บทที่ 475

เมื่อพันหยวนหมิงได้ยิน ทันใดนั้นก็โกรธสุดขีด

เขามองไปที่เเฉินอย่างดูถูกเหยียดหยามและพูดว่า “นาย มันตลกจริงๆ ลูกเขยฉันกตัญญูฉันขนาดนี้ เป็นไปได้ไงจะมาตี ฉัน?”

พูดจบ เขาก็ชี้ไปที่จางเจี้ยนอีกครั้ง พูดด้วยใบหน้าที่เต็มไป ด้วยความภาคภูมิใจ “จะบอกนายให้ ลูกเขยฉันคนนี้ ไม่รู้ว่า เหนือกว่าไอ้ขยะอย่างนายกเท่า! แล้วนายรู้ไหมลูกเขยกตัญญูต่อ ฉันมากแค่ไหน ค่าใช้จ่ายที่ให้ฉันใช้ทุกเดือน ก็ประมาณแสน หนึ่งแล้ว ไม่ใช่ฉันดูถูกนายนะ ปีหนึ่งนายสามารถหาเงินได้แสน หนึ่งหรือเปล่า?”

จางเจี้ยนก็เปิดปากเย้าะเย้ยแล้วพูด “เย่เฉิน นายนี่ไม่เจียมตัว จริงๆ ท่านหงห้า ใกล้จะมาถึงแล้ว ถ้ายังไม่รีบไสหัวไป เชื่อไหม ผมจะให้ท่านหงห้าฉีกปากนายเละ?”

“นายจะให้ท่านหงห้าฉีกปากฉัน?!” เยเฉันมองไปที่จางเจี้ยน ด้วยสีหน้าท่าทางที่ไม่เชื่อ

จางเจี้ยนหัวเราะเยาะเย้ยอย่างเย็นชา “ทำไม? นายไม่เชื่อ? รู้ ไหมความสัมพันธ์ระหว่างผมกับท่านหงห้าเป็นยังไง?”

เย่เฉินสายศีรษะและถามอย่างสงสัย “ขอเรียนถามหน่อย ความสัมพันธ์ของคุณกับท่านหงห้าเป็นยังไงหรอ?”
“ฉันเป็นพี่น้อยที่ดีของท่านห้า!” จางเจี้ยนพูดจบ แล้วถามด้วย เสียงเคร่งขรึม “หงห้านายเรียกได้หรอ? ต้องเรียกท่านหงห้า

เย่เฉินยิ้มและพูดว่า “รองห้ามาถึง นายถามเขาเองแล้วกัน ผมเรียกเขาท่านหงห้า เขาจะกล้าตอบไหม?”

จางเจี้ยนมองไปที่เย่เฉินด้วยความประหลาดใจจากนั้นก็ หัวเราะเยาะ “นายถึงกับกล้าไม่เคารพท่านห้า! นายจบแล้ว! รอ ท่านหงห้ามาถึง ผมจะต้องให้เขาฉีกปากนายขาดแน่!!

ในระหว่างที่พูด จางเจี้ยนเห็นท่านหงห้ากำลังเดินเข้ามาอย่าง

รวดเร็ว

ข้างๆท่านหงห้ามีลูกน้องตามมาด้วยสองคน เดินมาอย่าง องอาจมีพลัง

จางเจี้ยนรีบโบกมือให้ท่านหงห้าและพูดอย่างตื่นเต้น “ท่าน

ห้า ผมอยู่นี่!”

พูดจบ ก็ยิ้มอย่างเย็นชาใส่เย่เฉินแล้วพูดว่า “เย่เฉิน ท่านหง ห้ามาถึงแล้ว นายตายแน่!”

เย่เฉินหันหลังให้กับประตู ดังนั้นตอนที่ท่านหงห้าเดินเข้ามา จึงมองไม่เห็นเขา แล้วเย่เฉินก็ไม่ได้หันศีรษะไป

ตอนที่ท่านหงห้าใกล้จะมาถึงข้างหน้า จางเจี้ยนถึงจะรีบพูดว่า “ท่านห้า ทางนี้มีนกโง่ตัวหนึ่งถึงกับกล้าที่จะไม่เคารพท่าน เรียก ท่านว่าหงห้าโดยตรง!”

ท่านหงห้าขมวดคิ้ว กำลังจะตั้งท่าวางก้าม พอหันศีรษะ ทันใดนั้นก็เห็นเยเงิน ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเคร่งขรึมมองมาที่ตัว เอง วินาทีนั้นตกใจสะดุ้ง ถามด้วยเสียงสั่น “เย่ … อาจารย์เป ทำไมท่านถึงมาอยู่ที่นี่…”

พอพูดประโยคนี้ออกมา ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์พากันช็อก

นี่มันอะไรกัน?

ชื่อเสียงดุดันอย่างท่านหงห้า ถึงกับเรียกเย่เฉินอย่างเคารพว่า อาจารย์เย?

เยเฉันอายุยังน้อย สามารถเป็นอาจารย์อะไร?

วินาทีนี้ เย่เฉินมองไปที่หงห้าอย่างเย็นชา แล้วถามอย่าง เคร่งขรึมว่า “หงห้า คนนี้เป็นพี่น้องที่ดีของนายหรอ? เก่งกาจ มากหนิ ไม่เพียงแต่เจ๊าะแจ๊ะกับผมไม่ยอมหยุด ยังบอกจะให้นาย มาฉีกปากผมให้ขาด!

หงห้าตก ใจสั่นไปทั้งตัว!

อาจารย์เย่เป็นท่านใด? อาจารย์เยสำคัญกว่าพ่อตัวเองด้วย ซ้ำ! ตัวเองที่สารเลวไม่เอาไหน ถ้าไม่ใช่อาจารย์เย่มอบโอกาสนี้ ให้ เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะได้ยาวิเศษจากอาจารย์เ

อีกอย่าง เมื่อก่อนตัวเองเกือบตายไปหาเฉินจือข่าย เฉินจือ ข่ายยังไม่สนใจตัวเองเลย ตอนนี้เพราะว่าได้เกาะขาอาจารย์เ เฉินจือข่ายก็เริ่มจะมาสนใจสนับสนุนตัวเอง นี่คือจังหวะที่ทำให้ ตัวเองสามารถโบยบินได้!

ดังนั้น อาจารย์เย่จึงเป็นเหมือนพ่อแม่ที่มีพระคุณต่อตัวเอง
จางเจี้ยนคนนี้ เป็นแค่สุนัขของตัวเองเท่านั้น! ถึงขนาดกลากัด พ่อแม่ที่มีพระคุณของตัวเอง แม่งไม่ใช่หาที่ตายแล้วจะให้เรียก ว่าอะไร?

ดังนั้นเขาจึงหันศีรษะกลับมา จ้องมองจางเจี้ยนอย่างโมโห น้ำ เสียงเยือกเย็นสุดๆแล้วถามว่า “นายถึงกับกล้าล่วงเกินอาจาร เย่หรอ?”

จางเจี้ยนตกใจจนมึน