บทที่ 2481

ในตอนที่เขียวฉางควนกับหานเหม่ยจึงวิ่งกันแทบขาหัก เย่เ นก็อยู่ห่างจากคฤหาสน์ตระกูลซ่งที่อยู่เขตชานเมืองจินหลิง ไม่กี่ กิโล

ตอนนี้ ภายในห้องจัดงานเลี้ยงของคฤหาสน์ตระกูลซึ่ง สอง พ่อลูกสองคนแห่งตระกูลอีโต๊ะรวมถึงเอมิ อิโตะ และทานากะ โค อิจิ กำลังพูดคุยสัพเพเหระกับซึ่งหวั่นถึงและคุณท่านซึ่ง

ถึงแม้การร่วมมือของตระกูลข่งและบริษัทนิปปอนสติ จะอาศัย ที่เย่เฉินรักษาวาตานาเบะ ชินอิจิผู้เป็นประธานของบริษัทนิปปอน สตีหาย แต่ก็ต้องขอบคุณนางาฮิโกะ อิโตะที่เป็นสะพานเชื่อมให้

อีกทั้งตอนที่ซึ่งหวั่นถึงเกิดเรื่องที่ญี่ปุ่น หลังจากที่ได้รับการ ช่วยเหลือจากเย่เฉิน ก็โชคดีที่ได้รับการดูแลจากตระกูลอิโตะ

ดังนั้น คุณท่านซึ่งจึงค่อนข้างเกรงใจแขกเหล่านี้อย่างตระกูลอิ โตะมาก

สำหรับอิโตะ นานาโกะ เธอกำลังยุ่งกับการพูดคุยเรื่อง ระหว่างผู้หญิงกับซึ่งหวั่นถึง ทั้งสองเอียงศีรษะพูดคุยซุบซิบกัน ในบางครั้งก็หัวเราะคิกคักออกมาอย่างอดไม่ได้ ราวกับว่าพวก เธอเป็นเพื่อนรักกัน

และสุนัขพันธุ์อะกิตะอินที่อิโตะ นานาโกะพามาด้วย หมอบอยู่ ข้างๆเท้าของเธออย่างเชื่อง จ้องตากลมโตมองไปรอบๆด้วยความอยากรู้อยากเห็น

พอดีกับ ที่ฉินกางพาฉันเอาเสงี่ยนทั้งสองคนพ่อลูก มาถึงตระ กูลซึ่งก่อนเเงินไปหนึ่งก้าว

ขณะที่สองพ่อลูกพึ่งเข้ามาในห้องจัดเลี้ยง ซึ่งหวั่นถึงรีบกวัก มือเรียกฉันเอาเสงี่ยน “เอ้าเสงี่ยน มานี่เร็วเข้า! ”

ฉันเอาเสงี่ยนมองเห็นซึ่งหวั่นถึงกับอิโตะ นานาโกะ จึงรีบเดิน

ไปทางที่ทั้งคนกวักมือเรียก

พอเห็นอิโตะ นานาโกะ ในใจของฉันเอ้าเสงี่ยนก็รู้สึกอายเล็ก น้อย เนื่องจากก่อนหน้านี้ในการแข่งขัน เธอทำให้อิโตะ นานา โกะได้รับบาดเจ็บสาหัสอย่างไม่ตั้งใจ ประกอบกับเดิมที่เธออ่อน แอกว่าอิโตะ นานาโกะมาก อาศัยยาที่เยเฉินให้เพื่อบรรลุการโต้ กลับ ดังนั้น ในใจของเธอจึงรู้สึกละอายใจเล็กน้อย

ต่อมา เธอก็เห็นสุนัขพันธุ์อะกิตะอินที่หมอบอยู่ข้างๆเท้าของอิ โตะ นานาโกะ ทันใดนั้นเธอก็ถูกท่าทางป้องแบ๊วของหมาน้อย ดึงดูด เธอจึงร้องเสียงแหลมว่า “ว้าว! มันโมโมทาโร่ใช่ ไหม? ! พระเจ้าช่วย น่ารักเกินไปแล้ว! ! ! ”

พูดจบ ก็รีบวิ่งเข้าไปหา

การขานชื่อของเธอ ทำให้ดึงดูดความสนใจของคนอื่นๆ

ฉินกางถึงกับหันไปพูดกับคุณท่านซึ่งรวมถึงครอบครัวอิโตะ คนอื่นๆด้วยความรู้สึกอับอาย ขอโทษทุกท่านด้วยครับ ปกติ เด็กคนนี้ไม่ค่อยรู้จักกฎกติกามารยาท มักจะเป็นกระต่ายตื่นพูดจบ เขากำลังอยากจะเข้าไปตำหนิฉันเข้าเสงี่ยนสักสอง สามคำ แต่สุดท้ายฉันเข้าเสงี่ยนก็วิ่งไปถึงข้างหน้าของสุนัขพันธุ์ อะกิตะอินตัวนั้นเรียบร้อยแล้ว เธอนั่งลงแล้วยื่นมือเข้าไปหยอก เข้ากับสุนัข

