บทที่ 458

ได้ยินหม่าหลันถามเช่นนั้น เฉียนหงเช่นก็พูดด้วยใบหน้าขอโทษ ว่า “ไอ้หย่น้องสะใภ้ วันนี้ฉันมาหาเธอ ก็อยากจะมาขอโทษ 150…..”

จากนั้น เธอก็พูดด้วยใบหน้ารู้สึกผิดว่า “ก่อนหน้านี้ที่ตระกูล เซียว เป็นเพราะว่าฉันดูถูกคนมากไป ไม่เพียงแต่ไม่ไว้หน้าเธอ แถมยังมาว่าร้ายเธอต่อหน้านายหญิงใหญ่ตั้งหลายครั้ง ทั้งหมด เป็นฉันทำไม่ถูกเอง ฉันได้กลับมาทบทวนความผิดของตนเอง แล้ว ดังนั้น ฉันก็เลยมาหาเธอ อยากจะขอโทษเธออย่างจริงจัง

พูดจบ เธอก็กัดฟัน แล้วโค้งคำนับให้กับหม่าหลัน หม่าหลันก็ทำอะไรไม่ถูก

นึกว่ายัยนี่จะมาหาท้าทายหาเรื่องตนเอง ไม่นึกว่าเธอจะมา โค้งคํานับขอโทษตนเอง

ตนเองเตรียมจะด่าไปชุดใหญ่ แต่พอได้ยินดังนั้น ก็ไม่รู้ว่า ตนเองจะต้องวางตัวอย่างไร

ในตอนนี้ เฉียนหงเป็นเห็นหม่าหลั่นไม่พูดจา ก็เริ่มแสดงละคร ทั้งร้องไห้ ทั้งนั่งคุกเข่าลงที่พื้น ร้องไห้ขอร้องว่า “น้องสะใภ้ เธอ ยังโทษอาซ้ออยู่หรือ? ข้อผิดไปแล้ว หลายปีมานี้ จริงๆ แล้วซ้อ ยังไม่เข้าใจอยู่เรื่องหนึ่ง พวกเราต่างก็เป็นสะใภ้ เป็นของนอก ของตระกูลเซียว ควรจะรักกันแบบพี่น้อง รักกันดีๆ ถึงจะถูกพูดจบ เฉียนหงเย่นก็ตบหน้าตนเอง แล้วร้องได้พูดว่า “น้อง สะใภ้คนดีของพี่ ก่อนหน้านี้ซื้อไม่รู้ความ ขอร้องอย่าได้ถือสาซ้อ เลยนะ ต่อจากนี้พวกเราอยู่ด้วยกันแบบพี่น้อง ได้ไหม?

หม่าหลันก็ตื่นเต้นอึ้งไป

เฉียนหงเป็นผู้สูงส่ง มาคุกเข่าให้ตนเอง แล้วยังลงทุนตบหน้า ตนเอง มองไปแล้วให้สะใจเสียจริงๆ !

หลายปีมานี้ เฉียนหงเช่นเคยก้มหัวให้ตนเองเสียที่ไหน แต่ ตอนนี้ ในที่สุดเธอก็สัมผัสถึงความรู้สึกที่เหยียบคนอื่นไว้แทบ เท้าแล้ว ว่ามันเป็นอย่างไร

เฉียนหงเล่นเห็นใบหน้าเธอได้ใจ ในใจก็บังเกิดความโมโห แต่ปากก็ถอนหายใจพูดว่า “น้องสะใภ้ พี่พูดจากใจเลยนะ พี่ เข้าใจแล้ว หลายปีนี้พี่ทำชั่วไว้เยอะ ทำอะไรกับเธอไว้บ้าง สุดท้ายมันก็ไม่ได้อะไรไม่ใช่หรือ? ตอนนี้ในรู้สึกผิดมาก ถ้า หลายปีมานี้พี่เกรงใจเธอหน่อย พวกสะใภ้อย่างเราก็คงไม่ต้อง เดินมาถึงจุดนี้”

พูดไป เธอก็พูดคำพูดจากใจอีกว่า “ความผิดทั้งหมด เป็น เพราะพี่คนเดียว ตอนนี้พี่ขอให้น้องสะใภ้เห็นแก่ความสัมพันธ์ หลายปีของพวกเรา ให้อภัยกับความผิดที่ผ่านมาของพี่ด้วยเถอะ
หม่าหลับก็ใจเต้น แต่ปากก็พูดไปนิ่งๆ ว่า “ไอ้หย่า ซื้อใหญ่ พี่ สามารถยอมรับความผิดตนเองได้ ทำให้น้องต้องมองใหม่เลย นะ คิดว่าในชีวิตนี้พี่จะไม่มีวันได้ตื่นรู้เสียแล้ว!

