บทที่ 531

พอรู้ว่าซือเทียนอยู่ที่จินหลิง อู่ตงไห้ก็ดีใจมาก

ก่อนหน้านี้ก็พอจะได้ยินเรื่องการรักษาที่โดดเด่นเกินใคร แถม ยังรักษาหายอย่างอัศจรรย์ ในเมื่อเขาสามารถรักษาอัมพาตได้ ขนาดนั้นละก็ เรื่องโรคประหลาดของอู๋ฉี ก็ไม่ต้องพูดถึง

พอคิดได้แบบนั้น เขาก็รู้สึกจิตใจพองโต แล้วหันไปคุยกับอู๋ซิ นที่อยู่ข้างๆ : “พรุ่งนี้เช้า เตรียมของขวัญให้หนาๆ พวกเราลอง ไปหาซื้อเทียน ที่ร้านยาจี้ชื่อถังกัน

อู๋ซินพยักหน้ารับ แล้วพูดขึ้น “ได้ ท่านพ่อ เดี๋ยวผมเตรียม เอง”

“ดี” อู๋ตงไห่ที่ไม่ค่อยเห็นยิ้มนั้น ตอนนี้ยิ้มออกมาได้อย่างโล่ง ใจแล้ว : “ทางที่ดีที่สุดคือต้องจัดการปัญหาทั้งหมดให้เสร็จ รักษาน้องชายแกให้หาย แล้วก็ตามหาคนที่เป็นต้นเหตุทำร้าย น้องแก หลังจากนั้นก็ตามหาคนที่ซึ่งหวั่นถึงตกหลุมรักคนนั้น พ่อ หวังว่าน้องชายแกจะสามารถกลับมาเป็นปกติได้ และกลับมา เหมือนเดิม เพื่อให้ได้เข้าร่วมงานมงคลของแกกับซงหวั่นถึง”

อู๋ซินรีบพูดขึ้นทันที “พ่อ ท่านวางใจได้ ความหวังของท่าน ใกล้จะเป็นจริงแล้ว รอให้ถึงวันแต่งงานของผม ผมจะให้น้องมา เป็นเพื่อนเจ้าบ่าว!

อู่ตงไห่อุ่นใจอย่างมากพร้อมกับพยักหน้าเบาๆ แล้วพูดขึ้นอย่างโล่งใจ

“สมกับเป็นลูกชายอู่ตงไห่จริงๆ ! ”

สีหน้าของอู๋ซินถึงจะยิ้มแย้ม แต่ภายในใจเขากลับรู้สึก รําคาญ

ตอนที่น้องไม่เป็นอะไร เขาก็ไม่เคยคิดเรื่องแย่งกิจการแบบนี้ มาก่อน เพราะยังไงน้องก็ยังเรียนไม่จบ จึงทำให้ไม่ได้สัมผัสกับ

กิจการของตระกูลเลย

แต่ว่า พอน้องเขาเกิดเรื่องขึ้น อยู่ดีๆ เขาก็นึกขึ้นได้ว่ามันดีต่อ ตัวเขาเอง

ดังนั้น ตอนนี้เขาไม่ต้องการให้น้องชายเขาหายเป็นปกติ แต่ว่าเป็นความต้องการของพ่อ ใครก็ขัดไม่ได้ ดังนั้น จึงทำได้ แต่หวังว่าซื้อเทียน จะรักษาน้องชายไม่ได้

ในขณะนั้น คนอื่นบนโต๊ะ ต่างก็ประจบตงไห้ไม่หยุด แถมยัง

ลุกขึ้น เพื่อยกแก้วชื่นชมเขา

หงห้า หวังเจิ้งกางรวมถึงฉินกาง ตอนนี้ก็พอจะมองออกว่า ตงไห่ต้องการตัวอาจารย์เย่ และอีกอย่างคือ พวกเขาก็ได้รู้ว่าคน ที่ครอบครองหัวใจของทุ่งหวั่นถึงนั้นคืออาจารย์เย่ ถ้าอย่างนั้น ไม่นานคนพวกนี้ก็ต้องลงมือจัดการกับอาจารย์เย่

และหงห้าที่อยู่ในกลุ่มสังหารมานาน เขาต่อสู้มาสิบๆ ปี จึง เข้าใจมากกว่าคนทั่วไป และก็พอจะได้กลิ่นตุๆ ขึ้นมามากกว่า คนอื่น

ดังนั้น เขาไตร่ตรองเรื่องที่เกิดขึ้นทุกอย่าง ก็รู้สึกได้ว่า คนที่ทำให้คู่ต้องกินขี้เว้นชั่วโมงได้นั้น แปดสิบเปอร์เซ็นต์เป็นไปได้ ว่า เป็นอาจารย์เย

เรื่องที่ทำได้แยบยลขนาดนี้นั้น นอกจากอาจารย์แล้ว หงห้า คิดไม่ออกเลยว่าจะเป็นใครได้ และในจินหลังจะมีใครทำเรื่อง แบบนี้ได้อีก

แต่ว่า สิ่งเดียวที่ทำให้เขาคิดไม่ตกคือ ทำไมอาจารย์ถึงมี ความแค้นกับอู๋ฉี?

เจ้าเด็ก นั่น ปีนี้อายุก็แค่ยี่สิบต้นๆ เด็กว่าอาจารย์เย่มาก

และอีกอย่างเขาก็ไม่ใช่คนในสังคมนี้ แต่เป็นนักเรียนคณะ การเงินและเศรษฐศาสตร์จีนหลัง ดูจะไม่เกี่ยวข้องกับเเฉินเลย สักนิด ดังนั้นทั้งสองคนไม่น่าจะมีโอกาสมีความแค้นต่อกัน……..

และในระหว่างนั้น หงห้าก็เหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้

เขาจำได้ว่า ลูกสาวของฉันกาง ฉันเอ้าเสงี่ยน เหมือนว่าจะเป็น นักเรียนที่เรียนที่คณะเดียวกัน!

ตอนแรก เขาคิดว่าอาจารย์กัยอู๋ฉนั้นไม่ได้มีอะไรที่ต้อง เกี่ยวข้องกัน แต่ว่าตอนนี้เขาหาเบาะแสที่ทำให้สองคนนั้น เกี่ยวข้องกันได้แล้ว

คนที่ทำให้เกี่ยวพันกันก็คือ ฉันเอ้าเสงี่ยน

หรือจะเป็นเพราะฉันเอ้าเสงี่ยน ที่ทำให้อาจารย์เย่เข้ามายุ่งกับ อู๋ฉี แล้วก็เกิดความบาดหมางกัน?
เพราะว่า ถ้าไม่มีความบาดหมางกันละก็ อาจารย์เย่ไม่มีทาง ทำให้อู๋ฉีต้องการมาเป็นสัตว์กินที่ไม่เคยเห็นมาก่อนอย่างนี้

ในความรู้สึกเขานั้น อาจารย์ดูเป็นคนที่ไม่ทำใครก่อน และไม่ เคยมีพิรุธออกมา!

ปกติจะเป็นเพราะคนที่ไม่มีตา แล้วมาหาเรื่องเขา อาจารย์ถึง

ได้ลงมือ

ดังนั้น ถ้าหากว่าสิ่งที่เขาคาดการณ์เมื่อสักครู่เป็นไปได้ละก็ อย่างนั้น อาจารย์น่าจะเกิดความบาดหมางกับอู๋ฉีผ่านทางฉันเข้า เสงี่ยนแน่นอน