บทที่ 504

เหอเหลียนตกใจร้องไห้และพูดว่า “ท่านอาจารย์เย่ ฉันผิดไปแล้ว

หากท่านต้องการเงิน ฉันจะนำเงินทั้งหมดที่ฉันมีมาให้ท่าน ฉัน

อยู่ที่มาเก๊ามาหลายปี ก็มีเงินเก็บมากมาย ในมือฉันตอนนี้มี

ยี่สิบล้าน ให้ท่านทั้งหมดเลย แต่ได้โปรดปล่อยลูกชายและ

ลูกสาวของฉันไปเถอะ!

ขณะที่พูดอยู่นั้น เธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เปิดบัญชีธนาคาร ให้เย่เฉินดู

ในบัญชีของเธอนั้นมีมูลค่ากว่ายี่สิบเอ็ดล้าน

เย่เฉินกล่าวอย่างแผ่วเบาว่า “เงินกว่ายี่สิบเอ็ดล้านนี้ ให้เธอ บริจาคให้กับ project hope ทั้งหมด! ”

จากนั้น เขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดบัญชีของ project hope จากนั้นก็ส่งให้เหอเหลียนพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็น ชาว่า “โอนเดี๋ยวนี้”

เหอเหลียนรีบถามออกไปว่า “ท่านอาจารย์เย่ ถ้าฉันบริจาค เงินให้ท่านแล้ว ท่านจะปล่อยฉันไปใช่ไหม? ”

เย่เฉินหัวเราะเยาะอย่างเย็นชาและพูดว่า “นี่ยังจะกล้ามาต่อ รองกับผมอีกเหรอครับ?

เหอเหลียนตกใจแทบตาย รีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา แล้วโอนเงินให้บัญชีของ project hope ที่เย่เฉินหามาให้ทันที
เมื่อโอนเสร็จแล้ว เธอยื่นโทรศัพท์ให้กับเย่เงิน พร้อมกับ ร้องไห้และพูดว่า “ท่านอาจารย์เช่ ฉันเอาเงินทั้งหมดที่ฉันมี บริจาคไปหมดแล้ว ยอดเงินในบัญชีก็เป็นศูนย์ ท่านปล่อยฉันไป ได้แล้วใช่ไหม?

หลังจากที่เยเฉันมั่นใจแล้วว่าเธอได้บริจาคเงินทั้งหมดแล้ว จึง พูดอย่างเย็นชา “คุณอย่าลืมล่ะ เมื่อกี้ที่เราเล่นเป่ายิ้งฉุบกัน คุณ เป็นหนี้ผมร้อยล้าน เงินยี่สิบล้านที่บริจาคมา แสดงว่าคุณยังเป็น หนี้ผมอีกมากกว่าเจ็ดสิบล้านนะ”

เหอเหลียนร้องไห้และกล่าวว่า “ท่านอาจารย์เย่ เงินยี่สิบล้าน หยวนที่ฉันให้ไป มันเป็นทรัพย์สินทั้งหมดที่ฉันมีแล้วนะคะ……

เย่เฉินพยักหน้าและพูดว่า “ฉันไม่ได้พูดไปแล้วเหรอ? ส่ง คนในทะเบียนบ้านของเธอไปขุดถ่านที่เหมืองถ่านหินดำ หนึ่ง เดือนได้สองพันหยวน เมื่อไหร่ที่พวกคุณจ่ายเงินครบเจ็ดสิบล้าน แล้ว เวลานั้นก็จะปล่อยพวกเธอไป

เหอเหลียนทรุดลงและโพล่งออกมาว่า “ท่านอาจารย์เย่ หนึ่ง เดือนสองพันหยวน หนึ่งปีก็แค่สองหมื่นสี่พันหยวน ต่อให้จ่าย เงินจนตายก็ไม่มีทางจ่ายคืนท่านได้หมดหรอก!

