ชายคนนั้นหัวเราะคิกคัก พลางบีบหน้าของ หล่อน แล้วพูดขึ้น : “ตอนนี้เธอเป็นผู้หญิงของฉัน แล้ว ยังจะกลับไปอยู่กับเขาอีกเหรอ? ผู้หญิงที่ เป็นของจ้าวตงแล้ว จะไม่ยอมให้ผู้ชายคนไหนได้ ไปครองอีก!”

หลิวลี่ลี่รีบตอบทันที : “พี่ตงวางใจได้ ตั้งแต่ ตอนนี้ ฉันจะไม่ให้เขาได้แตะต้องตัวอีกเลย ฉัน รังเกียจ! ร่างกายของฉันจะเป็นของพี่ตงคนเดียว ตลอดไป และก็จะเอาไว้เพื่อรับใช้พี่ตงคนเดียว ด้วย!”

หล่อนพูดพลางอธิบาย : “ที่จริงแล้วฉันคิด ไว้ว่าพอหลังจากที่เปิดร้านแล้วจะบอกเลิกเขา แต่ ไม่คิดว่าตาบ้านั่นจะไปรู้จักกับเพื่อนที่ดูจะมี อิทธิพลมาก ที่ช่วยจัดการกับพวกนักเลงที่มา รังควานได้ ฉันก็เลยรอให้ทุกอย่างเข้าที่ก่อน แล้ว ค่อยเลิกกับเขา แบบถีบหัวส่งออกไปจากร้าน เลย”

จ้าวตงหัวเราะชอบใจ แล้วพูดขึ้น : “ก็แค่ นักเลง มันจะเก่งแค่ไหนกัน? ถ้าเธอบอกพี่ก่อน หน้านี้ แค่พี่โทรไปครั้งเดียวก็สามารถให้ลูกพี่มัน มาคุกเข่าขอโทษได้แล้ว”

หลิวลี่ลี่หัวเราะอย่างพอใจ “โห พี่ตงสดยอดที่สุด! ตอนนั้นสถานการณ์ค่อนข้างบีบบังคับ ฉันเองก็นึกไม่ถึงว่าโทรหาพี่ และตอนนั้นกลหวัง เต้าคุนเองก็อยู่ ฉันเลยกลัวว่าจะไม่ชอบใจ!”

จ้าวางบีบที่เอวหล่อนทีหนึ่ง พลางหัวเราะ แล้วพูดขึ้น : “เธอนี่รู้ใจที่สุด!”

หลิวลีลี่เกาะที่แขนเขาแล้วอ้อน : “พี่ตง ตกลงว่าพี่จะยอมซื้อรถให้ฉันมั้ยอ่า!”

จ้าวตงหัวเราะ : “เอาแบบนี้ รอสักหน่อย ให้ กลับไปที่บ้าน ก่อน แล้วให้พี่ได้ลิ้มลองเธอสัก ครั้ง หลังจากนั้นเธอก็ไปเลิกกับไอ้หนุ่มนั่น แล้ว พรุ่งนี้พี่จะมาซื้อรถให้เธอ!”

หลิวลี่ลี่ถามขึ้นด้วยความดีใจ : “พี่ตง พี่พูด จริงๆ ใช่มั้ย? พรุ่งนี้จะซื้อบีเอ็ม X6ให้ฉันจริงๆ นะ เหรอ?”

“ฉันเคยหลอกเธอตอนไหน?” จ้าวตง

หัวเราะออกมา “แต่ว่า เธอต้องปรนนิบัติพี่ให้ดีนะ

ถึงจะได้!”

หลิวลี่ลี่กะพริบตาปริบๆ แล้วพูดขึ้น : “พี่ตง วางใจได้ รอให้ถึงบ้านพี่ก่อน ฉันจะดูแลพี่อย่างดี เลย!”

ทั้งสองคนคุยกันเสร็จ ก็เดินออกไปจาก ร้านทันที

เย่เฉินรู้สึกเกลียดหญิงร้ายชายเลวสองคน นี้มาก พลันหยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วโทรไปหาหวังเต้าคน

พอหวังเต่าคนรับสาย เขาก็พูดขึ้นทันที :

“เปเฉิน มีอะไรเหรอ? ทำไมถึงโทรมาหาฉันได้?” เย่เฉินพูดเสียงธรรมดา : “โทรมาถามไถ่แก เฉยๆ ตอนนี้ยุ่งอะไรเหรอ?”

หวังเต้ากุนตอบ : “ฉันช่วยงานในครัวอยู่ ตอนนี้ก็ใกล้เที่ยงแล้ว อีกหน่อยลูกค้าก็จะเข้า แล้ว ฉันก็เลยเข้ามาช่วยน่ะ”

เย่เฉินถามขึ้น : “แกอยู่ในร้านยุ่งทั้งวันเลย เหรอ?”

