บทที่ 480

ในคลับเฮาส์ฮุยหวงทั้งหมด ทำบัตรสูงสุดให้ตัวเองแค่ใบเดียว ไม่เพียงแต่ไปได้สิบห้าชั้น อีกทั้งยังสามารถฟรีทุกอย่าง

เขาไม่อยากให้พ่อตาเซียวฉางควนรู้ว่าตัวเองมีบัตรใบนี้

ไม่อย่างนั้น ด้วยนิสัยของเขา เขาจะต้องซื้อทุกวันให้ตัวเองพา มาที่นี่ หรือไม่ก็หาทุกวิถีทางเอาบัตรของตัวเองแล้วพาเพื่อนๆมา คุยโม้โอ้อวด

ดังนั้น ไม่ให้พวกเขารู้จะดีกว่า

ท่านหงห้าเข้าใจความหายของเยเฉินทันที รีบคว้าบัตร สมาชิกของตัวเองออกมา ยื่นให้พนักงานต้อนรัย แล้วเอ่ยปากว่า “เตรียมห้องใหญ่ของชั้นสิบให้หน่อยค่าใช้จ่ายทั้งหมด คิดที่ ผม”

พนักงานต้อนรับรับบัตรสมาชิกด้วยความเคารพจากนั้นยิ้ม และพูดว่า “ชั้นสิบห้องหนึ่งศูนย์ศูนย์แปดเปิดให้ท่านเรียบร้อย แล้วค่ะ เข้าไปได้ทุกเมื่อ ในนั้นพื้นที่กว้างมาก สามารถเข้าไปได้ สามสิบคน”

ท่านหงห้าพยักหน้า จากนั้นพูดกับเย่เฉินด้วยความเคารพ “อาจารย์เย่ ท่านสามารถขึ้นไปพร้อมกับคุณท่านทั้งหลายได้แล้ว ครับ”

เย่เฉินพูดกับทุกคนว่า “คุณอาทั้งหลาย เพื่อนของผมจองชั้นสิบห้องหนึ่งศูนย์ศูนย์แปด วันนี้ค่าใช้จ่ายทั้งหมดเขาจ่ายเอง ตอนนี้เชิญทุกท่านตามพนักงานงานต้อนรับขึ้นไปเลยครับ!”

ทุกคนไม่คาดคิดว่า เรื่องร้ายผ่านไปอย่างหวุดหวิดเรื่องดี ผ่านเข้ามาแทนที่ ทุกคนก็ยินดีปรีดาขึ้นมาทันที

เดิมทีทุกคนนึกว่า อย่างมากก็ไปได้แค่ชั้นเจ็ดของคลับเฮา ส์ฮุยหวง แต่คิดไม่ถึงพริบตาเดียวก็ไปถึงชั้นที่สิบ พูดได้ว่าอะไร ที่สูญเสียไป อาจจะไม่ใช่เรื่องที่ไม่ดีก็ได้ แต่อาจจะนำไปสู่เส้น ทางใหม่ๆได้อีกมากมาย!

เขียวฉางควนมีความสุขที่สุด ยิ้มแล้วพูดว่า “ยังไงก็ลูกเขย

ของผมก็มีความสามารถมากกว่า ไม่เหมือนจางเจี้ยนนั้น มีแต่ คุยโม้โอ้อวดติดปากตลอด” ทุกคนอดไม่ได้ที่จะชมเชยและนับถือ “ไอ้หยาเเฉิน นาย

เป็นเสือซ่อนเล็บจริงๆนะ ฉางควนมีลูกเขยอย่างคุณถือเป็นบุญ

วาสนาจริงๆ!”

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย “พวกท่านชมผมเกินไปแล้ว จริงๆผมก็ไม่ ได้มีความสามารถอะไร ก็แค่รู้จักเพื่อนไม่กี่คน เชิญทุกคนรีบขึ้น ไปสนุกกันเถอะ!”

เขียวฉางควนถามเขา “เย่เฉิน นายไม่ขึ้นมาเหรอ?”

เย่เฉินพูด “ผมจะคุยกับหงห้าสักสองสามคำค่อยตามขึ้นไป คุณพ่อท่านขึ้นไปกับพวกอาๆทั้งหลายก่อนเถอะ”

“ได้” เซียวฉางควนพยักหน้า ขอบคุณท่านหงห้า แล้วถึงตามพวกเพื่อนนักเรียนเก่าขึ้นไปข้างบน

พอทุกคนขึ้นไปข้างบนเท่านั้น เยเฉินถามหงห้า “ครั้งที่แล้วให้ นายจัดการเรื่องโคบายา ชิอิจิโร่ จัดการไปถึงไหนแล้ว?”

