บทที่ 438

นอนอยู่บนเตียง น้ำตาคลอเบ้า มองออกไปนอกหน้าต่าง เงียบ ๆ เขาได้กลิ่นเหม็นรุนแรงเมื่อเขาหายใจ เขามีความรู้สึก หมดอาลัยตายอยากไปทั้งตัว

“เสี่ยวฉี”

เมื่อเห็นเขาไม่มีชีวิตชีวา ตั้งไฟก็ร้องไห้อย่างทุกข์ใจ

อู๋ไม่หันกลับไปมอง ยังคงจ้องมองไปยังนอกหน้าต่าง กล่าว อย่างสะอึกสะอื้นว่า “พ่อ ให้ผมตายเถอะ เรื่องน่าขยะแขยงทุกๆ 1 ชั่วโมงที่ต้องทำนั้น ผมจะไม่ไหวแล้วจริงๆ…….

อู่ตงไห้รีบไปข้างหน้า และจับมือของเขาไว้แล้วพูดว่า “ลูกรัก แกต้องจําคำหนึ่งไว้ ถึงแม้ชีวิตจะรันทด แต่ก็ยังดีกว่าความตาย นะ! ”

น้ำตาไหลอาบใบหน้า “แต่ว่า ใครจะมีชีวิตน่าอนาถกว่า ผมอีกล่ะ? ถ้าชีวิตนี้ผมต้องใช้ชีวิตอย่างนี้ต่อไป งั้นผมก็อยากจะ ตายตอนนี้ให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย……

อู่ตงไม่รู้สึกปวดใจ พูดอย่างจริงจังว่า เดี๋ยวนี้ ไม่ต้องห่วงนะ ไม่ว่าจะใช้วิธีไหน พ่อจะต้องรักษาให้ลูกหายดี พ่อรับปากลูก เลย!”

อู๋ฉีหันศีรษะมา มองพ่อ และถามจากจิตใต้สำนึก: “พ่อ พ่อพูด จริงใช่ไหม?”
ขณะที่เขาพูดกลิ่นเหม็นกระทบแก้มของอู่ตงไห่

ดวงตาของอู่ตงไห่อบอวลไปด้วยกลิ่นจนกลายเป็นสีแดง น้ำตาหลั่งทั้งสองข้าง เขาทำได้เพียงฝืนทนความคลื่นไส้ พยัก หน้าและพูดว่า “จริง ลูกไม่ต้องห่วงนะ!”

เมื่อพูด อู่ตงไห้ก็กล่าวอีกว่า “พรุ่งนี้พ่อเตรียมคนมารับลูก กลับไป พ่อจะอยู่ต่อ จินหลิงเพื่อตามหาคนร้าย จากนั้นถ้าหาวิธี รักษาลูกได้ หลังจากที่ลูกกลับบ้าน ก็รักษาตัวให้สบายดี แล้วรอ ฟังข่าวดีจากพ่อนะ!”

รู้สึกถึงความหวังเล็กน้อย พยักหน้าด้วยความตื่นเต้น

อู๋ซินที่อยู่ด้านข้างอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจและพูดว่า “เสี่ยว วางใจเถอะ ถ้าฉันรู้ว่าใครทำให้นายเป็นแบบนี้ฉันจะฆ่าเขาเอง และแก้แค้นให้นาย

อู๋ฉีพยักหน้าด้วยความตื่นเต้น และพูดว่า “ขอบคุณนะพี่!

ในตอนนี้ พยาบาลมาเคาะประตู และเข้ามาพูดว่า “ประธาน ประธานอู่น้อย คุณส่งและคุณผู้หญิงซึ่งอยากพบพวกคุณทั้งสอง ค่ะ”

“คุณซ่ง และคุณหญิงซ่งเหรอ?” อู่ตงไห่ขมวดคิ้วเล็กน้อย จู่ๆก็ นึกขึ้นได้ แล้วกล่าวด้วยความตื่นรู้ว่า: “น่าจะเป็นคนจากตระกูล ซ่ง รีบเชิญเข้ามา”

เมื่อพูดจบ ก็รีบพูดเสริมว่า “เชิญให้เข้ามาที่ห้องรับแขกด้าน นอก ไม่ต้องพาเข้ามาในห้องผู้ป่วย
พยาบาลพยักหน้า และหันตัวกลับไป

อู๋ซินถามด้วยความสงสัย: “พ่อ คนของตระกูลข่งมาเหรอ?”

“น่าจะใช่” อู๋ตงไห่กล่าว: “ที่เรามาจัดการธุระที่เมืองจีนหลัง ครั้งนี้ ยังไม่ได้ไปเยี่ยมตระกูลซ่งเลย ตระกูลซ่งอาจจะได้ข่าว จึง เป็นฝ่ายมาหาเราก่อน

อู๋ซินพยักหน้า ทันใดนั้นก็นึกถึงซ่งหวั่นถึงซึ่งเป็นคนโตของ ตระกูลซ่ง

ครั้งล่าสุดที่เขาเห็นซึ่งหวั่นถึงก็คือ 3-4 ก่อน ซึ่งหวั่นถึงใน ตอนนั้นสวยมากๆ

ตอนนั้น เขามีความคิดที่จะจีบซ่งหวั่นถึง ท้ายที่สุดซึ่งหวั่นถึง ไม่เพียงแต่จะสวยเท่านั้น การศึกษาสูง มีความสามารถ ที่สำคัญ ไปกว่านั้นก็คือ ตระกูลซึ่งมีอำนาจไม่น้อยและอาจกล่าวได้ว่า พวกเขาเหมาะสมกับตระกูล

เพียงแต่ว่า ตอนนั้นเขายังเรียนไม่จบจึงไม่มีเวลาไล่ตามจีบ ซ่งหวั่นถึง

ต่อมาเมื่อเขากลับมาที่ประเทศจีน เขาก็ยุ่งอยู่กับการรับช่วง ต่อธุรกิจจากครอบครัว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการมาที่จินหลิงเพื่อตาม จีบซ่งหวั่นถึงแล้ว เรื่องนี้จึงถูกเก็บเอาไว้ในก้นบึ้งของหัวใจ

ตอนนี้ เขาได้ยินมาว่าคนของตระกูลข่งมา ลึกๆของหัวใจ ชอบซึ่งหวั่นถึงอยู่ ทันใดนั้นเขาก็มีชีวิตชีวาขึ้นมา

เขาอดใจรอไม่ได้ในบรรดาสองคนที่มา หวังว่าหนึ่งในนั้นคือซ่งหวั่นถึง