ฉินกางส่ายหัวไปมาอย่างทำอะไรไม่ได้ ขณะเดียวกันคุณท่าน ซึ่งก็หัวเราะแล้วพูดขึ้นมาว่า “ประธานฉิน รีบนั่งก่อนเถอะครับ ผม ขอแนะนำให้รู้จักกับตระกูลอิโตะแห่งประเทศญี่ปุ่นคุณอิโตะ ครับ”

ฉันกางรีบก้าวไปข้างหน้า แล้วจับมือกับคนของตระกูลอิโตะ แล้วกล่าวขอโทษว่า เมื่อครูต้องขอโทษด้วยนะครับ ลูกสาวผม วันๆชอบเล่นกับสุนัขแมว ขอทุกท่านโปรดให้อภัยด้วยนะครับ

นางาฮิโกะ อิโตะพูดอย่างยิ้มๆว่า “ประธานฉันไม่ต้องเกรงใจ หรอกครับ เด็กผู้หญิงก็อย่างนี้แหละครับ เอ้าเสงี่ยนของพวกคุณ กับนานาโกะของเราอายุไล่เลี่ยกัน ถึงแม้จะอายุยี่สิบต้นๆ แต่ ความคิดก็ยังเป็นเด็กน้อยอยู่ สถานการณ์แบบนี้ผมเข้าใจมาก ครับ”

ฉินทางพยักหน้า แล้วพูดจริงครับ ลูกของเราสองครอบครัว อายุต่างกันไม่มาก อีกทั้งยังชอบศิลปะการต่อสู้ เห้อ บางครั้งผม ก็คิดหนัก คุณว่าเด็กผู้หญิง ไม่ชอบหมากล้อม พู่กันจีน ภาพวาด จีน แต่มาชอบเล่นมีดกับปืน วันๆเอาแต่เตะกระสอบทรายอยู่ที่ บ้าน อาทิตย์เตะพังสองกระสอบ คุณว่าคุณทนได้ไหมครับ
นางาฮิโกะ อิโตะหัวเราะเฮอะๆ แล้วพูดว่าเมื่อก่อนผมน่ะ ชอบควบคุมลูก ไม่เพียงแค่ชอบให้ลูกเรียนศิลปะการต่อสู้ ยัง ชอบให้ลูกเรียนเขียนอ่าน กระทั่งการชงชาและจัดดอกไม้ ฉันมัก อยากจะปลูกฝังให้เธอเป็นกุลสตรีอย่างแท้จริง

พูดถึงตรงนี้ นางาฮิโกะ อิโตะก็ถอนหายใจ แล้วพูดขึ้นมา ว่า แต่ตอนนี้ผมเข้าใจแล้ว ขอแค่ลูกมีความสุข ไม่เดินทางที่ผิด ผมก็พอใจแล้ว ที่เหลือก็ให้เธอไปแสวงหาเองแล้วกัน”

“ใช่ครับ”ฉินกางพยักหน้าแล้วหัวเราะ พลางพูดขึ้นมา

ว่า ตอนนี้ผมไม่ควบคุมเธออีกแล้ว ดังนั้นจึงขี้เกียจไปบงการ”

ทางด้านนี้ ความสนใจของฉันเอ้าเสงี่ยนถูกสุนัขพันธุ์อะกิตะ อินดึงดูดไปทั้งหมดแล้ว

เธอลูบหัวของสุนัขพันธุ์อะกิตะอินตัวนั้นไปด้วย แล้วมองอิโตะ

นานาโกะอย่างมีความหวัง พลางเอ่ยปากพูดขึ้นมาว่า “นานา

โกะ หมาตัวนี้คุณให้ฉันจริงๆหรอคะ? ”

“ใช่ค่ะ! “อิโตะ นานาโกะพยักหน้าแล้วยิ้ม พลางพูดอย่าง จริงจังว่า“มันชื่อโมโมตาโรค่ะ เป็นเด็กผู้ชาย ถึงจะเป็นตัวผู้ แต่ นิสัยเชื่องและอ่อนโยนมากเลยค่ะ จากนี้ไปขอฝากคุณเอ้าเสงี่ยน ดูแลมันด้วยนะคะ!