บทที่ 442

แต่ว่า ได้พบกันเมื่อครู่ ก็ได้จุดประกายความหวังที่มีต่อหวั่นถึงที่ อยู่ในใจลึกๆ ของเ องเขาขึ้นมา

ดังนั้น เขาก็เลยอยากจะดูรูปบนหน้าวีแชทของซ่งหวั่นถึงทุก

รูปให้หมด

เขาตั้งใจสังเกตรูปทุกรูปบนหน้าวีแชทของซ่งหวั่นถึง ดูไป ชื่นชมไป ช่างเป็นผู้หญิงหนึ่งในหมื่นที่สวยจริงๆ ทั้งเรือนร่าง ไม่มีที่ติเลย

ดังนั้น ในใจเขาก็ได้สาบานขึ้นในใจ ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม จะ ต้องได้บ่งหวั่นถึงมาครอบครองให้ได้!

ซึ่งหวั่นถึงและซ่งหรงที่กำลังอยู่บนทางกลับบ้าน ซึ่งทรงก็หล อกถามซึ่งหวั่นถึงว่า “หวั่นถึง พี่ดูอู๋ซิน เหมือนว่าเขาจะมีใจให้ เธอนะ”

ซึ่งหวั่นถึงพูดออกมานิ่งๆ เพียงคำเดียวว่า “อ๋อ”

“อ่อ?” ซ่งหรงวถามอย่างสงสัยว่า “ทำไมเย็นชาเช่นนี้?”

“ทำไมล่ะคะ?” ซึ่งหวั่นถึงพูดว่า “เขาจะคิดอย่างไรกับหนู แล้ว มันจะเกี่ยวอะไรกับหนูล่ะคะ หรือจะต้องให้หนูแสดงอาการดีใจ ขึ้นมา ถึงจะพอใจ?”
ซึ่งทรงถามไปอีกว่า “อู๋ซินก็รูปร่างหล่อดี เธอไม่รู้สึกอะไรกับ เขาบ้างเลยหรือไง?”

ซึ่งหวั่นถึงส่ายหน้า แล้วพูดว่า “หนูไม่รู้สึกอะไรกับเขาเลย ใน สายตาหนู รู้จักกัน” แม้แต่เพื่อนก็ยังไม่นับ อย่างมากก็เป็นแค่คนที่เกือบ

ซึ่งทรงรีบพูดโน้มน้าวว่า “แกโง่รึไง? ตระกูล มีกำลังมาก นะ! เป็นตระกูลอันดับหนึ่งของเจียงหนาน ถ้าแก่ได้อยู่กับอู๋ซิน ละก็ สำหรับตระกูลซ่งแล้ว ก็เป็นเสมือนเสือติดปีกเลยเชียวนะ”

“หนูไม่รู้อะไรกับเขา” ซึ่งหวั่นถึงตั้งใจพูด “หนูจะไม่อยู่กับคนที่ ไม่รู้สึกอะไรด้วย ต่อให้เป็นคนรวยระดับโลกก็เหมือนกัน”

ซ่งหรง พูดอย่างตกใจว่า “แกคงจะไม่ใช่ไปชอบไอ้เย่เฉินอะ ไรนั่นแล้วหรอกนะ?! ”

ซึ่งหวั่นถึงก็มองซ่งหรง ด้วยทีท่าไม่ค่อยอยากจะคุยต่อ

ซึ่งทรงก็ถอนหายใจ พูดว่า “น้องสาวของพี่ แกว่าแกโง่ไหม ล่ะ? คุณปู่ก็เลอะเลือน ให้แกไปตามจีบไอ้เย่เฉินนั่น แกคิดว่าจะ จีบติด

หรือ? เขามีเมียอยู่แล้ว แกล่ะ? เป็นผู้หญิงที่สูงส่งกว่าผู้หญิง ในเมืองจินหลังทั้งหมด จะไปอยู่กับผู้ชายอย่างนั้นได้อย่างไร?”

ซึ่งหวั่นถึงก็พูดอย่างหลบเลี่ยงว่า “พี่คะ เรื่องของหนู พี่ก็ไม่ ต้องมาเหนื่อยใจเลยค่ะ เดี๋ยวหนูจัดการเอง”

“เฮ้อ! ” ซึ่งทรงวี่แกล้งทำเป็นถอนหายใจด้วยความเสียดายแล้วพูดว่า “พี่น่ะ เห็นแกโตมา พี่ก็อยากจะให้แกได้แต่งานกับ ผู้ชายที่คู่ควรกัน และเป็นผู้ชายที่ไม่เคยแต่งงานเหมือนกับแก ถ้าให้แกไปแต่งกับเอเฉินที่แต่งมาสองรอบแล้ว พี่ก็รู้สึกเสียดาย แทนแกเลย! ”

พูดจบ ซ่งทรงวี่ก็เสริมไปอีกว่า “แล้วอีกอย่าง เย่เฉินคนนี้เป็น ลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านผู้หญิง มันจะเหมาะสมกับแกได้อย่างไร กัน?”

ซึ่งหวั่นถึงเอียงหน้ามา แล้วมองซ่งหรง พร้อมตั้งใจพูดว่า “พี่ คะ อาจารย์เย่ไม่ได้แย่อย่างที่พี่พูด เพียงแต่พี่ยังไม่ได้เห็นจุดเด่น ในตัวของอาจารย์เย่ก็เท่านั้น”

ซึ่งทรงก็พูดอย่างไม่พอใจเล็กๆ ว่า “เขาน่ะหรือจะมีอะไรดี? ก็แค่ทํายาได้แค่นั้นไม่ใช่หรือ? พี่ว่าก็ไม่ได้มีอะไรดี”

ซึ่งหวั่นถึงส่ายหน้า แล้วพูดนิ่งๆ ว่า “ทุกๆ คนก็มีหลายด้าน ในสายตาคนมากมาย อาจารย์เยเป็นเหมือนคนไม่เอาไหน เป็น เขยที่แต่งเข้าบ้านผู้หญิง แต่ในสายตาหนู เขาเป็นอาจารย์คน หนึ่ง เขาไม่เหมือนกับใครๆ เลย!

ซึ่งทรงก็บิ่นปากพูดว่า “แกคงไม่ใช่คิดว่าเขาเป็นมังกรอะไร นั่นเหมือนกันหรอกนะ? พี่อยากจะตายเพราะคำนี้! มังกรใน โลกมนุษย์ ถุย!

ซึ่งหวั่นถึงก็มองซ่งหรง รู้ว่าซึ่งทรงตอนนี้ เหมือนกับคน

ปัญญาอ่อน

ส่วนในใจของซงตรงกลับรู้สึกว่า ถึงเวลาที่ต้องให้ซึ่งหวั่นถึงและพ่อได้แหกตาดูกันใหม่แล้วว่า โฉมหน้าที่แท้จริงของเยเฉิน นั้นเป็นเช่นไร

เย่เฉินมียาไหล่มังกรแท้ในโลกมนุษย์ไม่ใช่หรือ? เช่นนั้นผมก็ จะหาทางให้อู๋ซินหลายเป็นเทพนาจา ถลกหนังเขาเสีย ดึงเส้น เอ็นเขาเสีย!