บทที่ 525

บทที่ 525

“โอ้โห!

พออู๋ซินได้ยินแบบนั้น ก็ถึงกับร้องออกมา พร้อมกับถามขึ้น “ไม่นึกเลยว่าหงห้าจะกล้าสักคำนี้ลงบนหน้าผากลูกคนเดียวของ หลิวกว่าง? แบบนี้มันก็เป็นความแค้นที่อยู่ร่วมชาติกันไม่ได้เลย นะ!

“ใช่นะสิ “อู๋ตงไห่หัวเราะออกมา : พ่อว่า สองคนพ่อลูกหลิว กว่างตอนนอนคงฝันว่าอยากฆ่าหงห้า จนแทบอยากจะฉีกเนื้อ ออกเป็นชิ้นๆ เลยล่ะ! ”

พออู๋ซินฟังแบบนั้น ก็อดถามขึ้นไม่ได้ “พ่อ ในเมื่อท่านรู้ว่า ทั้งสองคนบาดหมางกันอยู่ แล้วทำไมยังเชิญพวกเขามาร่วมงาน อีก? ”

อู่ตงไห้หัวเราะ “แกไม่คิดว่าหลิวกว่างจะเป็นหมากที่เรา หลอกใช้ได้เหรอ? หมาที่อยากกัดคน แต่กลับไม่กล้าที่จะอ้า ปากออกมา เพราะสิ่งที่เขาขาดก็คือคนที่คอยช่วยอยู่ข้างหลัง คนที่สามารถทำให้เขากล้าที่จะอ้าปากกัดคนได้”

อู๋ซินพูดขึ้น : “พ่อ ถ้าหากท่านคิดอยากจะหลอกใช้หลิว กว่างผู้นี้ แล้วทำไมท่านถึงได้จัดงานอยู่ที่เทียนเซียง? เพราะ เขากับหงห้าไม่ถูกกัน แบบนี้มันก็ยิ่งทำให้ยากขึ้นไม่ใช่เหรอ?
ตงไห่หันไปมองอู๋ซินด้วยสายตาที่มีบางอย่างอยู่ภายใน “หลิวกว่างกับหงห้าล้วนแต่เป็นหมา สิ่งเดียวที่ต่างกันก็คือ หลิว กว่างเป็นหมาที่ไม่มีนาย ส่วนหงห้านั้นมีตระกูลข่งคอยให้ท้าย

อู๋ซินพยักหน้า แล้วถามต่อ “แล้วยังไง? พ่อ ทำแบบนี้มันจะ มีประโยชน์อะไร?

คงไม่พูดขึ้น : “แกต้องการแต่งกับซึ่งหวั่นถึง แกก็ควรจะมี อำนาจในจินหลง ตอนนี้พวกตระกูลผู้ดีในจินหลิงถึงจะไว้หน้า พวกเรา แต่ก็ไม่ได้มองว่าเราเป็นนาย แต่มองว่าตระกูลซึ่งเป็น นาย ดังนั้น พวกเราจะต้องขยายอำนาจในจินหลิง”

เขาพูดต่อ : “อำนาจมีสองอย่าง แบบแรกคือด้านบน แบบที่ สองคือด้านมืด ด้านบนนั้นก็คือพวกที่ไม่ใช่ตระกูลหลิวกับหงห้า ที่ทำธุรกิจอย่างถูกกฎหมาย แต่ด้านมืดนั้น พวกเราไม่สามารถ รับมือหงห้าได้ ดังนั้นจึงควรเลี้ยงหมาอีกตัวเอาไว้ต่อกรกับหงห้า ดังนั้น ตระกูลหลิวคือตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุด

อู่ตงไห่หันไปมองอู๋ซิน แล้วพูดกำชับอย่างเข้มงวด “ต่อไป แกจะเป็นคนรับตำแหน่งสือทอดตระกูล ดังนั้นต้องพยายาม รวบรวมอำนาจ ทำไมพ่อถึงเชิญหลวกว่างมาที่เทียนเซียงฝูงนะ เหรอ? ”

