บทที่ 456

“งานเลี้ยงรุ่นงั้นหรือ?” แม่ยายดูถูกว่า “ตัวเองแก่ปูนนี้แล้ว ยังจะ จัดงานเลี้ยงรุ่นสังสรรค์อีกหรือ? ไม่เคยได้ยินหรอว่างานเลี้ยง รุ่นมันจัดเพื่อคนรักเก่าเขานัดกันไป! ”

“คุณก็อย่าพูดไปทั่วสิ! ” เซียวฉางควนพูดว่า “ที่พวกเรานัด กันครั้งนี้ มีแต่เพื่อนผู้ชาย ไม่ได้เชิญเพื่อนผู้หญิงเลย”

“จริงหรือ?” หม่าหลันเผยสีหน้าไม่เชื่อ

เซียวฉางควนก็รีบอธิบายว่า “จริงๆ ห้องของพวกเราเป็น อย่างไรในตอนนั้น คุณก็ไม่ใช่ไม่รู้ มีผู้หญิงแค่ไม่กี่คน ส่วนใหญ่ ก็ไปต่างประเทศหมด ตอนนี้ก็ยังอยู่ต่างประเทศกัน ดังนั้น งาน เลี้ยงรุ่นครั้งนี้ มีแต่ผู้ชาย

“ฉันไม่เชื่อ! คุณอย่าไปเชียวนะ! ” หม่าหลันก็บอกว่า “คุณ ต้องแอบไปพบยัยคนรักเก่านั่นแหงๆ ! อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ! ”

เย่เฉินฟังแล้วก็อึ้ง ความหมายของแม่ยายก็คือ พ่อตาเซียว ฉางควน ก่อนหน้านี้เคยมีเรื่องราวโรแมนติกอย่างนั้นหรือ?

เซียวฉางควนรีบตอบว่า “มีคนรักเก่าที่ไหนกัน มีแต่เพื่อน ผู้ชาย!

หม่าหลันก็ส่งเสียงไม่พอใจ แล้วก็ไม่สนใจเซียวฉางควน แต่ สีหน้าไม่ค่อยดี
เซียวฉางควนก็รีบพูดว่า “ตอนบ่ายจะให้เย่เฉินไปกับผมด้วย พอดี ตอนนี้อาจารย์ที่ปรึกษาของพวกเรา นั่งรถเข็นแล้ว ตึกเรียน วิทยาเขตเก่าไม่มีลิฟต์ ต้องหาคนวัยรุ่นหนุ่มๆ ไปช่วยยกเขาขึ้น อาคารชั้น5 ถ้าคุณไม่เชื่อ ก็ให้เยเฉินกลับมารายงานแล้วกัน ถ้า มีผู้หญิงสักคนหนึ่งในงาน ผมจะยอมกลับมาคุกเข่ารับโทษ

หม่าหลันยืนกรานพูดว่า “ฉันไม่ให้ไป

เซียวฉางควนก็เริ่มโกรธ แล้วพูดว่า “เพื่อสมัยเรียนที่ไม่ได้เจอ กันหลายปีแล้ว ผมจะเทได้อย่างไรกัน? แล้วอีกอย่าง อาจารย์ที่ ปรึกษาเราก็อายุ80กว่าแล้ว ไม่รู้ว่าจะมีชีวิตถึงวันไหน ถ้าไม่เจอ ครั้งนี้ ชีวิตนี้ก็คงจะไม่ได้พบแล้ว!

เชียวชูหนทางด้านข้าง ก็เหมือนจะทนดูต่อไปไม่ได้ แล้วพูด ว่า “แม่คะ ให้พ่อไปเถอะ อายุปูนนี้กันแล้ว สามารถจัดงานเลี้ยง รุ่นได้นับว่าไม่ใช่เรื่องง่าย อย่าให้คนหัวเราะเพราะผิดนัดเลย ค่ะ”

หม่าหลันก็จ้องเธอ แล้วพูดว่า “แกพูดอะไรของแก ปีนั้นพ่อ ของแกไปยุ่งกับยัยจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ของห้องตั้งหลายปี ถ้าไม่ใช่ เพราะแม่หาวิธีจัดการจับพ่อแกไว้ พ่อแกก็คงไปอยู่กับยัยจิ้งจอก เจ้าเล่ห์นั่นแล้ว ถ้าเป็นอย่างนั้น ยังจะมีแกออกมาหรือ?”

เย่เฉินได้ยินดังนั้น ในใจก็แปลกใจไม่น้อย ฟังไปแล้ว เหมือน ว่าแม่ยายตนเองเป็นมือที่สามเลย ทำไมทำเหมือนกับตนเองมี เหตุผลไปได้?

ตอนนี้เซียวฉางควนก็หน้าเสีย แล้วมองหม่าหลัน แล้วพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “เรื่องอดีตก็อย่ามาเล่าให้เด็กมันฟัง! ”

พูดจบ แล้วก็รีบพูดกับเซียวซูหนว่า “ชูหน อย่าไปฟังแม่แก ยัยแก่นวันๆ ปากไม่มีหูรูด เอาแต่หาเรื่องพ่อ…….

เซียวซูหนก็ทำหน้าไม่ถูก เธอไม่อยากรับรู้เรื่องราวรักสาม เส้าของพ่อกับแม่เธอในอดีต ก็เลยพูดกับหม่าหลันว่า “แม่คะ ตอนบ่ายแม่ไปเล่นไพ่นกกระจอก แล้วพ่อก็ไปงานเลี้ยงรุ่น ก็พอดี แล้วไม่ใช่หรือคะ? ให้พ่อไปเถอะ

เซียวฉางควนก็หันขวับ แล้วพูดท้าทายว่า “ถ้าคุณไม่ให้ผมไป งานเลี้ยงรุ่นละก็ คุณเองก็ไม่ต้องไปเล่นไพ่นกกระจอก เราสอง คนก็มานั่งจ้องกันอยู่ที่บ้านนี่แหละ ตาใหญ่จ้องตาเล็ก

พอหม่าหลันได้ยินว่าเขียวฉางควนไม่ให้ตนเองไปเล่นไพ่ ก็รีบ ร้อน แล้วพูดว่า “ไอ้แก่นี่ ไม่ให้ฉันไปเล่นไพ่นกกระจอก มันขัด ทางหาเงินของฉัน? เฉินซูใกล้จะไปอเมริกาแล้ว อาศัยที่เธอ ยังไม่ไป ฉันต้องเล่นกับเธอหลายๆ ตาหน่อย ฉันเล่นกับเธอตา หนึ่ง อย่างน้อยก็ได้3-5พัน”

พูดจบ เธอก็มองเย่เฉิน แล้วพูดว่า “เย่เฉิน ตอนบ่ายก็ไปกับ พ่อแกซะ ถ้าในงานมีผู้หญิงสักคนละก็ ก็รีบโทรหาฉันเลย ฉันจะ รีบเข้าไปฉีกหน้าตาแก่นั่นเสีย