บทที่ 405

สรุปยาเป็นตัวกระสายของน้ำปัสสาวะ หรือว่าน้ำปัสสาวะ เป็นตัวกระสายของยา ปัญหาจิตวิทยาแบบนี้ ทำให้เซียวเซีย

นรู้สึกมึนงง

แต่เพียงแค่ครูต่อมา เขาคิดแล้วเข้าใจเหตุผลของคำพูดเข่ เฉินแล้ว

เนื่องจากว่า น้ำปัสสาวะเป็นตัวกระสายยา ก็ต้องใช้น้ำ ปัสสาวะเป็นตัวกระสายยาอย่างแน่นอน นั่นก็หมายความว่าต้อง ดื่มน้ำปัสสาวะก่อน

แต่ว่า หนึ่งลิตรมันเยอะเกินไปแล้ว……….

เมื่อเชียวอี้เขียนคิดถึงจุดนี้ ก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมา

ตอนนี้เย่เฉินยิ้มและกล่าวว่า “เรื่องนี้ไม่สามารถล่าช้าได้ ถ้า เกิดตรงนั้นมันเน่าจนหมด ถึงเวลาอย่าโทษผมว่าไม่ช่วยคุณ เชียว เซียนกลัวจนตัวสั่น แล้วกล่าวว่า “ได้! ผมจะฟังคุณ!”

เย่เฉินพยักหน้า แล้วกล่าวกับเว่ยหย่งเจิ้งว่า “คุณท่านเวีย รบกวนคุณดื่มน้ำก่อน อีกอย่างรีบจัดคนไปเคี่ยวยา

เว่ยหย่งเจิ้งไหนเลยจะกล้าปฏิเสธ รีบพยักหน้าแล้วกล่าวว่า “อาจารย์เย่วางใจได้ ผมจะรีบไปดื่มน้ำให้มาก ๆ ……….. เขียว เขียนถอนหายใจ ได้ยอมรับชะตากรรมของเขาแล้ว
สำหรับเขาแล้ว การรีบรักษาแผลเท่านั้นสำคัญกว่าสิ่งอื่นใด เวลานี้เย่เงินอารมณ์ดีเป็นพิเศษ

การรักษาแผลเน่าของเขียวอี้เซียน ไม่จำเป็นต้องใช้น้ำ ปัสสาวะกับยาที่มีรสขม

จากยาที่ตนเองกลั่นเมื่อคราวก่อน เพียงแค่แบ่งเศษยามา เล็กน้อย ก็สามารถรักษาแผลเน่าของเขาได้แล้ว

ที่พูดว่ากับเขาว่า ใช้น้ำปัสสาวะของเว่ยหย่งเจิ้งเป็นกระสาย ยา แค่อยากจะแกล้งเขาเท่านั้น

หลังจากนั้นไม่นาน บ้านตระกูลเว่ยก็เต็มไปด้วยรสขมของ ยาจีน เพียงแค่ได้กลิ่นปากและคอก็ฝาดจนแห้ง ยากที่จะ จินตนาการได้ว่าหากดื่มมันแล้วจะรู้สึกอึดอัดทรมานแค่ไหน

หม้อขนาดใหญ่หลายใบ เคี่ยวด้วยไฟแรงจนกลายเป็นน้ำสี ดำเข้มข้นหนึ่งลิตร ดูสีแล้วไม่ต่างจากน้ำมันเลย ยาเคี่ยวเสร็จแล้ว แต่น้ำปัสสาวะของเว่ยหย่งเจิ้งยังไม่มา

เซียว เซียนกำลังรออย่างใจจดใจจ่อ เขาจึงรับสั่งให้คนไป

เร่ง

เป็นเรื่องยากสําหรับเว่ยหย่งเจิ้ง เขาอายุมากแล้ว ไตเริ่มเสื่อม ดื่มนามาก ๆ ในคราวเดียว และบังคับให้ตัวเองปัสสาวะ เป็น เรื่องทรมานจริง ๆ

หลังจากรออีก 20 นาที ในที่สุดเว่ยหย่งเจิ้งก็สามารถสะสมน้ำปัสสาวะได้ครบหนึ่งลิตร เขารีบบีบจมูกตนเอง แล้วก้าวเดิน เข้ามาข้างใน

“อาจารย์เอ ผมสะสมน้ำปัสสาวะได้ครบหนึ่งสูตรแล้ว!”

เเงินกลัวว่ากลิ่นจะทำให้เขาหายใจไม่ออก เขารีบก้าว ถอยหลังทันที บีบจมูกตนเองแล้วกล่าวกับเซียว เซียนว่า “มา ดื่มกระสายยานี้ก่อน แล้วจึงค่อยดื่มยาตาม! ”

“โอเค!” เซียว เซียนรีบพยักหน้า

ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงของบริเวณนั้น ทำให้เขารู้ว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องเร่งด่วนซักช้าไม่ได้อีกแล้ว ฉะนั้นเขาจึงไม่กล้าที่ จะชักช้า เขารับของเหลวสีส้มขวดใหญ่ จากมือของเว่ยหย่งเจิ้ งมาทันที

เวียฉางหนึ่งที่อยู่ด้านข้างดูจนรู้สึกคลื่นไส้อยากอาเจียน เมื่อเห็นว่าเขียว เซียนต้องดื่มสิ่งนี้ เขาจำได้ทันทีโดยไม่ตั้งใจ เรื่องที่ตนเองเลีย โถปัสสาวะที่คลับเฮาส์ฮุยหวง

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้คราวใด เขาก็อยากอาเจียนอย่างหลีกเลี่ยง

ไม่ได้

เซียวอี้เขียนก็อยากอาเจียนเหมือนกัน

เว่ยหย่งเจิ้งตาเฒ่าผู้ไม่ประสงค์ดีก็เต็มใจให้เหลือเกิน หนึ่ง ลิตร ในขวดขนาดใหญ่ มองแล้วระดับของเหลวนั้นมากกว่าระดับ หนึ่งลิตรด้วยซ้ำ

แต่เมื่อเขาคิดว่า สิ่งที่สามารถช่วยชีวิตเขาได้ เขาก็ไม่กล้าที่จะชักช้าเลยสักนิด เขารีบหยิบมันขึ้นมา หลับตาแล้วกัดฟัน จาก นั้นเหมันลงไปในปากทันที

ชั่วพริบตาเดียว ปากและจมูกของเซียว เซียนเต็มไปด้วย กลิ่นเหม็นสาบที่รุนแรง น่าขยะแขยงจนทำให้เขาอยากอาเจียน

“อ๊วกกกก…….

เซียว เซียนแทบจะกลั้นมันไว้ไม่อยู่ เกือบจะอาเจียนออกมา แต่เพราะเขากลัวว่าจะมีผลต่อฤทธิ์ของยา เขาจึงรีบปิดปาก และ กลืนมันลงไปอีกครั้ง!

คนอื่นที่มองดูก็เกือบจะอาเจียนออกมา