บทที่ 2505

เย่เฉินขับรถยนต์เข้ามาจอดที่อาคารอำนวยการของ มหาวิทยาลัยการเงินและเศรษฐศาสตร์จินหลิง เขาเข้าไปในห้อง ที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยบอก มาถึงหน้าประตูห้อง ทำงานของรองคณบดีของคณะเศรษฐศาสตร์

ผ่านไปสักพัก เยเฉันก็เคาะประตูห้อง

หลังจากเสียงเคาะประตูดังขึ้นสามครั้ง เฮ่อหย่วนเจียงที่อยู่ ด้านในก็พูดทันที “เชิญครับ!”

เย่เฉินเปิดประตูและเดินเข้าไปทันที ก็เห็นเฮ่อหยวนเจียงที่ สวมชุดสูท เอกสารอยู่ ตอนนี้เขาใส่แว่นสายตา นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานและดู

หลังจากผ่านไปหลายวินาที เขาก็วางเอกสารลง และเงยหน้า

ขึ้นมามองเเฉิน เมื่อมองเห็นเเฉินทำให้เขาตกใจทันที

หลังจากนั้น เขาก็ถามด้วยความประหลาดใจ “เย่เฉิน? คุณมา ที่นี่ทําไม?”

เย่เฉินมองเห็นสีหน้าที่ดูตกใจของเขา ก็รู้ได้ทันทีว่าเขาไม่ได้ คิดว่าตัวเองกับประธานของเหากรุ๊ปอย่างแน่นอน

ดังนั้น เขาก็เลยยิ้มและพูดอย่างจริงจัง “สวัสดีครับด็อกเตอร์ เฮ่อ ฉันเป็นคนที่ให้ตงเสงี่ยนนัดเจอคุณเอง”
“อ๊าก?! “เฮ่อหย่วนเจียงรีบลุกขึ้นมาทันที พูดด้วยความตื่น ตระหนกตกใจ “คุณ…. เป็นประธานของเหากรุ๊ปเหรอ?!”

เยเฉินพยักหน้าและพูดตรงๆ “ใช่ครับ ด็อกเตอร์เฮ้อ ฉันเป็น ประธานของเหากรุ๊ปจริงๆ”

“โอ้พระเจ้า…”เฮ่อหย่วนเจียงอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา “เมื่อ วานตอนที่ฉันไปวิ่งกับคุณน้าหาน เธอยังบอกว่าฉันว่าคุณเป็นอา จารย์ด้านฮวงจุ้ย…แต่ฐานะประธานของเหากรุ๊ปกับฐานะอา จารย์ด้านฮวงจุ้ยมันช่างแตกต่างกันมากๆ…”

เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม:”สำหรับฐานะอาจารย์ด้านฮวงจุ้ย เป็น ชื่อเรียกของเพื่อนๆที่จินหลิง แต่ฉันก็เคยศึกษาเรื่องฮวงจุ้ยมา บ้าง แต่ก็ไม่ได้เก่งอะไรมากนัก ไม่มีค่าควรแก่การเอ่ยถึง

ขณะพูด เขาก็อธิบายว่า “สำหรับฐานะประธานของเหากรุ๊ป ฉันหวังว่าด็อกเตอร์เฮ่อจะช่วยฉันปิดเป็นความลับ ฐานะประธาน ของเหากรุ๊ปนี้ แม้แต่ภรรยาและพ่อตาของฉันก็ไม่รู้เรื่อง ดังนั้น ฉันหวังว่าคุณจะไม่พูดเรื่องนี้กับคนอื่น โดยเฉพาะคุณน้าหาน

เฮ่อหย่วนเจียงอดไม่ได้ที่จะถาม “ฉันมีเรื่องหนึ่งที่ไม่เข้าใจ คุณมีฐานะที่สูงส่งขนาดนี้ คุณปกปิดเรื่องนี้ต่อภรรยา พ่อตาและ แม่ยายของคุณได้ยังไง? หรือว่าตอนที่คุณก่อตั้งเหากรุ๊ปพวก เขาไม่รู้เรื่องเลยเหรอ?”

