บทที่ 395

ชื่อเทียบวางสายโทรศัพท์ และพูดกับเว่ยเลี้ยงว่า “อาจารย์เฮ

ตกลงจะพบคุณแล้ว คุณสามารถไปกับผมได้ เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าเว่ยเลี่ยงซาบซึ้งทันที โค้งคำนับถือ

เทียนแล้วพูดว่า “ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือที่เอื้อเฟื้อ

ชื่อเทียน โบกมือและพูดว่า “ผมแค่ช่วยคุณเชื่อมโยงกับอา จารย์เย่ คุณไม่ต้องขอบคุณผม ถ้าอาจารย์เย่เต็มใจที่จะช่วยคุณ คุณสามารถขอบคุณอาจารย์ได้

เว่ยเลี่ยงพยักหน้าอย่างรีบร้อน และพูดว่า “หมอเทพ อ งั้น พวกเราไปกันตอนนี้?”

ซือเทียน ตอบ และเรียกเฉินเสี่ยวจาวหลานสาวของเขาและ พูดว่า:”เสี่ยวจาว เธอขับรถพาเราไปที่บ้านของอาจารย์เ

เมื่อเฉินเสี่ยวจาวได้ยินว่าจะไปพบอาจารย์เย่ เธอก็ตื่นเต้น ทันทีและพูดว่า “ท่านปู่ไปกันเถอะอย่าให้อาจารย์เย่รอนาน!”

หลังจากนั้น เว่ยเลี่ยงก็เก็บโสมหิมะพันปี แล้วตามชื่อเทียน และเฉินเสี่ยวจางออกจากซื้อถัง และเข้าไปในรถออดี้ที่เฉิน เสี่ยวจาวซื้อมา

เนื่องจาก อเทียน ตัดสินใจที่จะอยู่ในเมืองเฉินหลง เฉินเสี่ยว จาวจึงซื้อรถคันนี้เพื่อความสะดวกในการเดินทางกับเฉินเสี่ยว จากขับรถ และสิบนาทีต่อมา ทั้งสามก็มาถึงประตูบ้านของเยเฉิน
ถือเทียน มองไปที่เว้ยเลี้ยง และพูดว่า “พี่ชายของคุณมีความ ขัดแย้งกับอาจารย์เย่ เดี๋ยวพอเจออาจารย์เย่ คุณห้ามเสีย มารยาท”

เว่ยเลี้ยงพยักหน้าอย่างรีบร้อน และพูดว่า “หมอเทพซื้อได้ โปรดอย่ากังวล! เว่ยเลี่ยงไม่กล้าแสดงความไม่เคารพอาจาร เป!”

“ดี”ซือเทียนฉีก็รู้ เว่ยเสี่ยงกับพี่ชายที่หยิ่งผยองของเขาไม่ เหมือนกัน ดังนั้น เขาจึงพยักหน้าและกดออดบ้านของเเฉิน

เย่เฉินเปิดประตูเมื่อ ซือเทียนและเฉินเสี่ยวจาวเห็นเเฉิน

พวกเขาก็รีบโค้งคํานับ และพูดด้วยความเคารพ สวัสดีครับ/ค่ะ อาจารย์เย่!”

เว่ยเลี่ยงก็รีบตามไปคำนับและพูดว่า “เว่ยเลี่ยงกล่าวสวัสดีอา

จารย์เย่ครับ”

เย่เฉินพยักหน้าและพูดว่า “พวกคุณไม่จำเป็นต้องสุภาพขนาด

นี้ เข้ามาคุยกันเถอะ”

ทั้งสามคนเดินเข้าไปในบ้าน

ทันทีที่พวกเขาเข้ามาในบ้าน พวกเขาทั้งสามก็อดไม่ได้ที่จะ มองไปที่การตกแต่ง ในห้องนั่งเล่น นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาทั้ง สามคนมาที่บ้านของเเฉิน ดังนั้นทุกคนจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึก ประหลาดใจ เย่เฉินอยู่ในชนชั้นสูงของเมืองจินหลิน แล้วด้วย สถานะที่ห่างเหินมาก ทำไมถึงยังอาศัยอยู่ในอาคารพักอาศัยที่ ธรรมดาแบบนี้ได้อีกล่ะ?
เว่ยเลี่ยงก็รู้สึกว่า อาจารย์เช่นั้นไม่อาจหยั่งรู้ได้ ซึ่งเป็นคนรวย ระดับสูง สามารถประมูลได้ถึงร้อยล้านดอลลาร์กลับอาศัยอยู่ ในสภาพแวดล้อมที่เรียบง่าย

เยเงินไม่รู้ความคิดของพวกเขาทั้งสาม เขาชี้ไปที่โซฟาและ พูดกับพวกเขาทั้งสามคน “นั่งลงสิ”

พวกเขาทั้งสามตอบ และนั่งตรงข้ามเย่เฉิน