล่าวได้ว่านั่นเป็นความคาดหวังที่ ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเขาตอนนี้

เวลานี้ เยเฉันเดินเข้ามาไม่ช้าไม่เร็วมาถึงตรงหน้าคุณท่านซึ่ง

อู๋ซินไม่รอให้เขาพูด ก็ได้ประชดไปว่า “ไอ้หยาฉันว่านะพี่ เย่ คุณก็จึงเกินไป? วันเกิดของคุณปู่ซึ่งครบแปดสิบปีทั้งที คิดไม่ถึงว่าอะไรก็ไม่ให้ สองมือว่างเปล่ามาร่วมงาน?”
เยเฉันยิ้มเล็กน้อย ถามกลับว่า : “ใครบอกคุณว่า ฉันไม่ให้ ของขวัญอะไร?”

“งั้นของขวัญที่จะให้ล่ะ?เอาออกมาส

อู่ซินพูดอย่างดูถูก : “คงไม่ใช่ไปซื้อของที่ระลึกเล็กๆน้อยๆ มานะ เลือกหยิบของง่ายๆ ใส่กระเป๋ามาละซิ? คุณก็ไม่ดูหน่อย ว่า ของขวัญที่ให้กันในวันนี้ มีอันไหนไม่น่าเกินสิบล้านบ้าง?


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