หงห้ารีบพูด “อาจารย์เท่านวางใจเถิด ผมหาเทคนิคพิเศษ ทางคอมพิวเตอร์ที่ดีที่สุดมาแล้ว และผมยังจ้างนักวาดภาพจาก สถาบันภาพยนตร์เพื่อทำวิดีโอปลอมเกี่ยวกับการเสียชีวิตของ โคบายา ซอิจิโร่ ส่งไปให้โคบายาชิจิโร่ ตอนนี้เขาเชื่อทุกอย่าง แล้ว ”

“ดี” เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย พูดว่า “พาโคบายา ชิอิจิโร่ มาเลี้ยงดู

ดีๆ ช่วงเวลานี้ ส่งเขากลับไปที่ญี่ปุ่นเพื่อแย่งชิงมรดก แต่เขาต้อง เซ็นสัญญาล่วงหน้ากับผมหนึ่งฉบับ หลังจากแย่งชิงทรัพย์สินได้ แล้ว ผมเอาแปดส่วน ” หงห้าพยักหน้าซ้ำ ๆ ตอบว่า “ได้ครับอาจารย์เย่ ผมทราบแล้ว

จะกลับไปพูดกับเขาให้รู้เรื่อง”

เย่เฉินอึม แล้วพูด “คุณทำได้ดีมาก กลับไปก่อน ผมจะขึ้นไป ชั้นบนอยู่เป็นเพื่อนกับพวกพ่อตาก่อน”

“ได้ครับ” ท่านหงห้าโค้งคำนับด้วยความเคารพและพูดว่า “อาจารย์เย่ ผมขอตัวก่อน มีธุระอะไรสั่งมาได้เต็มที่ครับ”

เย่เฉินกำลังรอลิฟต์เพื่อขึ้นไปชั้นที่สิบ ทันใดนั้นประตูลิฟต์เปิด ออก สิ่งที่ทำให้เขาคิดไม่ถึงก็คือ ซึ่งหวั่นถึงที่แต่งตัวสวยหรูไม่มี ที่ติ ถึงกับเดินออกมาจากข้างใน
วันนี้ซึ่งหวั่นถึงแต่งตัวสวยมาก เดิมใบหน้าของเธอก็สวยงาม ไร้ที่ติ ยิ่งแต่งเดิม ยิ่งทำให้เธอประณีตงดงามดึงดูดใจคน

เธอสวมกระโปรงชุดเดรสสีดำของ Chanel ซึ่งทำให้เห็นหุ่น เพรียวและอวบอิ่มของเธออย่างสมบูรณ์แบบ เช่นเดียวกับขาที่ ขาวและอ่อนนุ่มที่ไม่สามารถหาข้อได้

บวกกับผมที่ม้วนยาวสลวยไว้ด้านหลังศีรษะของเธอ เธอจึงดู เป็นผู้ใหญ่ และสมบูรณ์แบบไร้ที่ติ

สิ่งที่ทำให้เยเฉินประหลาดใจยิ่งกว่านั้นก็คือเธอส่งกลิ่นหอมที่ มีเสน่ห์ไฮโซ กลิ่นหอมแทรกซึมเข้าไปในรูจมูกทำให้ผู้คนรู้สึกว่า รูขุมขนทั่วร่างกายผ่อนคลาย

เมื่อได้เห็นซึ่งหวั่นถึงที่สวยจนน่าตะลึง ในใจเย่เฉินรู้สึกแปลก ใจ สำหรับซ่งหวั่นถึงนั้นยิ่งรู้สึกดีใจขึ้นไปอีก!

ในใจเธอคิดถึงเย่เฉินตลอดเวลา แต่เธอคิดไม่ถึงว่าเมื่อประตู ลิฟต์เปิดออกมาเย่เฉินจะอยู่ที่หน้าประตู

เธอยากที่จะซ่อนความดีใจนี้ไว้ได้ เหมือนกับเด็กสาวที่มีรัก แรกอย่างนั้น ถามด้วยเสียงที่ออดอ้อน “อาจารย์เย่ ท่านมาได้ไง คะ? มาก็ไม่บอกกันสักคำ ฉันจะได้มารับท่านด้วยตัวเอง!”