บทที่ 2478

ถึงหานเหม่ยงจะไม่อยากอาหารแม้แต่น้อย แต่เมื่อคิดว่า ต้องบำรุงและซ่อมแซมร่างกายช่วงป่วย เธอจึงฝันอ้าปากกินโจ๊ก ข้าวฟ่างลงไป

สิ่งที่ทำให้เธอประหลาดใจ เมื่อโจ๊กข้าวฟ่างลงท้อง เธอรู้สึก ถึงความร้อนแปลกประหลาด ไหลผ่านหลอดอาหารลงกระเพาะ มันละลายในกระเพาะ จากนั้นเธอรู้สึกอุ่นไปทั้งร่างกาย

ความอุ่นที่ไหลเวียน ทำให้หานเหม่ยงที่รู้สึกหนาวมาตลอด คาดไม่ถึง เธอรู้สึกดีขึ้นมาไม่น้อยเลย จึงอดเอ่ยปากชมไม่ได้ “ฉางควน ทานโจ๊กข้าวฟ่างนี้ ทำให้รู้สึกสบายตัวขึ้นจริงๆ!

เขียวฉางควนหัวเราะ “แน่นอนอยู่แล้ว! ปกติฉันศึกษาพวก ของบำรุงร่างกายอยู่แล้ว เลยมีความรู้มาตั้งนานแล้ว! ก่อนหน้า นี้เธออยู่อเมริกามาตลอด จึงใช้ชีวิตแบบชาติตะวันตก คน อเมริการ่างกายสูงใหญ่ เมื่อป่วย พวกเขารู้เพียงแค่ว่าต้องกินยา จะไปรู้ว่าควรทานโจ๊กข้าวฟ่างได้ยังไงกัน นี่เป็นภูมิปัญญาของ บรรพบุรุษชาวจีน!”

พูดพลาง เขาก็ยื่นซ้อนไปตรงปากทานเหม่ยฉิงอีก จากนั้นจึง ยิ้มแล้วพูดว่า “เหม่ยฉิง ทานอีกสักสองคำสิ!”

หานเหม่ยงพยักหน้า โจ๊กข้าวฟ่างคำเมื่อกี้ ทำให้เธอ กระปรี้กระเปร่า และรู้สึกดี ดังนั้นเธอจึงทานอีกคำ อย่างไม่ลังเล
ตามหลักแล้ว ประสิทธิภาพของยาอายุวัฒนะ แข็งแกร่งมาก ยาอายุวัฒนะเพียงเม็ดเดียว สามารถช่วยให้คนใกล้ตายกลับ มาแข็งแรง เป็นยารักษาโรคและช่วยชีวิตผู้คน อย่างหาที่เปรียบ ไม่ได้

ดังนั้น อาการไข้ของหานเหม่ยง เป็นเพียงแค่เรื่องเล็กน้อย เท่านั้น

แต่ว่า ถึงประสิทธิภาพของยาอายุวัฒนะจะแข็งแกร่งมาก แต่ เย่เฉินก็ตั้งใจควบคุมปริมาณของยา

เขาขูดยาอายุวัฒนะ ใส่ลงไปในโจ๊กข้าวฟ่าง เพียงเล็กน้อย เท่านั้น ดังนั้นปริมาณยาจึงน้อยมาก เมื่อผสมลงไปในโจ๊กชาม หนึ่ง ปริมาณยาที่จะได้รับเข้าไปแต่ละคำ จึงน้อยมาก

แต่ถึงเป็นเช่นนี้ เมื่อทานโจ๊กไปสองคำ ก็ทำให้หานเหม่ยง

รู้สึกดีขึ้นมาก

ดังนั้น ร่างกายและเรี่ยวแรงของหานเหม่ยง ดีขึ้นเรื่อยๆ อย่างไม่รู้ตัว เริ่มมีความอยากอาหาร ไม่นาน เธอก็ทานโจ๊กจน หมดทั้งชาม

เชียวฉางควนเห็นหานเหม่ยงทานโจ๊กได้เยอะ สีหน้าเธอก็ดี ขึ้นมาก เขาอดพูดอย่างปลื้มใจไม่ได้ว่า “เหมยฉิง สีหน้าเธอดีขึ้น มาก!”

หานเหม่ยฉิงถามว่า “เหรอ ฉันก็รู้สึกดีขึ้นมากเหมือนกัน… เซียวฉางควนหัวเราะ “เป็นไงล่ะ โจ๊กข้าวฟ่างได้ผล ดังคำโบราณที่ว่า ธัญพืชอาหารแห้งหลายชนิด บำรุงร่างกายมนุษย์ได้ ดีที่สุด!”

พูดพลาง เขานึกออกว่า เปิดน้ำใส่ในอ่างอาบน้ำอยู่ จึงรีบพูด

ว่า “เหมยฉิง เธอเพิ่งทานโจ๊กเสร็จ นั่งรอบนเตียงสักพัก ฉันไปดู ว่าน้ำเต็มหรือยัง ถ้าเต็มแล้ว ฉันจะพาเธอไปแช่น้ำ หานเหม่ยจึงพยักหน้า “ได้ นายไปเถอะ ลำบากนายแล้วฉาง

ควน!”

“ลำบากอะไรกัน” เซียวฉางควนยิ้มและโบกมือไปมา เขารีบ วางซ้อนและชาม จากนั้นจึงเดินไปห้องน้ำ

เมื่อเข้ามาในห้องน้ำ เซียวฉางควนลูบมือด้วยความตื่นเต้น เขาทอดถอนใจว่า “โอ๊ย! นี่ฉันแยกกับเหม่ยฉิงเกือบ 30 ปี แล้ว! 30 ปี ในที่สุดวันนี้ฉันจะได้หวนคิดถึงอดีตที่หวานชื่นกับ เธอแล้ว!”

คิดพลาง เขาเดินมาหน้าอ่างอาบน้ำ ตอนนี้มีน้ำอยู่เกือบครึ่ง เขายื่นมือไปสัมผัสอุณหภูมิ ไม่เย็นไม่ร้อน กำลังพอดี

ดังนั้น เขารีบเดินออกจากห้องน้ำ พลางพูดอย่างตื่นเต้น “เหม่ ยฉิง เตรียมน้ำเสร็จแล้ว เธอรีบไปแช่…เอ่อ…เฮ้ยยยย…