บทที่ 393

ลูกน้องของชื่อดัง เห็นเว่ยเลี่ยงเดินกลับมาอีกครั้ง และพูดด้วย ใบหน้าเย็นชาทันที “คุณมาที่นี่อีกทำไม? รีบไปเถอะ! ที่นี่ไม่ ต้อนรับคุณ!”

เว่ยเลี้ยงขอร้อง: “น้องชาย ผมมีอะไรจะพูด อยากจะพูดตรง หน้ากับหมอเทพ อ พูดจบผมก็จะไป!

ลูกน้องขมวดคิ้วและพูดว่า “หมอเทพซื้ออาจไม่อยากพบคุณ คุณไม่รู้ตัวเหรอ?”

เว่นเลี่ยงคุกเข่าลงกับพื้น พร้อมกับตะโกนเข้าไปข้างใน “หมอ เทพซื้อ เว่ยเลี่ยงขอพบคุณ จะพูดอะไรต่อหน้าคุณ ได้โปรดเถอะ ครับ! ถ้าคุณไม่ต้องการเห็นเว่ยเลี้ยง เว่ยเลี่ยงจะคุกเข่าหน้าร้าน คุณตลอด! ”

เดิมทีซือเทียน ได้เดินไปที่ห้องด้านหลังซื้อถังแล้ว เขาก็อด

ไม่ได้ที่จะถอนหายใจเมื่อได้ยินเสียงของเว่ยเลี่ยง

ลูกนอกสมรสของตระกูลเว่ย พอได้เห็นหลายครั้ง ก็รู้สึกว่าเขา มีการศึกษามาก และมีมารยาท

และชื่อเทียน รู้สึกว่า สถานการณ์ของเว่ยเลี้ยงในตระกูลเวีย นั้น สมควรได้รับความเห็นอกเห็นใจ

ดังนั้น เมื่อได้ยินคำพูดของเว่ยเลี่ยง เขาก็รู้สึกสงสารในใจ
ดังนั้น เขาจึงเดินออกไป เห็นว่าเวยฉางหมิงไปแล้ว เหลือเว่ย เสี่ยงคุกเข่าหน้าประตูคนเดียว เลยพูดกับเขาว่า “ตามผมเข้ามา

“ขอบคุณหมอเทพ อมากครับ!”เว่ยเหลียงดีใจมาก ลุกขึ้นรับ เดินตามชื่อเทียนไปที่ห้องโถงด้านหลัง

ทันทีที่เขาเข้าไปในห้องโถงด้านหลัง เว่ยเลี่ยงก็หยิบกล่องไม้ ทรงเรียวที่ทำจากไม้มะฮอกกานีออกจากแขนของเขา จากนั้นก็ เปิดกล่องไม้ออกมา เผยให้เห็นโสมขาว

เขายื่นโสมต่อหน้าซื้อเทียนฉีด้วยมือทั้งสองข้าง แล้วพูดออก มา:”หมอเทพซื่อ โสมหิมะอายุพันปีนี้ แม่ของผมเป็นคนให้ผม ก่อนเสียไป มันเป็นสมบัติที่เธอรักมาตลอดชีวิต ผมรู้ว่าท่าน เคารพอาจารย์เยเงินเย่มาก ดังนั้นผมจึงอยากมอบโสมหิมะอายุ พันปีนี้ให้กับอาจารย์เย่ และขอให้อาจารย์เย่ออกมา ช่วยตระกูล เว่ยให้พ้นจากวิกฤตนี้เถอะ!”

ซือเทียน ตะลึง มองไปที่โสมหิมะขนาดเล็ก

มันเป็นโสมหิมะพันปีจริงๆด้วย!

สิ่งนี้ ตนเคยเห็นเพียงคำอธิบาย ในหนังสือทางการแพทย์ คลาสสิก เมื่อครั้งหนึ่งเขาคิดว่าสิ่งนี้ไม่มีอยู่จริง และโสมหิมะ มีอายุเกือบร้อยปี

แม้ว่าโสมหิมะนี้จะไม่ยาวเท่าพัด แต่ทั้งตัวของมันก็ค่อนข้าง โปร่งแสงอยู่แล้ว เนื่องจากผ่านการแว็กซ์มาแล้ว โสมธรรมดาจะ ไม่ถูกแว็กซ์ แว็กซ์จนสามารถเห็นได้ชัดเจนมาก ต้องมีอายุที่นานมากๆ!

นี้ทำให้ซื้อเทียน สามารถสรุปได้ว่า 80%ของโสมหิมะนี้เป็น โสมหิมะพันปีจริงๆ!

คาดไม่ถึงว่าสิ่งที่มีอยู่จริง! เขาอดไม่ได้ที่จะถามด้วยความประหลาดใจ “นี่ … นี่ของคุณ จริงๆเหรอ? คุณมีวัตถุดิบค่าเช่นนี้ได้ยังไง?

เว่ยเลี่ยงพยักหน้า และพูดอย่างจริงจังว่า “หมอเทพซื้อ ไม่ห บอกคุณนะ แม่ของผมเป็นชาวภูเขาฉางใบ ตามของผม บรรพบุรุษของผมเก็บยาในภูเขาฉางใบ มาหลายชั่วอายุคน โสมหิมะอายุพันปีนี้ คือสมบัติที่สืบทอดมาจากตระกูลแม่ผม

หลังจากพูดจบ เว่นเลี่ยงก็พูดต่อ : “ตอนนั้นเว่ยเจิ้งกางพ่อของ ผมเพิ่งเริ่มธุรกิจยา และมักจะไปที่ภูเขาฉางเพื่อเก็บวัสดุยา เขา โกหกว่าเขาเป็นโสด และหลอกแม่ของผม หลังจากที่แม่ของผม ท้องผม เขาก็จากไป ผมเองก็เติบโตที่เชิงเขาฉางใบมาตั้งแต่

“จนกระทั่งแม่ของผมป่วยหนักและกำลังจะจากไป เธอกลัวว่า ผมจะอยู่คนเดียว จึงติดต่อของผม คุณคิดว่าผมมีสายเลือด ตระกูลเว่ย ห้ามปล่อยทิ้งไว้ ดังนั้นเขาจึงสั่งให้พ่อผมไปรับผมที่ เขาฉางใบกลับตระกูลเว่ย ”

“ตอนที่แม่ของผมจากไป เธอได้ทิ้ง โสมหิมะนี้ไว้กับผม ให้ผม เก็บมันไว้ใกล้ตัวตลอดเวลา ในกรณีฉุกเฉิน ตอนนี้ตระกูลเวีย ลังตกอยู่ในความหายนะ ถ้าอาจารย์เปเงินเยินดีที่จะช่วย ผมยอมมอบโลมหิมะพันปีนี้ให้อาจารย์เป

เทียน ตกใจจนพูดไม่ออก เขารู้แต่ว่าเว่ยเลี่ยงเป็นลูกนอกสมรส แต่เขาไม่รู้ว่ามีเรื่องราว แบบนี้อยู่เบื้องหลังด้วย