บทที่ 559

อู๋ซิน โกรธมากจนกำหมัดแน่น

เขาจ้องมองไปที่เย่เฉินและพูดอย่างเย็นซาว่า “ไอ้เด็กเปรต นายอยากตายเองนะ อย่าหาว่าฉันไม่ได้ให้โอกาสนาย! ตระกูล ของฉันจะไม่มีวันปล่อยให้นายมีชีวิตอยู่จนถึงวันพรุ่งนี้แน่นอน!”

เย่เฉินไม่ได้พูด ซึ่งหวั่นถึงก็ตะโกนทันที “อู๋ซิน นายกล้า!”

อู๋ซินพูดอย่างเย็นชา “ฉันมีอะไรไม่กล้าทำ?!เธอคิดว่าตระกูล ของฉันถูกคนทําอะไรก็ได้ในจินหลิงจริงๆงั้นเหรอ? บอกให้นะ ในจินหลิง ใคร ๆ ก็ต้องก้มหัวให้กับตระกูล”

ใบหน้าของซ่งหวั่นถึงเย็นซา และพูดออกมาว่า “อู๋ซิน ที่นี่ไม่

ต้อนรับนาย เชิญออกไป!”

” ให้ฉันออกไป?!”อู๋ซินเบิกตากว้าง มองไปที่ซึ่งหวั่นถึงและพูด ด้วยความโกรธ “เธอไล่ฉันออกไป เพื่อไอ้ยาจกนี้?”

ซึ่งหวั่นถึงพูดอย่างหนักแน่น “ใช่! ฉันจะพูดอีกครั้ง เชิญนาย ออกไป! ”

ในตอนนี้ จู่ๆลูกพี่ลูกน้องของซ่งหวั่นถึงก็ปรากฏตัวขึ้น และรีบ ก้าวไปข้างหน้า พูดเตือนว่า “โอ้ คุณชายอู๋ หวั่นถึง พวกเธอสอง คนเถียงกันเรื่องอะไร?”

อู๋ซินเห็นหรงมาและรีบพูดว่า “ทรงนายมาพอดีเลย น้องสาวของนาย จะไล่ฉันออกไป เพื่อไอ้ยาจก!”

ทรงมองไปที่เยเฉิน รู้สึกอึดอัดใจ

อันที่จริงหรงก็ไม่ชอบเย่เฉินเช่นกัน แต่เขารู้ว่าของเขาเชื่อ เขามาก และให้ความสำคัญ เคารพเขาด้วย ดังนั้นเขาจึงไม่กล้า ที่จะดูหมิ่นเยเฉินอย่างเปิดเผย

เมื่อเห็นว่าเยเฉินและอู๋ซินดูเหมือนจะขัดแย้งกัน เขารีบยิ้มและ พูดว่า: “โอ้ นี่พวกเดียวกัน เลยเข้าใจผิดกัน

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงรีบพูดกับเย่เฉิน “อาจารย์เย่ นี่คือคุณชาย ซินอู๋ ลูกชายคนโตของตระกูลอู่แห่งซูหาง”

จากนั้น เขารีบอธิบายกับอู๋ซิน “คุณชายอู๋ คนนี้คือเย่เฉิน อา จารย์เย่น ที่ครั้งหนึ่งเคยช่วยชีวิตของฉัน”

อู๋ซินตะคอกอย่างเย็นชา “อาจารย์บ้าอะไร ฉันว่าเขาเป็นแค่ คนหลอกลวง! เขาทำร้ายสุนัขรับใช้ของตระกูลของฉัน และด่า ฉันตระกูลของฉันว่าขยะ แม้ว่าวันนี้พระเจ้ามาแล้ว ฉันก็จะไม่ ปล่อยเขาไป! ”

ทันทีที่เขาพูดจบ อู๋ซินยังไม่ขยับตัว คุณท่านส่งและอู่ตงไห้ก็ เดินออกมาจากคฤหาสน์

เมื่อคุณท่านซังมาถึง เขาได้ยินว่ามีการทะเลาะกัน เขาก็ขมวด คิ้วและถามว่า “หวั่นถึง หรง เกิดอะไรขึ้น?”

อู๋ซินเห็นว่าคุณท่านซึ่งกำลังมา จึงรีบพูดว่า “คุณปู่ซ่งคุณมา พอดีเลย หวั่นถึงไล่คนของผมออกไป เพื่อเย่เฉินคนนี้ และเเฉินคนนี้พูดเหยียดหยามกับตระกูลของผมด้วย ซึ่งเป็นการ ทำให้ผมอับอาย ฉีกหน้าทั้งตระกูล! คุณต้อง……. อู๋ซินยังไม่ทันพูดจบ คุณท่านซึ่งก็เดินไปสองก้าวอย่างรวดเร็ว

แล้วยื่นมือไปหาเย่เฉิน และพูดด้วยความเคารพ:”อาจารย์เย่ คุณ

มาแล้วเหรอ!”

อู๋ซินและอู่ตงไห้ที่อยู่ด้านข้างมองอย่างตะลึง!

เหตุใด คุณท่านซึ่งวัย80ปีจึงให้ความเคารพชายหนุ่มที่แต่ง ตัวยาจกแบบนี้ด้วยล่ะ?!

ตอนนี้ เย่เฉินมองไปที่คุณท่านซึ่งและยิ้มเล็กน้อย และพูด ว่า “คุณท่าน ผมเห็นสีหน้าคุณไม่ค่อยดี ช่วงนี้ไม่สบายรึเปล่า?”

คุณท่านซ่งรีบพูดว่า “อาจารย์เย่ สุดยอดจริงๆ แค่มองก็รู้ ความผิดปกติของฉัน ก็คือว่าช่วงก่อนอากาศเปลี่ยนไป ความ หนาวเข้าสู่ร่างกาย บวกกับที่ฉันอายุมากขึ้น ฉันก็เลยดูเหนื่อย ล้า”

เย่เฉินพูดว่า “เพราะพื้นฐานร่างกายคุณอ่อนแอเกินไป ดังนั้น ยาที่ให้คุณครั้งก่อน ประโยชน์หลักๆของหลักจึงถูกใช้เพื่อรักษา ความเจ็บป่วย และโรคที่ซ่อนอยู่ในร่างกายของคุณมานาน หลายปี แม้ว่ามันจะรักษาทั้งหมดแล้วก็ตาม แต่มันไม่ได้ช่วย เพิ่มสมรรถภาพทางกายของคุณมากนัก”

คุณท่านซ่งรีบพูดว่า “ถึงอย่างนั้น ฉันก็รู้สึกขอบคุณมาก สำหรับพระคุณที่ช่วยชีวิตของอาจารย์เย่ ถ้าไม่ใช่เพราะอาจาร เย่ ฉันคงจะตายไปนานแล้ว ยังมีชีวิตอยู่ถึงวันเกิดได้ไง!”
เย่เฉินยิ้มอ่อน และพูดว่า “วันนี้ผมเตรียมของขวัญวันเกิดให้ คุณแล้ว ผมเชื่อว่ามันจะเป็นประโยชน์กับสภาพการณ์ของคุณใน ตอนนี้”

เมื่อคุณท่านซึ่งได้ยินแบบนั้น มือและเท้าของเขาก็สั่นด้วย ความตื่นเต้นทันที

ของขวัญวันเกิด? ช่วยสภาพที่เป็นอยู่ตอนนี้?