บทที่ 250 เรียกพ่อ (2)

เขียว เขียนฟังไม่เข้าใจ ถามขึ้นมาด้วยสัญชาตญาณว่า “คุณ…….คุณหมายถึงว่าอย่างไร!

เย่เฉินพูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม “ไม่มีอะไร ผมจะไม่เหยียบน้อง ชายของคุณ แต่ผมจะทำให้มันพิการ!

พูดจบ ปลายเท้าเย่เฉินแตะไปที่ท้องน้อยของเขาเบาๆ แท้ ไหลข้ามออกไปตามปลายเท้า

นับตั้งแต่มี (ตำราเก้าเสวียนเทียน) แล้ว เขาควบคุมแท้ได้ อย่างคล่องมือดั่งใจคิดมากยิ่งขึ้น พลังแท้เล็กน้อย ตัดเส้น ประสาทตรงนั้นของเซียว เขียนขาดไปโดยตรง ทำให้ตรงนั้น ของเขาไม่สามารถแสดงพลังความห้าวหาญใดๆของผู้ชายได้อีก ต่อไป

แต่ว่า เขียวอี้เซียนกลับไม่รู้อะไรเลย เย่เฉินแตะตัวเองเบาๆ หนึ่งที่นี้หมายความว่าอะไร

เวลานี้เขาก็ยังไม่รู้ตัว ว่าตัวเองได้สูญเสียความสามารถของ ผู้ชายไปแล้ว ในอนาคต เขาทำได้แค่มองดูน้องชายที่สมบูรณ์ ไม่มีความเสียหาย แล้วก็คือกชกหัวกับของที่เอาไว้ดูได้แต่ใช้ การไม่ได้อันนั้น

เขาในตอนนี้ เพียงแต่โกรธแค้นไม่มีที่เปรียบ แล้วก็หวาดกลัว ไม่มีที่เปรียบ ต้องการจะรีบเร่งหลบหนีออกไปจากที่นี่ทันที จากนั้นก็พาบอดี้การ์ดที่อยู่ข้างนอกเข้ามา ซ้อมแย่เงินให้เกือบตาย ไปเลย โดยตรง จากนั้นก็เหยียบน้องชายของเขาให้เละ

คิดถึงตรงนี้ เขากัดฟันเอาไว้แล้วถามว่า “ผมไปได้หรือยัง?

เยเฉันถามกลับว่า “คุณกำลังถามใคร?” เซียน เซียนพูดด้วยความโกรธ “แน่นอนว่าผมกำลังถามคุณ อยู่!”

เเฉินถามอีก แล้วผมเป็นใครสำหรับคุณ?

สีหน้าของเซียว เซียนไม่น่าดูอย่างมากในทันที เขาเป็นคน ฉลาด รู้ความหมายในคำพูดของเเฉิน นี่คืออยากให้ตัวเอง เรียกเขาว่าพ่ออีกครั้ง!

แม่งเอ้ย ความอัปยศอดสู ตัวเองจะไม่ทนเด็ดขาด!

ดังนั้นเขาพูดขึ้นมาด้วยความโมโห “เย่เฉิน! แกอย่าให้มัน เกินไป! เมื่อแกบอกว่า ขอแค่ฉันเรียกแกว่าพ่อคำหนึ่งแกก็จะ

ปล่อยฉันไป ตอนนี้ทำไมแกถึงกลับคำ?” เย่เฉินยิ้มแล้วพูดว่า “เพราะผมหน้าไม่อายไ

พูดจบ เย่เฉินจ้องไปที่เขา พูดอย่างเย็นชา “ถ้าหากตอนนี้คุณ ไม่เรียก งั้นเป็นไปได้ว่าผมอาจจะไม่ทันได้ระวังแล้วเท้าเหยียบลง ไปเลย ถ้าเป็นแบบนั้น คุณก็อย่าโทษผมแล้วกัน!”

