บทที่ 378

เย่เงินพยักหน้าแล้วถามชายหกคนนั้น “แล้วพวกคุณรู้จักเขา ไหม?”

ชายทั้งหกท่าหน้ามึนงง ดูเหมือนพวกเขาจะฟังภาษาจีนไม่

ออกเลย

แต่ในขณะนี้ เฉินจือข่ายเข้ามาและแปลประโยคเป็นภาษา ญี่ปุ่นให้กับพวกเขาทั้งหกคน จากนั้นทั้งหกคนก็ส่ายหัวและพูด พล่อยๆ ออกมา

ทันทีนั้น เฉินซื้อขายก็หันมาพูดกับเย่เฉิน “คุณชายครับ พวก เขาบอกว่าไม่รู้จัก โคบายา ชิอิจิโร่เลยครับ

“อ้อ” เย่เฉินพยักหน้าแล้วพูดอย่างแผ่วเบา “ในเมื่อไม่รู้จักกัน งั้นผมจะสุ่มเลือกใครสักคนในนี้ออกมาสับเป็นชิ้นๆ แล้วโยนให้ หมากิน จากนั้นจะเหลือเพียงแค่ห้าคน

“ครับ!” เฉินจือข่ายรีบแปลประโยคของเยเฉินและคนทั้งหก เกิดอาการผวาทันที

พวกเขาไม่อยากเชื่อเลยว่าเเฉินแค่ถามประโยคเดียวก็จะจับ พวกเขาไปเป็นอาหารสุนัขแล้ว!

เขาโหดเหี้ยมขนาดนี้เลยหรือ?!

เย่เฉินหันไปพูดกับหงห้าว่า “หงห้า ที่นี่เป็นถิ่นคุณ คุณน่าจะคุ้นเคยกว่าใคร คุณช่วยพาคนทั้งหกคนนี้ออกไปชั่งน้ำหนักที ละคน จากนั้นเลือกคนที่มีน้ำหนักมากที่สุดไปหั่นเป็นชิ้นๆ แล้ว โยนให้หมากิน ส่วนห้าคนที่เหลือก็ให้ยืนมองอยู่ข้างๆ แล้วค่อย พากลับมาซักถามใหม่!

ห่งท้าถามด้วยความเคารพ “คุณชายครับ แล้วถ้าพวกมัน ยอมรับก่อนล่ะครับ?

เย่เฉินพูดเบาๆ “ตอนนี้สายไปแล้ว ต่อให้ยอมรับก็ต้องนั่น!”

โคบายา ชิอิจิโร่ตกใจจนสั่นไปทั้งตัว สิ่งที่เขาแตกต่างจากคน ทั้งหกคนนั้นคือเขาเข้าใจภาษาจีนและเข้าใจความหมายของเ เฉินทันที!

เอาคนเป็นไปนั่นเป็นชิ้นๆ แล้วโยนให้หมากิน คุณชายตระกูล เย่โหดร้ายขนาดนั้นเลยหรือ?!

ถ้าเราเป็นคนถูกหั่นจะทำไง?!

ชายชุดดหกคนที่ใสซื่อ ในขณะนี้ถูกคนของหงห้าพาออกไป

แล้ว

สิบนาทีต่อมา เสียงเห่าของฝูงสุนัขดังขึ้นในฟาร์ม

จากนั้นชายชุดดำที่เหลือห้าคนถูกพากลับมาอย่างคนได้

วิญญาณ!

ทั้งห้าคนตกใจกลัวจนเหงื่อท่วมตัวและมือไม้อ่อนไปหมด ทันทีที่เข้ามาในห้อง ทั้งห้าคนก็ตะโกนใส่โคบายา ซีอิจิโร่อย่างบ้าคลั่ง

เฉินจือข่ายจึงแปลให้เยเฉันฟัง “คุณชายครับ ชายกลุ่มนี้บอก กับโคบายา ชิอิจิโร่ว่า พวกเขาเห็นเพื่อนถูกหั่นแล้วโยนให้สุนัข กินกับตาเลยครับ

เยเฉินพยักหน้าแล้วมองไปที่โคบายา ซอิจิโร่ที่กำลังจะเป็นลม ด้วยความตกใจ

จากนั้น โคบายา ชิอิจิโร่พูดกับเขาอย่างเย็นชาว่า “โคบายาชิ อิจิโร่ ผมจะให้โอกาสคุณครั้งสุดท้าย บอกความจริงมาเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นคุณจะเป็นอาหารสุนัขคนต่อไป!

แม้โคบายา ซอิจิโร่อยากทำให้ประโยชน์ให้กับตระกูลของ เขา แต่ไม่ได้หมายถึงเขาจะแลกด้วยชีวิต เมื่อรู้ว่าเเฉันจะฆ่า เขาจริงๆ เขาจึงกลัวอย่างสุดขีด!

ดังนั้นเขาจึงรีบวิงวอน “คุณชายเย่ครับ ผมจะบอกแล้ว ผมจะ บอกทุกอย่างครับ! ผมให้พวกมันไปชิงยาวิเศษของซื้อเทียน เองครับ ผมผิดไปแล้ว ให้อภัยผมเถอะครับ หรือคุณช่วยบอกผม ว่าคุณต้องการเงินชดใช้เท่าไหร่ ผมยินดีจะชดใช้ให้คุณครับ!

เย่เฉินสีหน้ามืดมน “ยาอยู่ไหน?

โคบายา ชิอิจิโร่ตอบ “ยาอยู่ที่ผู้ช่วยของผมครับ ตอนนี้เขา เข้าไปในสนามบินแล้ว……

เย่เฉินถามอีกครั้ง เครื่องบินออกบินไปแล้วใช่ไหม? โคบายา อิจิโร่พยักหน้าตอบ “น่าจะบินแล้วครับ ตอนนี้คงออกจากน่านฟ้าของประเทศจีนไปแล้วครับ!”

เยเงินกัดฟันพูด “นายกล้าปล้นยาวิเศษของประเทศจีนที่เป็น มรดกที่บรรพบุรุษของเราทิ้งไว้ให้งั้นเหรอ? ดี ดีมาก ในเมื่อยา วิเศษถูกนำออกไปที่ญี่ปุ่นแล้ว งั้นชีวิตของนายก็ทิ้งไว้ในประเทศ จีนเลยก็แล้วกัน!