บทที่ 536

ที่จริงเเฉินก็รู้ดีว่า ซึ่งหวั่นถึงนั้นชอบตัวเองอยู่

เพียงแต่ว่า เขาไม่รู้ว่าจะจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไง ดังนั้นเขา เลยแกล้งโง่ทำเป็นไม่รู้เรื่อง แล้วค่อยจัดการภายหลัง

วันต่อมา คงไม่ตื่นขึ้นมาตั้งแต่เช้าตรู่

เพราะเขาคิดถึงเรื่องจะไปหาซื้อเทียนเพื่อให้รักษาอาการ ดังนั้นเขาเลยนอนไม่หลับทั้งคืน

ตอนนี้อาการไม่ค่อยสู้ดี เรื่องกินขี้นั้นยังแก้ไม่ได้เลย เขา

เองก็ใกล้จะเป็นบ้าแล้วเหมือนกัน

ถ้าหากว่าลองเปลี่ยนเป็นคนอื่น แล้วเป็นนานขนาดนี้ ที่ต้อง กินวันละยี่สิบครั้ง กลัวว่าคงจะบ้าตายไปแล้ว

และยิ่งไปกว่านั้นก็เป็นคนที่ถูกเลี้ยงมาแบบตามใจแต่เด็ก สําหรับเขาแล้ว น่ากลัวกว่าการตายอีก

ดังนั้น ตงไห่หวังว่าจะสามารถรักษาเขาให้หายได้ ให้เขา กลับมาเป็นคนปกติ และในเวลาเดียวกันก็จับตัวคนที่ทำร้ายมา ฆ่าทิ้ง ไม่เพียงเป็นการล้างแค้น แต่ยังเป็นการถอนรากถอนโคน

มันด้วย!

และก็ด้วยเหตุที่เขาคิดตลอดเวลา อู่ตงไห่จึงไม่สนใจกินข้าวเช้ากับตระกูลซ่ง พอตื่นขึ้นมาก็ไปเรียกอู๋ซินและก็พาบอดี้การ์ด สองสามคนตรงไปที่ ชื่อดังทันที

ภายในรถ อู่ตงไห่รู้สึกตื่นเต้นและคาดหวังมาก แต่อู๋ซินกลับดู อารมณ์ไม่ค่อยดี

เขาหวังว่าน้องชายเขาจะเป็นแบบนี้ตลอดกาล จะได้ลดปัญหา

เขาลง

ดังนั้น เขาจึงถามหยั่งเชิง “พ่อ ท่านว่าหมอเทวดาซื้อจะ รักษาอู๋ฉีหายได้จริงไหม? ”

“พ่อว่าไม่น่ามีปัญหา” คงไม่พูดเสียงเรียบ: “ขนาดคนที่ เป็นอัมพาตยังรักษาหายได้เลย อาการน้องชายแกแค่นิดเดียว ยังไงก็ต้องได้แน่นอน

อู๋ซินพยักหน้า แต่ในใจรู้สึกไม่พอใจมาก

พอรถมาถึงจี้ซื้อถัง บอดี้การ์ดก็มาเปิดประตูรถให้สองพ่อลูก อู่ตงไห้ที่พึ่งลงจากรถ ก็หันไปเห็นประตูทางเข้าจี้ชื่อถัง ตอนนี้ มีคนมายืนต่อแถวยาวมากแล้ว

เขาเลยอดไม่ได้จะถอนหายใจแล้วพูดขึ้น : “ดูแล้วที่นี่ ก็สม คําร่ำลือจริงๆ”

มีผู้ช่วยคนหนึ่งเดินเข้ามาแล้วก็โค้งตัวให้ : “ประธาน หมอ อเทียน รักษาเพียงวันละสิบคน และก็ไม่ได้ขึ้นกับการเข้าคิว แต่ว่าดูตามอาการหนักเบาแค่ไหน และถึงจะต่อเป็นคนแรก แต่ ถ้าอาการไม่หนักมาก ที่ไม่ต้องให้เขาต้องลงมือ เขาก็จะไม่ดูให้แต่จะแนะนำไปที่อื่นแทน

“อืม” อู่ตงไห้หันไปมองแถวยาวเหยียดนั่นอีกครั้ง ก็พบว่ามี คนทุกระดับ เลยรู้สึกรังเกียจ เขาจึงโบกมือ แล้วหันไปพูดกับ บอดี้การ์ด ไปเอาเงินสดที่อยู่ในกล่องด้านหลังมา แล้วเอาไป ให้คนที่ยืนต่อแถวคนละพัน แล้วก็ไล่ไปซะ

คนที่อยู่ในแถวก็ไม่พอใจ จึงตะโกนออกมา “มีสิทธิ์อะไร? หมอเทวดาชื่อมีกฎเกณฑ์ ไม่ว่าใครก็ต้องต่อแถว! ”

หัวหน้าบอดี้การ์ดจึงพูดต่อว่า “ให้เงินหนึ่งพันฟรีๆ แกยัง มีหน้ามาพูดจาแบบนี้ที่นี่อีกเหรอ?”

คนคนนั้นเลยพูดขึ้น : “พันหนึ่งเหรอ? แม่ฉันป่วยหนัก ถึงได้ พามาหาหมอซื้อตั้งไกลเพื่อรักษา เงินพันหนึ่งของแกมันเยอะแค่ ไหน? ไม่งั้นให้ฉันเอาให้แกพันหนึ่ง แล้วก็ไปไกลๆ เอาไหม ห้ะ? ”

“แม่งเอ้ย อุตส่าห์ให้โอกาสแล้วนะ! “บอดี้การ์ดคนนั้นโมโห แล้วหันไปมองเขา แล้วก็หันไปสั่งลูกน้องที่อยู่ข้างเสียงแข็ง “จัดการมัน! เอามันให้ตาย! “