บทที่ 389

เวลาเจ็ดโมงเช้า เซียวซูหนตื่นขึ้นมาอย่างเงียบ ๆ เย่เฉินได้ยินการเคลื่อนไหว เลยรีบแสร้งทำเป็นหลับ โดยนอน นิ่งอยู่บนพื้น

หลังจากที่เขียวหวั่นลุกขึ้น นั่งบิดขี้เกียจบนเตียงแล้ว มองไป ที่เย่เฉินที่กำลังนอนหลับอยู่บนพื้น ทันใดนั้นก็รู้สึกปวดใจเล็ก น้อย

นับตั้งแต่ที่เย่เฉินแต่งงานกับตัวเอง และกลายเป็นเขยแต่งเข้า ก็นอนบนพื้น มานานกว่าสามปีแล้ว

ตอนที่เพิ่งแต่งงาน เซียวซูหนไม่ได้รู้สึกอะไรกับเย่เฉิน และไม่

ชอบเขาเลย

แต่ว่า หลังจากผ่านไปไม่กี่ปี เธอไม่รู้ว่าทำไม เธอรู้สึกมากขึ้น เรื่อย ๆ ที่มีเยเงินอยู่เคียงข้างเธอ เธอจะรู้สึกปลอดภัยเป็นพิเศษ

บางครั้งถึงกับกลัวว่าเขาจะจากไปอย่างกะทันหัน

ในช่วงเวลาที่ผ่านมา มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นที่บ้าน และ มันทำให้เซียวซูหนรู้สึกมากขึ้นเรื่อยๆว่า เยเฉันเป็นคนที่เธอ สามารถพึ่งพาได้มากที่สุดในโลกนี้ นอกจากเขาแล้ว ญาติสนิท ของตน แต่ละคนพึ่งพาไม่ได้เลยสักคน

ทางฝั่งขาย ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ไม่เห็นว่าตัวเองเป็นสมาชิกในครอบครัวเลย

สำหรับแม่ของเธอ มันก็ทำให้เธอพูดไม่ออกเช่นกัน ในสายตา ของแม่ ตนเป็นเครื่องมือที่ทำให้แม่ไปถึงจุดสุดยอดของชีวิตและ นำไปสู่ชีวิตที่ร่ำรวย แม้ว่าเธอจะได้แต่งงานกับเเฉินมามากกว่า สามปี แต่หล่อนยังคงหวังว่าตนจะได้หย่ากับเย่เฉิน แล้วแต่งงาน กับคนรวย

และพ่อก็ดูสับสนตลอดทั้งวัน เขาไม่ไปก่อเรื่องข้างนอกก็ดี มากแล้ว อย่าว่าแต่เวลาสำคัญจะให้การพึ่งพาได้เลย

ดังนั้น ดูไปดูมา เยเฉินที่กำลังนอนอยู่บนพื้น จะทำให้ตน สบายใจที่สุด

ขณะที่เธอมองไปที่เย่เฉิน และความอบอุ่นในใจก็พลุ่งพล่าน

ทันใดนั้นประตูห้องก็เปิดออก

ทันทีที่เธอมองขึ้นไป เธอก็เห็นแม่ของเธอหม่าหลันวิ่งเข้ามา ในชุดนอนของเธออย่างกระวนกระวาย

เชียวหวั่นอดไม่ได้ที่จะถาม: “แม่ทำอะไรนะ ทำไมถึงเข้ามา โดยไม่เคาะประตู!”

หม่าหลันรีบวิ่งไปที่อีกด้านหนึ่งของเตียง ก้มลงมองเเฉิน หลับอยู่ที่พื้น จากนั้นก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก แล้วพูด ว่า “ฉันฝันร้าย ฝันว่าเธอท้องกับเเฉิน เกือบทำให้ฉันกลัวแทบ ตาย! ดังนั้นเลยมาดูว่า เยเฉินนอนบนเตียงรึเปล่า! โชคดีที่ไม่มี

หลังจากพูดจบ หม่าหลันก็นวดหัวใจ และเตือนเธอว่า “ฉันบอกเธอนะ ไม่ว่ายังไงก็ห้ามปล่อยให้เยเดินขึ้นไปบนเตียงของ เธอ ได้ยินไหม?”

เซียวหนรู้สึกรำคาญเล็กน้อย และพูดว่า “แม่ เย่เฉินและฉัน

เป็นสามีภรรยากัน พวกเราจะนอนยังไงไม่เกี่ยวกับแม่!

“ไอ้บ้า! “หม่าหลั่นท้าวสะเอว และพูดว่า “ฉันคลอดเธอมา มี ส่วนเกี่ยวข้องกับฉันทุกอย่าง! ฉันไม่ยอมให้ร่างลูกสาวของฉัน ถูกยาจกนี้ ครอบครองหรอก!”

เซียว หอยพูดอย่าง โมโห “แม่! เย่เฉินเคยช่วยชีวิตแม่นะ!”

หม่าหลั่นท้าวสะเอว แบมืออีกข้างออก แล้วพูดอย่างจริงจัง ว่า “อย่าพูดสิ่งที่ไร้ประโยชน์นั้นกับฉัน แม่เธอฉันอยู่ในวงการมา หลายปี โดยอาศัยค่าเพียงค่าเท่านั้น ไม่คิดไรมาก!”

หลังจากพูดจบ หน้าหลันก็พูดอย่างจริงจัง “เธอต้องฉลาด หน่อย เป็นผู้หญิง สิ่งที่มีค่าที่สุดคือร่างกายที่บริสุทธิ์ ร่างกาย ของเธอ หน้าตาของเธอ อนาคตหย่ากับเเฉิน จะหามหาเศรษฐี ไม่ได้ยังไง? ถึงเวลาครอบครัวของเราจะประสบความสําเร็จแล้ว

เซียวซูหนสะบัดผ้าห่มอย่างโมโห ลุกขึ้นแล้วพูดว่า “ฉัน เกียจจะคุยกับแม่แล้ว ฉันจะไปอาบน้ำ

“เฮ้ เธอนี่นะ………หม่าหลันรีบตามเธอออกไป อยากจะสั่งสอน เธอต่อ

เยเฉันลืมตาขึ้น หลังจากที่แม่ลูกออกจากบ้านไป และรู้สึกมีไฟในใจเล็กน้อย แม่ยายปีศาจตัวนี้ เป็นคนอกตัญญูที่เลี้ยงไม่เชื่อง จริงๆ สักวันคงต้องให้บทเรียนแก่เธอ