บทที่ 283

หม่าหลับก็ตกใจกับแผนชั่วของสองพ่อลูกสารเลวคู่นี้

เธอก็ด่าลั่นออกมาว่า “ไอ้พวกเดรัจฉาน พวกมึงต้องไม่ตายดี กูจะกัดมึงให้ตายเลย! ”

เกาเจี้ยนจูนก็ตบไปที่ใบหน้าของหม่าหลัน แล้วพูดนิ่งๆ ว่า “แม่งเอ้ย นั่งสารเลว ซึ่งอยู่นิ่งๆ หน่อย! ”

พูดไป เขาก็จับเอาผมของหม่าหลัน คิดจะลากเธอเข้าห้องด้าน

หม่าหลันก็ขัดขืนสุดกำลัง เซียวซูหนก็อยากจะเข้ามาช่วย แต่ เกาจนเว่ยไม่เว้นช่องโอกาสให้เธอเลย จับหัวไหล่ของเ แน่น ไม่ให้เธอขยับตัว

เกาเจี้ยนจูนก็ไม่คิดว่าอารมณ์ของหม่าหลันจะร้ายขนาดนี้ แล้วก็ด่าอย่างหัวเสียออกมาว่า “แม่งเอ้ย ทั้งนี้ เดี๋ยวกูยิงทิ้งเสีย

ในตอนนั้นเกาจวิ้นเว่ยก็พูดว่า “พ่อ ไอ้เย่เฉินมันอาจจะมาถึง ได้ทุกเมื่อ ถ้ามันมา แล้วพอยังจัดการกับยัยนั่นไม่เสร็จ ผมคน เดียวรับมือมันไม่ไหวนะ! ”

เกาเจี้ยนจูนก็ครุ่นคิดครู่หนึ่ง แล้วก็ใช้เท้าถีบหม่าหลั่นไปด้าน ข้าง พร้อมพูดว่า “ได้ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ รอกฆ่าลูกเขยถึงก่อน เถอะ เดี๋ยวกูจะมาจัดการกับมึง!
หม่าหลินก็ตกใจจนตัวสั่น ตอนนี้ โอกาสเดียวที่ลูกสาวของ ตนเองจะรอดไปได้ ก็ต่อเย่เงิน ถ้าเปเฉันมีความสามารถ บางทีก็ อาจจะสามารถช่วยลูกสาวของตนเองไปได้ แต่ถ้าเช่เฉันมันไม่มี อะไรเลย เช่นนั้นทั้ง 3 คนก็คงจะต้องจบชีวิตอยู่ที่นี่…….

พอคิดถึงจุดนี้ หม่าหลับก็น้ำตาไหลพราก ในใจก็รู้สึกผิดเป็น อย่างมาก

เสียดาย ถ้ารู้แต่แรก ก็คงไม่ทำเช่นนี้

ไม่นาน เยเฉินที่มีใจที่จะต้องช่วยเชียวชูหนให้ได้ ก็มาถึงยัง หมู่คฤหาสน์ริมแม่น้ำ หลังจากเขาลงรถ รีบโทรหาเซียวซูหน หลังจากเกาจวิ้นเวีย

รับสายแล้ว ก็ถามเสียงนิ่งๆ ว่า “มึงมาคนเดียวหรือเปล่า?

เย่เฉินตอบ “ใช่ กูคนเดียว!

เกาจวิ้นเว่ยเดินมายังหน้าต่าง แล้วมองลงไปในสวน พร้อม พูดว่า “ประตูใหญ่ไม่ได้ล็อกไว้ จึงเดินเข้ามาในสวนคนเดียว ยกมือทั้งสองข้างขึ้นเหนือหัว อย่าตกตึก ไม่เช่นนั้น กูจะยิ่งเซียวซู หรับทั้งเสีย ”

“ได้” เย่เฉินตอบรับ แล้วก็รีบเปิดผลักประตูรั้วบ้านของเก่าจ วิ้นเว่ย จากนั้นก็ยกมือขึ้นทั้งสองข้าง

เกาจวิ้นเว่ยเห็นว่าเขามาคนเดียวจริงๆ ก็วางใจลง
จากนั้นก็เปิดประตูห้องไป แล้วโยนกุญแจมือออกไป พูดกับเ เฉินว่า “เอากุญแจมือใส่มือมึงเองเสีย อย่ากติก

เชียวหนก็ตะโกนออกไปนอกหน้าต่างว่า “เยเงินอย่าเข้า มานะ! พวกมันจะฆ่าคุณ เยเงินส่งสายตาที่ทำให้เธอวางใจ แต่ในตอนนี้ ในใจของเขา

ได้ปะทุแรงแค้นแรงฆ่าออกมาแล้ว

เกาจวิ้นเว่ย วันนี้กูจะฆ่ามึงให้ได้

จากนั้น เยเฉันก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง รีบเอากุญแจมือ ใส่ข้อมือ ตนเอง จากนั้นก็ยกมือขึ้น แล้วพูดว่า “พอใจรึยัง?”

เกาจวิ้นเว่ยก็หัวเราะ เกาเจี้ยนจูนก็ถือปืนเดินไปในสวน ใช้ปืน จี้เย่เฉิน แล้วพูดว่า “เข้าไป!

เยเฉันก็พูดด้วยสีหน้านิ่งๆ ว่า “เข้าก็เข้า

พูดจบ ก็เดินเข้าไปยังด้านใน

เกาจวิ้นเว่ยก็ตื่นเต้นสุดขีด!

หลายวันนี้ เขารอคอยช่วงเวลานี้ รอคอยเวลาที่จะได้เด็ดหัว

คอรี!