บทที่ 397

เย่เฉินฟังที่เว่ยเลี่ยงพูดจบ ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าเว่ยเสียงเหมือนกัน ตนเองเล็กน้อย กาลครั้งหนึ่ง เขายังเป็นเด็กกำพร้า และเป็นขยะ ที่ถูกคนอื่น

ร้งแก

เมื่อถึงชื่อไห่เจอตัวเอง และให้เหากรุ๊ปกับแบล็คการ์ด บ หมิ่นให้เขา ก็นำไปสู่จุดเปลี่ยนในชีวิตอย่างแท้จริง

ต่อมา ตัวเองได้รับตำราเก้าเสวียนเทียน โดยบังเอิญ และอ่า นาจขึ้นมาอย่างรวดเร็วภายในระยะเวลาอันสั้น

และครั้งหนึ่ง เมื่อตนถูกทุกคนปฏิเสธ ตนเองก็รอโอกาส

โอกาสที่จะพิสูจน์ตัวเองให้ทุกคนเห็น และโอกาสที่จะตบทุกคนที่ ดูถูกตัวเอง! ดังนั้น เขาสามารถเข้าใจความรู้สึกของเว่ยเลี่ยงได้เป็นอย่าง

เด็กที่ถูกเว่าเป็นลูกนอกสมรสตั้งแต่เด็ก แม่ของเขาเสียชีวิต และไปที่บ้านของพ่อผู้ให้กำเนิด และได้รับความทรมาน ยิ่งกว่า นั้นหลังจากผ่านไปยี่สิบปี ระดับความอดทนในใจของเขาก็สูง กว่าตัวตนเดิมของเขาด้วยซ้ำ

เมื่อนึกแบบนี้ เย่เฉินได้ตัดสินใจที่จะช่วยเขา ช่วยให้เขา สามารถควบคุมตระกูลเว่ยทั้งหมดได้
พอดีเลย พี่ชายตัวแสบของเขาเป็นศัตรูของตน และโสมหิมะ อายุพันปีของเขาก็เป็นสิ่งที่ตรต้องการอย่างเร่งด่วน

เยเฉันจึงพูดว่า “เว่ยเสียง ในเมื่อนายอยากแก้แค้นมาก ผมจะ ช่วยนาย

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เว่ยเลี่ยงก็คุกเข่าลงบนพื้นด้วยความตื่นเต้น ก้มหัวลงกับพื้น และพูดเสียงดัง “ขอบคุณอาจารย์เย่ สำหรับ ความช่วยเหลือที่เอื้อเฟื้อ เว่ยเลี้ยงจะไม่มีวันลืม!!

เย่เฉินตอบรับ และพยุงเขาขึ้นมา ถามว่าตอนนี้เซียวเซียน นอยู่ที่ไหน? ”

“อยู่ที่ตระกูลเว่ย!”เว่ยเลี่ยงพูดอย่างใจร้อน “แผลตรงนั้นของ เขาไม่สามารถรักษาได้ ดังนั้น เขาจึงได้รับการรักษาด้วยยาต้าน การอักเสบและต้านเชื้อแบคทีเรียชั่วคราวที่ตระกูลเว่ย”

เย่เฉินพยักหน้า และพูดว่า “ถ้าเป็นเช่นนั้น ก็ไปรักษาเขา เถอะ”

หลังจากพูดจบ เย่เฉินก็พูดอีกครั้ง แต่ผมจะพูดเรื่องที่ไม่น่า ฟังก่อน ผมสนแต่เรื่องที่เน่าเฟะของเขา ส่วนตรงนั้นเขาใช้ได้ หรือไม่ ผมไม่สน

เว่ยเลี่ยงรีบพูด:”อาจารย์เยสบายใจได้ ตรงนั้นของเขาใช้ไม่ ได้ก็ไม่เกี่ยวกับตระกูลเว่ยเรา ตระกูลเว่ยแค่ช่วยเขาไม่ให้เน่า ก็ ถือว่าจบกันแล้ว!”

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย ” โอเค งั้นไปกันเถอะ”
เว่ยเลี่ยงพยักหน้าด้วยความตื่นเต้น “ได้ครับอาจารย์เย่!……..

ในเวลานี้ ในห้องนั่งเล่นของวิลล่าของตระกูลเว่ย ทุกคนรวม ตัวอยู่ในนี้ สีหน้าของพวกเขาก็กังวลอย่างมาก

เส้นตายที่เขียว เขียนให้นั้น ใกล้เข้ามาแล้ว ทุกคนต่างออก ไป แต่ไม่มีใครพบวิธีแก้ปัญหาของเซียวอี้เขียนเลย

สีหน้าของเซียว เซียนก็หม่นหมองมากเช่นกัน ในเวลานี้เขา ยังคงหยอดน้ำเกลืออยู่ ยาปฏิชีวนะสามารถชะลอความเร็วใน การเน่าเปื่อยของเขาได้ แต่เขาก็ยังไม่สามารถหยุดให้เน่าเปื่อย ได้ ในตอนนี้ความเจ็บปวดของเขามากขึ้นเรื่อย ๆ และ สถานการณ์ แย่ลงเรื่อย ๆ

เซียว เซียนเห็นวตระกูลเวียออกไปทีละคน และกลับมาทีละ คนทุกคน ก็แทบจะกลับมากันหมดแล้ว เขาจึงอดไม่ได้ที่จะ ตะโกนด้วยความโกรธ “อะไรนะ? พวกนายยังเจ้ายังหาวิธีรักษา ผมไม่ได้อีกเหรอ?! ”

ทุกคนมองหน้ากันและกัน สีหน้าเต็มไปด้วยความลำบากใจ และตื่นตระหนก