เฉียนหงเย่นก็รีบพูดยิ้มด้วยว่า “ไม่หรอก ตอนนี้พี่ก็รู้ผิดแล้ว เลือกเดินทางที่ถูกต้องแล้วอย่างไรเล่า

ก่อนหน้านี้หม่าหลันแม้แต่ฝันก็อยากจะให้ซื้อใหญ่ที่ชอบ อาศัยอำานาจมารังแกคนอื่น มาก้มหัวให้ตนเอง แต่รอมา20กว่า ปีแล้วก็ยังไม่ได้ดั่งฝัน ไม่คิดว่า ตอนนี้จะเป็นจริงแล้ว

ตอนที่หม่าหลันกำลังใจเต้น ก็ได้ใจขึ้นมา แล้วยิ้มพูดว่า “ใน เมื่อซ้อใหญ่รู้แล้วว่าตนเองทำผิด น้องก็ไม่ใช่คนที่จะเอาเรื่อง อะไรหรอก เรื่องก่อนหน้านี้ ก็แล้วกันไปก็แล้วกัน”

เฉียนหงเย่นรับตอบว่า “ได้ๆๆ น้องสะใภ้ใจกว้าง เช่นนั้นต่อ

จากนี้ พวกเราก็เป็นพี่น้องที่ดีต่อกันแล้วนะ!

แต่ทว่า ปากพูดไปเช่นนั้น แต่ในใจก็ยังด่าทอ ยัยนี่ยอมให้ หน่อยทําเป็นเย่อหยิ่ง คอเชียวนะ!

อยู่กันมาหลายปีมานี้ แกทำอะไรไว้บ้าง อย่าคิดว่าฉันไม่รู้หรือ ไง? พอประจบไปหน่อย ให้แกตัวลอยเล่นๆ จนลืมไปว่าตัวเองแซ่ อะไร จากนั้นค่อยจัดการกับแกทีเดียว!

ในตอนนี้ หม่าหลันก็หยิบเอากุญแจรถออกมาจากกระเป๋า แล้วยิ้มพูดว่า “ซ้อใหญ่ ในเมื่อความเข้าใจผิดระหว่างเราได้จบ ลงแล้ว น้องก็จะไม่คุยต่อแล้วนะ พอดีรีบจะไปเล่นไพ่นกกระจอก ขอตัวก่อน!
เฉียนหงเล่นที่กำลังคิดพอดี ไม่รู้จะชวนเธอไปเล่นไพ่นก กระจอกด้วยกันอย่างไร พอได้ยินดังนั้น ก็เลยรั้งเธอไว้ แล้วถาม ว่า “น้องสะใภ้ น้องจะไปเล่นไพ่นกกระจอกหรือ?”

หม่าหลินพยักหน้า “ใช่ ทำไมหรือ?”

เฉียนหงเล่นรีบพูดว่า “พอดีเลย พี่มีเพื่อน ที่บ้านพวกนั้นมีเงิน มากมาย แล้วยังชอบเล่นไพ่นกกระจอกด้วย แต่ฝีมือการเล่นไม่ เท่าไร แต่น้องก็รู้ดีนะว่า พวกคนรวยๆ พวกนี้ ไม่ค่อยสนใจเงิน สนใจแต่ความสนุก ดังนั้นพอแพ้ครั้งหลายหมื่นก็ไม่ได้กลัว อะไร”

พอพูดถึงจุดนี้ เฉียนหงเช่นก็พูดเสียงเบาอย่างระวังว่า “พอดี เลยว่า พี่จะบอกให้อยากจะนัดขาประจำมาเล่นด้วยกันทุกวัน ไม่รู้ว่าน้องสะใภ้จะสนใจด้วยไหม? เราสองพี่น้องร่วมมือกัน พอ ถึงตอนนั้นก็จะได้ชนะเอาเงินพวกนั้นมา