บทที่ 450

คุณท่านส่งก็พยักหน้า แล้วพูดว่า “พวกตระกูลใหญ่มักจะเชื่อใน ฮวงจุ้ย โจว แปดทิศ นี่ถึงจะเป็นวัฒนธรรมที่บรรพบุรุษชาวจีน เรา

สืบทอดไว้ให้ ส่วนพวกเศษสวะของเอเชียอาคเนพวกนั้น บอก ตามตรง อาไม่สนใจพวกนั้นเลย”

อู่ตงไห่พูด “เช่นนี้ ก็หาเบาะแสอะไรไม่ได้เลย สถานการณ์เช่น นี้ อยากจะหาคนร้ายที่อยู่เบื้องหลัง ก็คงจะไม่ง่ายเลย

พูดจบ อู่ตงไห้ก็กำหมัดพูดว่า “คุณอาซ่งครับ ผมและเสี่ยว นว่าจะอยู่ในเมืองจีนหลังสักหลายวันหน่อย เพื่อสืบหาเบาะแสที่ เกี่ยวข้อง ไม่ทราบว่าคุณอาซึ่งจะสะดวกจัดการให้พวกผมอยู่พัก ที่บ้านคุณอาสักหลายวันหน่อยได้ไหมครับ?”

คุณอาซ่งก็ยิ้มพูดว่า “ซ่งอู่สองตระกูลก็นับว่ามีไมตรีต่อกัน เรื่องเล็กแค่นี้จะเกรงใจกันอีกหรือ? ในเมื่อพวกแกมาแล้ว อาก จะทำหน้าที่

เจ้าบ้านอย่างเต็มที่ เดี๋ยวอา จะให้คนรับใช้ไปจัดการเก็บ กวาดห้องพักให้ พวกแกก็พักกันตามสบายเลย

คฤหาสน์ตระกูลซ่ง เป็นจวนใหญ่ ชั้นหนึ่งมี10กว่าห้อง ทั้ง คฤหาสน์ เพียงห้องรับแขกก็มีตั้ง8ห้อง จะจัดการให้สองพ่อลูก ตระกูลเข้าพักนั้น มันเป็นเรื่องเล็ก
อู่ตงไม่ได้ยินดังนั้น ก็ดีใจจนเผยสีหน้า แล้วรีบพูดขอบคุณว่า “ขอบคุณมากครับคุณอาง

พูดจบ อู่ตงไห่ก็ลากอู๋ซินที่เงียบมาโดยตลอดเข้ามาหาตนเอง แล้วยิ้มพูดว่า “คุณอาซ่งครับ ยังไม่ได้แนะนำให้อารู้จักเลย คนนี้ คือลูกชายผมครับ ชื่อ อู๋ซิน และก็เป็นผู้สืบทอดกิจการตระกูล ในอนาคตครับ”

อู๋ซินรีบโค้งคำนับพูดว่า “ผมอู๋ซิน สวัสดีคุณปู่ซ่งครับ!

คุณท่านซึ่งก็ยิ้มพยักหน้า แล้วพูดว่า “ลูกหลานคนโตตระกูล ช่างมีความสามารถเก่งกาจจริงๆ !

อู่ตงไหก็หัวเราะ แล้วพูดว่า “คุณอาซึ่งกล่าวเกินไปแล้วครับ จริงๆ แล้วหลายชายหลานสาวของคุณอา ก็เป็นยอดคนเหมือน

พูดจบ เขาก็พูดอย่างใจจริงใจว่า “โดยเฉพาะหวั่นถึง ไม่ได้ เจอเธอหลายปี เมื่อวานเธอมาเยี่ยมที่โรงพยาบาล ผมแทบจะจำ ไม่ได้! ตอนนี้สวยขึ้นเยอะเลย ดูโตขึ้นมาก

คุณท่านซึ่งก็ยิ้มพูดว่า “หวั่นถึงแค่ดูเหมือนจะโตแล้ว แต่จริงๆ ในใจก็ยังเป็นดังสาวคนหนึ่งอยู่

อู่ตงไห่พยักหน้า แล้วแกล้งถามว่า “คุณอาซ่งครับ อายุของ หวั่นถึงก็น่าถึงช่วงอายุแต่งงานแล้ว ไม่ทราบว่าคุณอาได้หาคู่ที่ เหมาะสมให้เธอหรือยัง”

คุณท่านซึ่งก็นึกถึงเย่เฉิน แต่เสียดาย ตอนนี้เเฉินยังเป็นลูกเขยของตระกูลเซียว เป็นสามีของเซียวซูหน ยังไม่มี พัฒนาการอะไรกับหลานสาวตนเอง ดังนั้นเขาก็เลยบอกไปว่า อายังไม่ได้หาคู่ให้หวั่นถึง เธอยังอายุไม่มากนัก เรื่องนี้ยังไม่ ต้องรีบร้อน”

อู่ตงไหก็รีบพูดว่า “คุณอางครับ จริงๆ แล้วเรื่องนี้ควรจะรีบ ร้อนนะครับ เวลามันผ่านไปไวมาก ปีนี้ไม่รีบ ปีหน้าไม่รีบ ปีถัดไป ก็จะรู้สึกว่ามันสายไปแล้ว พอถึงตอนนั้นจะมาหาคู่ กว่าจะคุยกัน กว่าจะเข้ากันได้ กว่าจะคุยเรื่องแต่งงาน พอแต่งงาน ก็ตั้งท้อง อีก10เดือน พอเด็กคลอดออกมา แม่ก็ใกล้จะอายุ30พอดี”

คุณท่านซึ่งก็พยักหน้าเห็นด้วย แล้วพูดว่า “ที่แกพูดมาก็มี เหตุผล อาจะจำไว้ เดี๋ยวจะกลับไปลองคุยกับเธอดู โน้มน้าวให้ เธอรีบวางแผนเสีย”

จริงๆ แล้วที่คุณท่านซึ่งคิดนั้น จะกลับไปคุยหว่านล้อมหวั่นถึง

ให้หวั่นถึงรีบลงมือเข้าหาเเฉิน ไม่ต้องซื้อเวลาต่อไปอีกแล้ว

แต่ว่า อู่ตงไห่กลับคิดว่า ตนเองนั้นได้เปิดทางสะดวกแล้ว พูด เรื่องสำคัญได้แล้ว

ดังนั้น เขาก็พูดอย่างมั่นอกมั่นใจว่า “คุณอางครับ ผมเห็นว่า หวั่นถึงและอู๋ซิน อายุห่างกันไม่มาก ถึงช่วงที่จะต้องแต่งงานแล้ว และอีกอย่างสองตระกูลเราก็เหมาะสมกันดี คุณอาซงคิดเห็น อย่างไรครับ เป็นดองกับตระกูลเราดีไหมครับ?”

พูดจบ อู่ตงไห่ก็ยิ้มหน้าบาน มองคุณท่านซึ่งอย่างคิดว่าสำเร็จ แน่นอน
เขาคิดว่า พอคูณท่านซึ่งได้ยินดังนั้น จะต้องรีบตอบรับ โดยไม่ ลังเลอย่างแน่นอน

อู๋ซินที่อยู่ด้านข้าง ก็จ้องมองคุณท่านซึ่งอย่างไม่ละสายตา

คอยว่าคุณท่านซึ่งจะตอบรับมา

แต่ว่า ไม่คิดเลยว่า พอคุณท่านซึ่งได้ยินดังนั้น ก็พูดออกมาแค่ สองพยางค์ว่า “ไม่ได้”

พูดจบ ก็เสริมด้วยสี่พยางค์ว่า “ไม่ได้เด็ดขาด!