“อันแรกคือ พ่อต้องการให้หลิวกว่างเซอร์ไพรส์ ที่คนอย่างเขา ที่ไม่มีใครคอยหนุน ยังมีคนอย่างเราเชิญมากินข้าวด้วย

“ส่วนอีกอันหนึ่งคือ พ่ออยากให้หลิวกว่างรู้สึกอาย อายที่เขา ไม่มีคนคอยหนุนหลัง พอเจอกับศัตรูอย่างหงห้า เขากลับทำอะไรไม่ได้เลย ทำได้แค่เพียงอดทน ขอแค่ให้เขารู้สึกแบบนี้ ถึงจะ ทําให้เขารู้สึกอยากแก้แค้นมากๆ ! พอถึงตอนนั้น พ่อก็จะทำ เป็นคนใจกว้าง ให้โอกาสเขาครั้งหนึ่ง เพื่อให้เขามาเป็นสุนัขรับ ใช้ และก็ให้โอกาสที่จะได้แก้แค้น เขาจะต้องเห็นแก่บุญคุณของ เราแน่นอน แล้วก็หาทางรับมือกับหงห้าได้

“ถ้าหากว่าหงห้าล้มแล้ว อย่างนั้นเขาก็จะกลายเป็นตระกูลที่มี อิทธิพลในจินหลิง ถ้าเป็นแบบนั้น ก็จะกลายเป็นอำนาจของตระ กูลของเราด้วย เข้าใจหรือยัง?

หลังจากที่ฟังจบ อู๋ซินถึงกลับอ้าปากค้าง!

เขารู้สึกทึ่งมากเลยพูดขึ้น “พ่อ แผนการครั้งนี้เฉียบมาก ถ้าเป็นแบบนี้ละก็ หลิวกว่างก็จะเชื่อฟังเรา เชื่อฟังตระกูลของ เรา! ต่อไปถ้าตระกูลเราจะเข้ามาในจินหลิง หลิวหว่างก็จะเป็น คนนําทางและเป็นสะพานให้เรา ”

อู่ตงไม่พูดขึ้นอย่างชื่นชม : “ไม่เลว มีเพียงเท่านี้ ต่อไปจน หลิงถึงจะกลายเป็นฝั่งของเราได้อย่างถาวร

อู๋ซินรู้สึกยกย่องพ่อตัวเองมา พร้อมกับพูดขึ้น : “ไม่รู้ว่าตอน ไหนผมถึงจะมีความคิดได้หนึ่งส่วนสิบของพ่อ…….

อู่ตงไห่ยิ้มแล้วพูดขึ้น : “ตอนนี้แกก็เหมือนพ่อตอนหนุ่มๆ แล้ว สิ่งที่ต้องทำให้มากในตอนนี้คือสั่งสมความรู้ ความคิด และ ต้องนิ่งให้มากๆ อย่าทำอะไรบ่มบ่าม ค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป! ”

อู๋ซินได้ฟังสิ่งที่เขาสอนแล้วจึงพูดขึ้น : “พ่อ ผมเข้าใจ แล้ว! ”
“อืม “ตงไห่พยักหน้าอย่างพอใจ แล้วพูดขึ้น ดังนั้นก็กลับ มาที่เรื่องของซ่งหวั่นถึง แกต้องอดทนให้มาก พยายามสงบสติ เหมือนการมอมเมา ให้ซึ่งหวั่นถึงมาทางเราให้ได้!”

อู๋ซินทำสีหน้ามั่นใจ แล้วก้มหน้าพูดขึ้น “พ่อ ผมเข้าใจ แล้ว! ผมจะไม่มีทางทำให้พ่อผิดหวัง

พอเสียงจบลง รถก็มาถึงประตูทางเข้าเทียนเซียงพอดี