บทที่ 415

ยาอายุวัฒนะ สําหรับคนปกติทั่วไป สามารถถือเป็นยา เทวดา

เพราะว่ายานี้ สามารถทำให้คนหนุ่มสาวขึ้น แล้วยังทำให้

อายุยืนขึ้นอีกด้วย

แต่ว่า สำหรับเย่เงินแล้ว ยานี้ไม่มีอะไรพิเศษ แม้ว่าเป็นยา อายุวัฒนะ มันก็เป็นเพียงยาระดับต่ำที่บันทึกอยู่ใน (ตำราเก้า เสวียนเทียน) เท่านั้น

รอบนี้ปรุงได้ทั้งหมด30เม็ด เขาเตรียมเก็บส่วนหนึ่งไว้กิน เอง เพื่อเสริมให้ร่างกายแข็งแรง ส่วนที่เหลือก็จะเก็บไว้ก่อน ถ้า หากเจอใครที่เป็นคนดี ก็จะให้หนึ่งเม็ดเป็นรางวัล ถึงแม้ว่าชื่อ เทียนจะอายุมากแล้ว เป็นผู้อาวุโสในการแพทย์แผนจีน แต่ใน สายตาของเยเฉินวิชาการแพทย์ของซื้อเทียนที่มีเพียงครึ่งหนึ่ง ของศิษย์ของเขาเท่านั้น

ในใจของเขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่าคนที่อยู่เคียงข้างเขา ตอบแทนบุญคุณของเขาที่ช่วยเหลือพวกเขา แม้ว่าในหลายครั้ง เขาจะช่วยอะไรไม่ได้มากนัก แต่โชคดีที่เขาเป็นคนที่จริงใจ และ ประกอบกับอายุของเขาก็มากแล้ว มอบยาอายุวัฒนะให้เขาหนึ่ง เม็ด ถือโอกาสแสดงน้ำใจทำตามสถานการณ์ที่เอื้ออำนวย

ดังนั้น เขาจึงกล่าวกับซื้อเทียนว่า “คุณอย่าเสียดายยาเม็ด นี้ไม่ต้องเก็บไว้ ให้กินคืนนี้เลย จากหลังก็นอนหลับให้สบาย
ชื่อเทียน ระงับความตื่นเต้นในใจและกล่าวด้วยความ เคารพ “ผมชื่อเทียนเข้าใจแล้ว ขอบคุณอาจารย์เที่มอบยา

เยเงินพยักหน้าอย่างช้า ๆ แล้วกล่าวว่า “หวังว่าร่างกายคุณ จะแข็งแรง อุทิศตนทำเพื่อประชาชนที่จชื่อดัง

ชื่อเทียน รีบกล่าวทันทีว่า “อาจารย์เย่ โปรดวางใจ ผมชื่อ เทียนฉีเปิด ซื้อถัง ไม่ใช่เพื่อหาเงิน แต่เพื่อรักษาและช่วยชีวิตผู้ ป่วย รักษาผู้ป่วยไม่เคยคิดค่ารักษาพยาบาล และรับยาก็คิดแค่ ต้นทุน หากครอบครัวไหนที่ลำบาก ค่ายามักจะได้รับการ ยกเว้น!

เย่เงินกล่าวอย่างพอใจว่า “นี่เป็นสิ่งที่ดีแล้ว จงทำมันต่อ

ไป

ตอนที่เย่เฉินเพิ่งกลับถึงบ้าน ในที่สุดแผลเน่าที่บริเวณของ เซียว เซียนก็รักษาหายแล้ว เขาเพิ่งออกจากโรงพยาบาลชุมชน เพื่อกลับตระกูลเซียว ที่เขาต้องไปโรงพยาบาลชุมชน สิ่งสำคัญคือไปให้หมอ

ตรวจอีกครั้ง ดูว่าตนเองหายแล้วจริง ๆ

หมอก็รู้สึกว่ามันมหัศจรรย์มาก นี่เป็นแผลร้ายที่กำลังจะถูก ตัดออก และไม่ได้คาดหวังว่ามันจะได้รับการฟื้นฟูกลับมาเหมือน

เติม
หลังจากผ่านการตรวจสอบ และยืนยันว่าแผลหายแล้ว เขียว เขียนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

หลังจากออกจากโรงพยาบาล เขียว เซียนเงยหน้าขึ้นมอง ท้องฟ้าของเมืองจีนหลัง สายศีรษะด้วยความขมขื่น

เขารู้สึกว่า ดวงของตนเองไม่สมพงษ์กับเมืองจินหลิง ฉะนั้น

เขาจึงไปเก็บข้าวของของตนเอง แล้วรีบเดินทางกลับเช่นจึงทันที

เมืองจีนหลิง กลายเป็นสถานที่ที่ทำให้เรียวเซียนเศร้า เสียใจ หากไม่จําเป็น ชาตินี้ทั้งชาติก็ไม่กลับมาเหยียบอีก ก่อนจะมาเมืองจีนหลิง เขาเป็นโดดเด่นท่ามกลางผู้คน หลังจากมาที่นี่ ตนเองต้องสูญเสียความเป็นชายชาตรี

ไม่เพียงเท่านี้ ยังได้รับความอัปยศอดสูทุกประเภท จน เกือบจะสูญเสียสิ่งที่มีค่าที่สุด แล้วตนเองได้อะไรมาบ้าง?

ไม่ได้อะไรมาสักอย่าง

แม้แต่เซียวเวยเวยสาวสวย หลังจากเริ่มต้นกับเธอได้เพียง ไม่กี่วัน เขาก็สูญเสียสมรรถภาพไปอย่างสิ้นเชิง

เพื่อใช้ชีวิตอย่างมีความสุขไม่กี่วันนั้น ทำให้เขาต้องสูญเสีย เงิน 15 ล้าน!

ตอนนี้คิดขึ้นมา เขียว เซียนยังรู้สึกเจ็บปวด

เซียวเวยเวยไม่รู้ว่า ตนเองในสายตาเซียวเซียน เป็นผู้ หญิงที่ไร้ค่าที่สุด
เธอรอเขียว เซียนมาตลอด รอเขียว เขียนจะกลับมาเป็น ชายชาตรีเหมือนเดิม