บทที่ 328

เมื่อเห็นดังนี้เขาก็รู้เลยว่า คงมีแต่สาวสวยสองคนที่จะได้ชื่นชม กันเองเท่านั้น ดังนั้นความหวังของเขาจึงสูญไป ดังนั้น เย่เฉินจึงเดินเข้าไปอีกห้องและเปลี่ยนเป็นกางเกงขา

สั้นที่เขาเตรียมมา

เนื่องจากเย่เฉินนั้นเปลี่ยนกางเกงอย่างรวดเร็ว เมื่อเขาออก มา จึงยังไม่พบหญิงสาวสองคน

เยเฉันจึงเดินไปที่ลานกว้างแล้วค่อยๆเข้าไปในบ่อน้ำพุร้อน ขนาดใหญ่

น้ำอุ่นๆ ค่อยๆไหลผ่านร่างกายของเขาอย่างช้าๆ เยเฉันอดไม่

ได้ที่จะถอนหายใจออกมายาวๆ

หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงฝีเท้าตามมา เชี่ยวชูหมั้นและตั้งรั่ง หลินต่างก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว ทั้งสองเดินเข้ามาในลานกว้าง

เย่เฉินหันกลับไปมอง ดวงตาก็สว่างขึ้น

ชุดว่ายน้ำที่เซียวซูหนใส่นั้นค่อนข้างมิดชิด แต่ก็แสดงให้ เห็นถึงรูปร่างอันสมบูรณ์แบบของเธอ ขาที่เรียวสวย ผิวที่ขาว สว่าง ทั้งหมดนี้ทำให้ใจของเเฉินนั้นรุ่มร้อนและตั้งรั่งหลินที่ดู โดดเด่นยิ่งกว่านั้น แม้ว่าหม่าหลันจะห้ามไม่ให้เซียวซูหนใส่ กินี่ แต่ต่งรั่งหลินนั้นกลับใส่ชุดบิกินี่สีชมพูแป้นซะนี่
บิกินี่ ปกปีกแค่ส่วนสำคัญแต่โชว์ส่วนอื่นๆ ซึ่งนั่นทําให้ไม่มี ใครสามารถมาเทียบรูปร่างเธอได้

รูปร่างของเธอนั้นไม่ได้ด้อยไปกว่าเขียวหวั่น ต่างสวยงามไม่ แพ้กัน แต่ด้วยการแต่งกายที่โดดเด่นกว่า ทำให้ดูเร่าร้อนมาก ขึ้น ซึ่งนั่นทำให้เขียวชูหนนั้น โดนแย่งซีนไป

เมื่อเห็นการจ้องมองที่แปลกประหลาดและดูน่าทึ่งของเยเฉิน ต่งตั่งหลินยิ้มอย่างมีเสน่ห์ออกมา จากนั้นก็มองดูแววตาของเขา ที่เต็มไปด้วยความรัก ดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความใจกล้าและ ความขี้อาย

เย่เฉันมองเห็นสิ่งที่ดูอ่อนโยนนี้ราวกับน้ำ อีกทั้งยังมีแววตาที่ ดูร้อนแรง นั่นทำให้หัวใจของเขานั้นเต้นแรงโดยไม่รู้ตัว

แต่เขาได้แต่เพียงแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้และรีบถอนสายตา อย่างรวดเร็ว เพราะหนึ่งเกรงว่าจะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ และในใต้น้ำนั้นได้แสดงให้เห็นถึงรูปร่างที่แท้จริงของเขต อย่าง ที่สองก็กลัวว่าเชียวชูหนจะเห็น

หญิงทั้งสองบิดเอวอย่างเป็นธรรมชาติ เดินเข้ามาราวกับนาง แบบ ในสายตาของเเฉินนั้น มันเป็นเหมือนกับการเดินแบบชุด ชั้นในที่ยอดเยี่ยมเลยทีเดียว

จากนั้นทั้งสองก็เดินมาถึงด้านข้างของน้ำพุร้อน ก้าวขาที่เรียว ขาวทั้งสองข้างลงไปในน้ำ

นี้ก็เป็นครั้งแรกที่เซียวซูหนใส่ชุดว่ายน้ำต่อหน้าสามีของเธอ เธอจึงรู้สึกเขินอายเล็กน้อย ดังนั้นเธอจึงพางรั่งหลินนั่งห่างออกมาจากเงินประมาณสองสามเมตร แล้วคุยเรื่องราวต่างๆกับ เพื่อนของเธอ

แต่ในใจของต่ง งหลินนั้นชัดเจนมากว่าอยู่ที่ตัวของเฉิน หล่อนบางครั้งก็สนใจบางครั้งก็ไม่ได้สนใจในสิ่งที่เซียวหน พูด บ้างก็แอบเหลือบตามองไปที่เยเงินอย่างลับๆเป็นพักๆ

เพื่อที่เยเงินจะไม่ต้องให้ภรรยาของเขาเห็น เขาจึงหันหลังให้ แล้วหลับตานอนที่บ่อน้ำพุร้อน

หญิงสาวสองคนกำลังคุยกันอยู่ แต่เนื่องจากการแช่น้ำพุร้อน ทำให้ร่างกายได้ผ่อนคลายนั้นจึงทำให้ทั้งคู่เกิดอาการง่วงขึ้นมา เล็กน้อย

เซียวซูหรับช่วงนี้จะรู้สึกเหนื่อยง่ายมากๆ อาจจะเป็นเพราะมี เรื่องราวเกิดขึ้นมากมายไปหมด แถมบริษัทก็เพิ่งเปิดใหม่ มีงาน ยุ่งวุ่นวาย นั่นจึงทำให้เธอรู้สึกหมดแรง

อีกทั้งในเวลานี้น้ำพุร้อนก็ได้โอบล้อมรอบกายเธอ ทำให้รู้สึก เหนื่อยอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ไม่นานนักเธอก็รู้สึกง่วงนอน

จากนั้นสิบนาทีต่อมา เธอใช้ผ้าขนหนูริมที่อยู่บ่อน้ำพุร้อน มา ปูไว้ด้านข้างแล้วค่อยๆหลับไป

ส่วนเเฉินในขณะ นี้กำลังนอนหลับตาพักผ่อนอยู่ จากนั้น ร่างกายก็รับรู้ได้ถึงการเคลื่อนไหวของน้ำที่เข้ามา เขาจึงลืมตา ขึ้น เห็นร่างกายที่ขาวและนิ่มนวลของตั้งรั่งหลินมาอยู่ข้างกาย ของเขาแล้ว
เยเฉันกำลังจะพูดออกมา แต่ตั้งรั่งหลินกลับยื่นนิ้วออกมา ปิดปากของเขาเอาไว้ พร้อมกับกระซิบว่า “ขูหนหลับไปแล้ว อย่าปลุกให้เธอตื่น

เยเฉันมองไปที่เขียวชูหน พอแน่ใจว่าเธอหลับไปแล้วจริงๆก็ ถอนหายใจออกมาและพูดด้วยเสียงต่ำว่า “พวกเราไม่ควรสนิท ชิดเชื้อกันขนาดนี้ โดยเฉพาะตอนที่อยู่ต่อหน้าเซียวซูหน

“ชูหนหลับไปแล้ว! “ต่งรั่งหลินยิ้มและพูดอย่างมีหลงไหล ว่า “ฉันก็แค่อยากขอบคุณคุณเท่านั้นเอง เรื่องเมื่อกี้ที่เกิดขึ้น คุณ ได้ช่วยชีวิตคนไว้อีกแล้ว…”