บทที่ 279

หม่าหลับไม่รู้เลยว่าการผลักครั้งนี้ ไม่ใช่แค่ทำให้ลูกสาวตกลง ไปในหลุมไฟ แต่ยังผลักตัวเองเข้าไปด้วย

เธอในตอนนี้ ในใจเต็มไปด้วยความหวัง เซียวซูหนให้อภัย ต่อเกาจวิ้นเว่ยได้ จากนั้นจะสามารถสร้างความประทับใจที่ดีให้ กับฮีโร่ในดวงใจอย่างลูกเขยผู้สูงส่งอย่างเกาจวิ้นเวยได้

เมื่อเป็นเช่นนี้ เธอก็สามารถหย่าร้างกับเศษสวะอย่างเเฉินได้ จากนั้นก็แต่งงานกับเกาจนเวีย

เซียวหวั่นถูกแม่ผลักเข้าไป ในใจก็ยิ่งอดไม่ไหวที่จะโมโห เดือดดาล

ปกติแม่ก็ไม่ได้รักศักดิ์ศรี ไม่มีขอบเขตอะไร จนถึงขั้นเห็นแก่

เงิน เรื่องนี้เธอยังพอทนไหว

แต่ว่า ตอนนี้ยิ่งคิดก็ยิ่งทำให้เธอผิดหวังจริงๆ

เธอกำลังจะหันหลังกลับและออกจากประตู คิดไม่ถึงว่า ตอนนี้ เกาจวิ้นเวยล็อคประตูใหญ่

เซียวซูหนพูดด้วยใบหน้าเย็นชา “เกาจวิ้นเว่ย โปรดให้ฉัน ออกไป!”

“ซูหน ไหนๆก็มาแล้ว ไม่ต้องรีบไปขนาดนี้ก็ได้! เข้าไปนั่งคุย กันในบ้านก่อนเป็นยังไง?
เกาจวิ้นเวียนอยู่ตรงหน้าเซียวซูหน ดวงตาจ้องมองผู้หญิง คนนี้ด้วยความหลงใหล มองขาเรียวยาวของเธอ เอวเล็กๆบางๆ หุ่นที่ดูดี ใบหน้าสวยงาม ในใจตื่นเต้นจนทนไม่ไหว…….

ผู้หญิงคนนี้ สื่อถึงเสน่ห์อันน่าหลงใหลได้ทุกที่จริงๆ สิ่งที่ทำให้ หัวใจของเขาร้อนรุ่มขึ้นเรื่อย ๆ

เซียวซูหนมองเขาด้วยความรังเกียจ และกล่าวด้วยน้ำเสียง เย็นชา “ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ ได้โปรดหลีกทาง

หม่าหลันยังคงพูดอย่างโง่เขลาว่า: “โธ่เอ๋ย ชูหน ลูกคนนี้ ทำไมทำที่แย่อย่างนี้นะ? พูดจากับจวิ้นเวียดีๆหน่อย!

ซูหนกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “หนูไม่มีอะไรจะคุยกับ เขา!”

เมื่อพูดจบ ก็ชี้ไปที่เกาจวิ้นเว่ย กล่าวเตือนว่า: “เกาจวิ้นเวีย

โปรดหลีกทาง ฉันจะออกไป!

เกาจวิ้นเวียมองไปที่เซียวซูรันด้วยสีหน้าเย็นชา ทันใดนั้นก็ หัวเราะออกมา!

ขณะเดียวกัน เขาก็เปลี่ยนเป็นอีกสีหน้า ด้วยรอยยิ้มที่ดูหมิ่น และร้ายกาจบนใบหน้าของเขา: “เซียวซูหน คุณให้ความสำคัญ กับตัวเองจริงๆงั้นเหรอ?! จะบอกให้นะ ที่ผมให้คุณมา เพราะ สนใจคุณ ผมไว้หน้าคุณแล้วนะ แต่คุณยังหน้าร้านอีก! ถ้าไม่ อย่างนั้น เดี๋ยวคุณจะได้เจอความทนทุกข์ทรมาน!”

เซียวซูทนสีหน้าเปลี่ยน และถามว่า: “เกาจวิ้นเว่ย คุณคิดจะทำอะไร?”

“ผมคิดจะทำอะไรงั้นเหรอ?”

เกาจวิ้นเว่ยหัวเราะเสียงดัง พูดด้วยน้ำเสียงอัปลักษณ์: “ผมก็

อยากจะปล้ำคุณไงล่ะ!” เมื่อได้ยินคำนี้ เซียวหวั่นตกใจทันที ในใจรู้สึกหวาดกลัว

และจะรีบวิ่งออกไปทันที

แต่เธอยังไม่ทันได้ก้าวขา เกาจนเว่ยก็คว้ามือเธอไว้แน่น ไม่

สามารถขยับได้

เซียวซูหนพูดด้วยความโกรธเคือง: “ปล่อยฉัน เกาจวิ้นเว่ยจ้องใบหน้าของเธอ ยิ้มและพูดว่า “ซูหน นับวัน คุณยิ่งสวยขึ้นเรื่อยๆเลยนะ! ผมอยากจะปล้ำคุณตอนนี้เลย จริงๆ!

ในเวลานี้เขามองไปที่รูปร่างที่สวยงามของเซียวซูหวั่น มองไป ที่ใบหน้าและร่างกายที่สมบูรณ์แบบ สายตาของเขาหลงใหล อย่างน่าสะพรึงกลัว