บทที่ 543

อู่ตงให้เห็นลูกชายเริ่มมีการรุกอย่างชัดเจน อู่ตงไห้ก็พยักหน้า ด้วยความพึงพอใจ และพูดชมเชยว่า “ไม่เลวนี่เดี๋ยวน นาย เรียนรู้ที่จะสังเกตสิ่งที่เล็กที่สุด และมีเป้าหมายที่แน่นอนแล้วนี่!”

อู๋ซินยิ้ม และพูดว่า “พ่อ ผมอยู่กับพ่อมานานแล้ว และได้เรียน รู้จากพ่อเล็กน้อย แต่เมื่อเทียบกับพ่อแล้ว มันก็ยังห่างไกล”

“ไม่”อู่ตงไห่พูดอย่างจริงจัง “นายสังเกตได้ว่าสร้อยข้อมือของ ซึ่งหวั่นถึงค่อนข้างเก่า และไร้ค่า นี่เป็นการก้าวหน้าครั้งใหญ่ แล้ว สามารถซื้ออันที่ดีกว่าเพื่อทำให้หล่อนพอใจโดยเฉพาะ มัน พิสูจน์ได้ว่าตอนนี้นายกำลังทำสิ่งต่างๆได้อย่างสุขุม ใจเย็นมาก ขึ้น ไม่เลวไม่เลว! ดีมาก! ”

อู๋ซินได้รับคำชมเชย ก็ดีใจมาก เห็นดวงตาของหลิวกว่างขึ้ ประจบนั่นก็มีความพอใจเล็กน้อย เขายิ้มและพูดว่า “หลิวกว่าง สร้อยข้อมือเส้นนี้สวยงามจริงๆ เรื่องนี้นายทำได้ดีมาก อนาคต ถ้านายตั้งใจทํางานให้ผม ผมจะปฏิบัติต่อนายดีๆแน่นอน

หลิวกว่างพูดอย่างเคารพว่า “ครับ คุณชาย ผมจะทำงานให้ คุณอย่างเต็มที่!”

พูดจบ ก็รีบยื่นเช็คอีกสองล้านให้ แล้วบอกว่า “คุณชาย นี่คือ เงินที่เหลืออีกสองล้าน”

เมื่อเห็นท่าทีที่จริงใจของหลิวกว่าง อู๋ซินจึงพูดด้วยความพึงพอใจ”นายเอาเงินสองล้านนี้ไปเถอะ”

แม้ว่าหลิวกว่างจะไม่สนใจเงินสองล้านนี้ แต่เขาก็ตระหนักได้ ว่า นี่เป็นรางวัลที่คุณชายตระกูล เป็นคนให้เขา จึงพยักหน้า อย่างตื่นเต้น และพูดอย่างซาบซึ้งว่า “ขอบคุณครับคุณชาย!”

อู่ตงไห้ที่อยู่ด้านข้างมองไปที่หลิวกว่าง มีความชื่นชมในใจ

เล็กน้อย

ไม่นึกเลยว่า หลิวกว่างนี้ไม่เพียงแต่มีทัศนคติที่จริงใจมาก แต่ ยังทํางานได้อย่างชัดเจน

และเขาเป็นสุนัขตัวแรกที่ยอมจำนน หลังจากตระกูลมาทร เมืองจินหลิง

ดังนั้นอู่ตงไห่จึงรู้สึกว่า หลิวกว่างควรได้รับผลกำไรที่แท้จริง

เขาจึงพูดว่า “หลิวกว่าง วันนี้งานเลี้ยงวันเกิดของคุณท่านซึ่ง

เขาได้เชิญนายรึเปล่า?”

หลวกว่างยิ้มอย่างขมขื่น และพูดว่า “ประธาน สถานะเล็กๆ อย่างผม จะได้การเชิญจากตระกูลซึ่งได้ไง…….

ในความเป็นจริง มีหลายคนเหมือนกับหลิวกว่าง ที่ไม่มี คุณสมบัติที่จะเข้าร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของคุณท่านซ่งเลย แต่ พวกเขาก็ยังคงใฝ่ฝันที่จะมีโอกาสเข้าร่วม

เนื่องจากงานเลี้ยงวันเกิดของคุณท่านซึ่ง ได้เชิญบุคคลสำคัญ ในเมืองจินหลิงทั้งนั้น มาขยายเส้นสายที่นี่ จึงสะดวกมาก โดย เฉพาะ
อู่ตงไห่มองไปที่หลิวกว่าง ยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า “นายเข้าไป เองไม่ได้หรอก แต่ตอนนี้นายเป็นสมาชิกของตระกูลอู่ของฉัน แล้ว ฉันจะพานายเข้าไปเห็นโลกกว้าง และถือโอกาสให้ผู้คนใน เมืองจินหลิงให้รู้ว่า ตอนนี้นายเป็นคนของตระกูลอู่แล้ว”

หลิวกว่างแสดงสีหน้าดีใจ ขอบคุณประธานที่ให้โอกาสผม ผมจะทำงานให้กับคุณและคุณชายอย่างเต็มที่แน่นอน

สําหรับเขาแล้ว งานเลี้ยงวันเกิดของตระกูลซ่ง เขาไม่มี คุณสมบัติพอที่จะเข้าร่วมได้เลย ตอนนี้ตงไห่ยินดีที่จะพาเขา เข้าไป แค่นี้ ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เขารู้สึกขอบคุณแล้ว

ในตอนนี้เอง อู่ตงไห่พูดเบา ๆ ว่า “เอาล่ะ ขึ้นรถเถอะ เข้าไป ก่อนแล้วค่อยคุยกัน”

หลิวกว่างรีบนั่งบนที่นั่งข้างคนขับด้วยความเคารพ ตามพ่อลูก

ตระกูล เข้าไปในบ้านของวิลล่าตระกูลซึ่ง

รถของพ่อลูกสองคน จอดอยู่ที่ลานบ้านของตระกูลซ่ง ทันทีที่ พวกเขาลงจากรถ ก็เห็นซึ่งหวั่นถึงรีบออกจากคฤหาสน์ในชุดสี แดงที่ดูสง่างามมาก

ซึ่งหวั่นถึง ในวันนี้ เมื่อกี้ได้แต่งหน้าอย่างตั้งใจ ดังนั้นจึงสวย กว่าปกติ

อู๋ซินตะลึง และหลังจากนั้นไม่นานก็ดึงสติกลับมา เห็นซึ่งหวั่น ถึงเข้ามาในรถแล้ว เขาถึงรีบดึงประตูรถของซ่งหวั่นถึง และถาม ว่า:”หวั่นถิง เธอจะไปไหนเหรอ?”
ซ่งหวั่นถึงพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “ฉันจะไปรับแขกผู้มีเกียรติ คนหนึ่ง!”

อู๋ซินพูดอย่างไม่พอใจ แขกผู้มีเกียรติคนไหน ที่ต้องให้เธอ ไปรับด้วยตัวเองเหรอ?”

ซึ่งหวั่นถึงพูดอย่างเฉยเมย”แน่นอนว่าเป็นแขกรับเชิญที่

สําคัญท!”

พูดจบ ซึ่งหวั่นถึงก็พูดว่า “ได้โปรดปล่อยประตูรถของฉัน ฉัน จะไปแล้ว”