เย่เฉินถามกลับไปว่า “คนที่ถูกเธอโกงจนบ้านเขาต้องล้ม ละลาย พวกคนที่เป็นหนี้พวกนั้น จ่ายหนี้ยังไงกันล่ะ? เธอเคยคิด บ้างไหม? ถ้ารู้แต่แรกแล้วจะทำทำไม? ”

หลังจากนั้นเย่เฉินก็ถามเหอหัวเฉียงว่า “บอกกับฉันมาตรงๆ สมาชิกในบ้านที่สนิทของป้าคนที่สองนี้มีใครบ้าง?
เหอหัวเฉียงรีบพูดออกไปว่า “หล่อนมีสามี มีลูกชายหนึ่งคน ลูกสาวหนึ่งคน ลูกชายเพิ่งแต่งงานเมื่อปีก่อน บ้านลูกสะใภ้เปิด คาสิโนในจินหลิง ส่วนลูกสาวของเธอแต่งงานไปเมื่อเดือนที่ แล้ว ลูกเขยทําเกี่ยวกับพวกเงินกู้ครับ เชี่ยวชาญทำกับพวก นักศึกษา บังคับให้นักศึกษากระโดดตึกมาหลายคนแล้วครับ”

เย่เฉินพยักหน้าและพูดว่า ” โอเค คนโกง มีลูกสองคน คน หนึ่งแต่งกับลูกสาวเจ้าของคาสิโน ส่วนอีกคนก็แต่งกับคนทําเงิน กู้ พวกเธอนคบค้าสมาคมแต่กับพวกคนชั่วจริงๆ”

จากนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วส่งข้อความแชทให้กับ เฉินจื่อข่าย

เนื้อหาในวีแชทก็คือ “ในจินหลังมีคนโกงที่เพิ่งกลับมาจาก มาเก๊า มีชื่อว่าเหอเหลียน นายช่วยฉันตรวจสอบ สามี ลูกชายลูก สะใภ้ ลูกสาวลูกเขย เอาทั้งหมดมาส่งให้ที่ Tomsom Rivieran

หงห้าถึงแม้ว่าจะเป็นคนมีอำนาจใต้ดินของเมืองจินหลิงก็ตาม แต่ก็เป็นเพียงโลกใต้ดินเท่านั้น ถ้าให้เขาไปเกี่ยวข้องกับคน พวกนี้ ดูจากความอดทนของเขา ต่อให้เอามาไว้ด้วยกันได้ แต่ก็ คงมีเรื่องตามมาอย่างแน่นอน

แต่สำหรับเฉินจื้อข่ายนั้นไม่เหมือนกัน

เฉินจือข่ายเป็นโฆษกในจินหลิงของตระกูลเย่ อยู่ที่จินหลิง แม้ แต่นายซ่งจากตระกูลซ่ง ก็ต่างทำตัวสุภาพเกรงใจเมื่อพบเขา

ดังนั้น เฉินจือข่ายหากอยู่ที่จินหลิง ไม่มีเรื่องใดที่เขาจะทำไม่ สําเร็จ
เมื่อได้รับคําสั่งของเยเฉินแล้ว เฉินอข่ายก็ไม่รอช้า รีบส่งคน ไปตรวจสอบครอบครัวของเหอเหลียนในทันที

เหอเหลียนร้องไห้อย่างขมขื่น เธอคุกเข่าลงกับพื้นพร้อมกับ ก้มหัวให้แก่เย่เฉิน ได้แต่ขอร้องให้ยกโทษให้ เธอกระแทกหน้า ลงกับพื้นนั่นทำให้เลือดไหลออกมาไม่หยุด

แต่เยเฉันก็ไม่ได้มีความเห็นอกเห็นใจเธอ

เธอทําลายคนจํานวนมาก ทําให้พวกเขาต้องล้มละลาย ถึง เวลาแล้วที่เธอจะได้ลิ้มรสความพังพินาศของครอบครัวตัวเอง เสียบ้าง!

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เธอได้ลิ้มรสถึงความล้มละลายเพียงแค่ ครั้งเดียวเท่านั้น ซึ่งนั่นมันก็ถือว่าดีสำหรับเธอมากแล้ว!