เขียวอี้เขียนกลัวอย่างสิ้นเชิง กัดฟันเอาไว้แล้วพูดว่า “ได้! ผม เรียก!
ในความคิดของเขา ในเมื่อเคยเรียกครั้งหนึ่งแล้ว หน้าก็เสีย ไปแล้ว เรียกอีกครั้งก็ไม่รู้สึกรู้สาอะไร ที่สำคัญคือจะทำอย่างไร ให้เยเงินปล่อยตัวเองก่อนชั่วคราว ให้โอกาสตัวเองให้ออกไป เรียกคนข้างนอกได้

ดังนั้น เขาวิงวอนขอร้องอีกครั้ง พ่อ ได้โปรดปล่อยผมไป เถอะ……

เยเฉันพยักหน้าอย่างพอใจ “เจ้าลูกชายเป็นเด็กดีเชื่อฟังมาก เอาล่ะ ครั้งนี้พ่อละเว้น ให้ครั้งหนึ่ง รีบไสหัวไปเลย!!

ทันทีที่ได้ยินคำนี้ เซียวเซียนรีบร้อนวิ่งหนีออกไปไกลอย่าง หัวซุกหัวซุน วิ่งหนีออกไปพร้อมกับเซียวเวยเวย

เป็นเพราะสาเหตุที่ฉี่ราดกางเกงก่อนหน้านั้น น้ำปัสสาวะของ เซียว เซียนลากเป็นทางยาวบนพื้นเรียบ ดูแล้วน่าขยะแขยงมาก

ทุกคนเห็นสภาพทุลักทุเลของเขาแบบนี้อดที่จะหัวเราะออกมา ไม่ได้ เซียวเชียนได้ยินเสียงหัวเราะเยาะพวกนี้ รู้สึกเหมือนถูก มีดแล่เนื้อเถือหนังซ้ำแล้วซ้ำเล่า เร่งความเร็วใต้เท้าวิ่งออกไป ข้างนอก แต่เนื่องจากปัสสาวะไหลลงมาตามขากางเกง เลย ทำให้เท้าลื่น ล้มหัวคะมาเสียงดังโครมขึ้นมา

เสียงหัวเราะดังลั่นในงาน เซียวเวยเวยรีบร้อนพยุงเซียวเซีย นขึ้นมาอย่างสุดกำลัง ทั้งสองคนถึงได้วิ่งออกไปโดยไม่หยุดพัก ในคราวเดียว

เวลานี่เซียวซูหนพูดขึ้นมาด้วยความรู้สึกเป็นห่วงเล็กน้อย “เย่เฉิน เซียวอี้เขียนคนนี้เก่งมากๆ คุณไปยั่วยุเขาแบบนั้นอนาคตถ้าเขาแก้แค้นคุณขึ้นมาจะทำอย่างไร?”

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย พูดว่า “ที่รัก เมื่อผมบอกไปแล้วไม่ใช่เห รอ? เขาเป็นเสือก็ต้องหมอบลงให้ผม เป็นมังกรก็ต้องขอตัวเอา ไว้ให้ผม ในเมืองจีนหลังที่ขนาดหนึ่งหมู่สามส่วนแห่งนี้ เมือง เล็กๆ) ไม่มีโอกาสที่เขาจะโอหังได้!

เขียว หมพูดอย่างไม่หมดความกังวล “ฉันรู้ว่าคุณมี มิตรภาพกับคนใหญ่คนโต ในพื้นที่เล็กน้อย แต่ถึงอย่างไรนั่นมัน ก็ไม่มั่นคง! ถ้าเกิดพวกเขาไม่ช่วยคุณแล้ว คุณจะทำอย่างไร?

เย่เฉินตบไปที่ย่าของเธอเบาๆ พูดว่า “ที่รัก คุณสามารถ สงสัยคนทั้งโลกได้ แต่อย่าสงสัยสามีตัวเองเด็ดขาด!”

เซียวซูหนมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยท่าทางมั่นใจของเขา จู่ๆก็ รู้สึกอึ้งไปเล็กน้อยในทันที

เธอพบว่า ตัวเองเห็นความหยิ่งผยองไม่เห็นสิ่งใดในโลกอยู่ ในสายตาเล็กน้อย จากใบหน้าของสามีไร้ประโยชน์คนนี้……..