หวังเต้าคุนพูดขึ้น : “ใช่แล้ว ร้านพึ่งเปิด งานเลยเยอะ อีกอย่าง เงินทําร้านครึ่งหนึ่งเป็น ของพ่อลี่ลี่ ถ้าฉันไม่ขยัน จะโดนดูถูกเอาได้”

เย่เฉินถามขึ้นอีกครั้ง : “แกออกไปเท่า ไหร่?”

“ฉันออกไปหนึ่งแสนหยวน มันเป็นเงิน ทั้งหมดที่ฉันหาได้ตอนเรียนมหาลัย”

เย่เฉินถามขึ้นอีกครั้ง : “เจ้าของร้านเป็นชื่อ

ใคร?”

หวังเต้าคนตอบ : “ก็ฉันสิ!”

เย่เฉินถามขึ้นอีกครั้ง “ตอนจดบันทึกเปิด ร้านเป็นชื่อแกเหรอ?”

หวังเต้าคุนพูดขึ้น : “ไม่ใช่ เป็นชื่อของคุณพ่อลี่ลี่ ฉันยังไม่แต่งงานกับลีลี่ ในเมื่อเขาออกเงิน ช่วย จะเขียนเป็นชื่อฉันคงไม่ดีมั้ง”

พูดจบ หวังเต้าคุนก็ถามขึ้น : “แต่ว่าพ่อลี่ลี่ บอกว่า รอให้พวกเราแต่งงานกันก่อน ก็จะเปลี่ยน ชื่อร้านนั้นให้เป็นของฉัน”

พอเย่เฉินได้ยินแบบนั้นก็ส่ายหัวทันที ช่าง โง่จริงๆ ถูกคนหลอกใช้ยังไม่รู้ตัวอีก!

หลิวลี่ลี่เห็นเขาเป็นวัวเป็นควาย บอกให้เขา เปิดร้านทําธุรกิจ แล้วตัวเองก็ออกไปลั้ลลากับ ชายคนอื่น แล้วก็ไปอยู่กับผู้ชายรวยๆ แถมยัง วางแผนจะถีบหัวส่งเขาอีก

และตอนนี้ร้านอาหารนั้น ก็ไม่ได้มีอะไรที่ เป็นของเขาเลย ถ้าหากว่าหลิวลี่ลี่ทำแบบนั้นจริง เขาก็คงเหลือแต่ตัว!

พอถึงตอนนี้ ก็เท่ากับว่าทําไปแบบไม่มี

ประโยชน์ และเงินอีกแสนหยวนที่เขาออกไปก็

อาจจะเสียเปล่าด้วย!

พอครุ่นคิดดูแล้ว เขาก็ยิ่งรู้สึกเกลียดหล่อน มากขึ้นไปอีก เลยถามหวังเต้าคุนไปตรงๆ “ลี่ลี่ ตอนนี้ไปไหนล่ะ?”

หวังเต้าคุนหัวเราะแล้วพูดขึ้น : “ลี่ลี่เหรอ ออกไปทําผม มีอะไรเหรอ?”

เย่เฉินหัวเราะ : “ทําผม? เธอบอกเหรอ?”
“เธอบอกแบบนั้นแกก็เชื่อเหรอ?”

หวังเต้าคุนเริ่มรู้สึกไม่ดีแล้วถามขึ้น : “เป เงิน แกหมายความว่ายังไงกันแน่? พูดมาตรงๆ ไม่ต้องอ้อมค้อม”

เย่เฉินตอบรับ แล้วเล่าให้เขาฟัง : “งั้นฉันจะ

พูดล่ะนะ ฉันเห็นหลิวลี่ลี่ที่ร้านรถบีเอ็ม 4S เธอมา กับผู้ชายที่ชื่อจ้าวตง พร้อมกับโอบกันไปมา แถม ยังเรียกจ้าว งว่าที่รักด้วย แกน่าจะโดนเธอ สวมเขาแล้วล่ะ”

“เป็นไปไม่ได้!” หวังเต้าคนพูดออกมาทันที : “ลี่ลี่ไม่ใช่คนแบบนั้น! แกอาจจะจําคนผิดหรือ เปล่า?”

เย่เฉินพูดเสียงจริงจัง : “ฉันจำคนไม่ผิด เป็นลี่ลี่”

“ฉันไม่เชื่อ!” หวังเจ้าคุนยืนยันเสียงแข็ง : “เย่เฉิน ถึงพวกเราจะสนิทกัน แต่แกก็ไม่ควรเห็น แก่ความสนิทกันของเรา แล้วพูดให้ภรรยาฉัน แบบนี้นะ!”