เย่เฉินอธิบาย: “ถึงแม้ตอนนี้ที่เหากรุ๊ปจะเป็นของฉัน แต่ฉันไม่ ได้เป็นคนก่อตั้งบริษัทนี้ขึ้นมา เพราะเหากรุ๊ปได้ก่อตั้งมาเกือบ สิบปีแล้ว และฉันพึ่งรับตำแหน่งเมื่อฤดูร้อนของปีที่แล้ว สำหรับครอบครัวทางภรรยา เพราะสาเหตุบางประการ เลยไม่ สะดวกบอกให้พวกเขาทราบ

เฮ่อหย่วนเจียงนิ่งเงียบไปชั่วครู พยักและพูดได้ รับปากว่าไม่บอกเรื่องนี้หาฉัน วันเพราะเรื่องอะไร

เย่เฉินพูดอย่างจริงจัง ช่วงนี้การขนส่งทางทะเลมาแรงมากๆ ฉันอยากลงด้านมากแต่มีมีความสามารถมา ดูแลงานด้าน

ขณะพูด เฉินก็มองไปเบื่อหย่วนและพูดตงเสงี่ยน แนะนำคุณเป็นคนความสามารถมากๆ เธอนับถือมากเช่นกัน ดังนั้นฉันเลยอยากจะถามว่า ด็อกเตอร์เฮ้ออยาก มาร่วมมือกับไหม

เมื่อเย่อหย่วนเจียงจบ เขาก็ส่ายหน้าเบาและพูดอย่าง จริงใจคุณเย่ ต้องขอโทษด้วยตั้งแต่ฉันไปสอนหนังสือที่ สถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซตส์ ฉันได้ตัดสินใจที่ไม่ทำด้านธุรกิจแล้ว”

เย่เฉันคิดไม่ถึงจริงเฮ่อหย่วนเจียงพูดปฏิเสธตัวเองทันที ดังนั้นเขาเลยถามอีกว่า “ด็อกเตอร์เฮ่อ เป็นปัญหาเรื่องเงิน อันที่จริงพวกเราสามารถต้องการเท่าไหร่ ฉันจะตามที่คุณต้องการ”

เฮ่อหย่วนเจียงส่ายหัวไม่ไม่เรื่องนี้ไม่ใช่เพราะเงิน แต่เป็นตัดสินใจของตัวเอง ฉันเคยงานกับบริษัทใหญ่ที่สุด500 อันดับของโลกหลายบริษัทมานานกว่า 20 ปีแล้ว และ20 ปีมานี้ฉันใช้สมองคิดหาทุกวิถีทางเพื่อช่วยให้บริษัทได้ กำไรมากขึ้น ทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่าและเปล่าประโยชน์ มากๆ ดังนั้นฉันก็เลยตัดสินใจที่จะมาสอนหนังสือ ใช้อีกวิธีหนึ่ง เพื่อพิสูจน์คุณค่าของตัวเอง

เย่เฉินถามด้วยความไม่เข้าใจ “คุณช่วยให้บริษัทได้กำไรมาก ขึ้น ทำไมคุณถึงคิดว่าตัวเองไร้ค่าละ? ตอนนี้คุณสอนหนังสือก เพื่อช่วยให้มหาลัยพัฒนาคนรุ่นใหม่ที่มีความสามารถไม่ใช่เห รอ? ฉันคิดว่าสองเรื่องนี้มันไม่ได้มีความแตกต่างกันเลย”

เฮ่อหย่วนเจียงยิ้มเบาๆและพูดอย่างจริงจัง “พูดกันตามตรง อันที่จริงฉันไม่ได้เป็นคนที่ชอบเงินเลย”