เย่เฉินหัวเราะออกมา พลันพูดขึ้น : “หวังเต้า แกตื่นได้แล้ว! ภรรยาแกไปอยู่กับชายอื่นแล้ว แถมไอ้คนนั้นยังตอบตกลงว่าจะซื้อรถให้เธอด้วย ตอนนี้ลี่ลี่ก็กลับไปกับเขาแล้วด้วย แล้วก็เตรียม จะไปบอกเลิกแกตอนเย็น! เห็นแกที่เราเป็นเพื่อน กัน ฉันเลยมาบอกให้แกทำใจ!
เขาไม่รอให้หวังเต่าคนตอบ พลันพูดต่อ : “ทางที่ดิฉันว่าแกเอาภาพวาดใบนั้นย้ายออกมา ก่อน เก็บภาพนั้นไว้ แกถึงจะสามารถยืนหยัด กลับมาได้อีก แต่ถ้าหากว่าแกไม่เชื่อ ฉันเองก็จน ปัญญา

หวังเต้าคุนก็พูดเสียงหวั่นๆ “เย่เฉิน! แก หยุดพูดจาบ้าบอได้แล้ว! ลี่ลี่เป็นว่าที่ภรรยาของ ฉัน ฉันรู้เกี่ยวกับเธอดี เธอไม่มีทางหักหลังฉัน หรอก! ถ้าแกยังใส่ร้ายเธออีก พวกเราก็จบกัน เพียงเท่านี้!”

เย่เฉินขมวดคิ้วแน่น พร้อมกับพูดขึ้น : “ได้ สําหรับความเป็นเพื่อนของเรา สิ่งที่ฉันควรเตือน

ฉันก็เตือนแล้ว ถ้าหากว่าแกไม่เชื่อ ฉันเองก็หมด ปัญญา ขอให้แกโชคดี!”

พูดจบ เย่เฉินก็ตัดสายทันที

ช่างเป็นคนที่บ้าและโง่ให้กับความรักจริงๆ

ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้ ก็คงอัดวิดีโอไว้ให้เขาดูแล้ว!

ในตอนนี้ ผู้จัดการกำลังเคาะกระจก ถาม

เขาอยู่ : “คุณชาย บีเอ็ม 530 ใช้ได้มั้ย?” เย่เฉินพยักหน้า : “ดีมากเลย งั้นเอาค้นนี้

แหละ ไปเลือกคันใหม่มาให้ฉันนะ”

ผู้จัดการดีใจมาก : “คุณรอสักครู่ ผมจะให้ พนักงานขับมาให้เดี๋ยวนี้เลย

ไม่นาน บีเอ็มสีดำ รุ่น 530 ก็ขับมาจอด เย่เฉินรูดบัตรจ่ายอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นก็พับ เก็บรถมอเตอร์ไซไฟฟ้าเข้าไว้ในที่เก็บด้านหลัง พลันขับรถออกไปจากร้านทันที

ระหว่างทางขับกลับ พ่อตากับแม่ยายก็โทร มาถามว่ากลับมาหรือยัง

ตอนที่เขากลับมาถึงใต้ตึกก็พบว่า พวกเขา สองคนได้มารออยู่แล้ว

พอเห็นเย่เฉินกลับมาพร้อมกับรถบีเอ็ม 530 ทั้งสองคนต่างก็ยิ้มจนหน้าบาน

พ่อตาเดินอ้อมรถอยู่หลายครั้ง พร้อมกับ พูดขึ้น : “รถเยี่ยมจริงๆ! เยี่ยมมาก! คาดไม่ถึง จริงๆ ว่าฉันจะมีวาสนาได้ขับบีเอ็ม!”

เย่เฉินหัวเราะ พลางพูดขึ้น : “คุณพ่อต่อไป ไม่แน่ว่าอาจจะได้ขับรถโรลรอยซ์ก็ได้นะ”

พ่อตาหัวเราะชอบใจ : “งั้นก็ต้องดูความ สามารถของพวกแกแล้วแหละ!”

แม่ยายที่อยู่ข้างๆ ก็ดีใจไปด้วย แล้วก็ เปลี่ยนความคิดสําหรับเย่เฉินไปบ้าง

พ่อตาขึ้นไปขับรถดูรอบหนึ่ง พอกลับมาจึง พูดขึ้น : “เป็นรถที่ดีจริงๆ ขับสบาย นิ่มมาก เพียง แค่ตัวรถยาวไปหน่อย ควบคุมยาก เย่เฉิน ตอน บ่ายแกไปเป็นคนขับรถให้พ่อ พาพ่อออกไปทํา ธุระหน่อยนะ พอดีฉันนัดเพื่อนออกไปดูของ”

เย่เฉินพยักหน้ารับ : “ได้ครับ คุณพ่อ”แม่ยายเองก็พูดขึ้นด้วยความดีใจ : “กลับมา ก็มาขับรถให้แม่หน่อยนะ พาแม่ออกไปดื่มชา ตอนบ่ายกับเพื่อนหน่อย ให้พวกเขาได้เห็น ว่า ตอนที่ฉันออกจากบ้านก็มีคนมารับมาส่ง!”

“ได้ครับ คุณแม่!”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