บทที่ 2474

เมื่อเชียวฉางควนได้ยินอุณหภูมิ 39 องศากว่าๆ เขาเจ็บปวด ใจมาก เขายื่นหน้าผากเข้าไปหาหน้าผากของทานเหม่ยง หลัง สัมผัสอยู่ครู่หนึ่ง เขาพูดโพล่งออกมาว่า “หน้าผากร้อนมาก เธอ ไปนั่งที่โซฟาก่อน เดี๋ยวฉันไปเอาผ้าขนหนูชุบน้ำมาให้

หานเหม่ยงพูดอย่างเกรงใจ “งั้นรบกวนนายด้วยนะฉาง ควน…”

เซียวฉางควนพูดอย่างจริงจัง “เธอกับฉันจะเกรงใจอะไรกัน อีก ยังจำตอนที่เรียนมหาวิทยาลัยได้ไหม ฉันนอนป่วยที่หอพัก ไปเรียนไม่ได้ เธอโดดเรียน แล้วปีนกำแพงเข้ามาในหอพักชาย เพื่อมาดูแลฉันทั้งวัน”

หานเหม่ยงได้ยิน เธอมีสีหน้าเขินอาย

เรื่องในอดีตที่เซียวฉางควนพูด แน่นอนว่าเธอจำได้ดี เพราะครั้งนั้น ไม่ใช่แค่เซียวฉางควนป่วยธรรมดาๆ

ตอนนั้นทั้งคู่กำลังอยู่ในช่วงที่ความรักเบ่งบาน แต่นักศึกษา ในสมัยนั้นค่อนข้างใสซื่อ ดังนั้นทุกคนจึงทำแค่จับมือกันเป็นครั้ง คราว แล้วก็กอดกันริมแม่น้ำ ตอนที่ไม่มีคน

นอกจากนี้ ก็ไม่มีอะไรที่มากไปกว่านี้อีกแล้ว แต่ตอนนั้นเซียวฉางควนป่วยหนักมาก หานเหม่ยถึงกังวลจริงๆ ดังนั้นเธอจึงแอบเข้ามาในหอพักชาย เพื่อดูแลเขา

ตอนนั้นในหอพักชายมีเพียงแค่พวกเขาสองคน คู่รักที่ความ รักกำลังเบ่งบาน จู่ๆ ก็มีโอกาสได้อยู่กันสองต่อสอง อีกอย่าง ตอนที่หานเหม่ยจึงดูแลเซียวฉางควน หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่ทั้งสองจะ ใกล้ชิดกัน ไปๆ มาๆ ทำให้บรรยากาศค่อยๆ ร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ

ทั้งสองอยู่ในช่วงที่ทำให้คนหัวใจเต้นแรง ประมาณไม่กี่ ชั่วโมง อุณหภูมิในตัวเซียวฉางควนค่อยๆ ลดลง แต่ทว่าความ รู้สึกของทั้งสองคนกลับเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

ตอนนั้นเซียวฉางควนเป็นวัยรุ่นเลือดร้อน เขาจึงไม่สามารถ อดทนได้ และใช้โอกาสตอนที่ตัวเองกำลังป่วย ช่วงชิงความ บริสุทธิ์ของหานเหม่ยฉิง

แน่นอนว่าถึงหานเหม่ยฉิงจะลังเล แต่ในใจลึกๆ ของเธอกลับ เต็มใจ

ถึงเซียวฉางควนจะไม่ได้โดดเด่น ชอบทำตัวอวดดี แต่นิสัย

จริงๆ ของเขากลับไม่ใช่เช่นนั้น

จู่ๆ มาพูดเรื่องในอดีตด้วยท่าที่จริงจัง เขาจงใจสร้าง บรรยากาศไปในตอนนั้น

สําหรับเขา ทางที่ดีคือสามารถสร้างบรรยากาศ เหมือนที่ หอพักในตอนนั้น ให้เกิดขึ้นในคฤหาสน์นี้อีกครั้ง ถ้าเป็นไปได้ ก็ ไม่มีอะไรดีกว่านี้แล้ว

เป็นไปตามคาด!
คําพูดของเขา ทําให้สีหน้าซีดเผือดของทานเหม่ยจึงแต่งระ เรื่อ

ยังไงหานเหม่ยงก็เป็นผู้หญิง ตอนนี้ในใจของเธอคงอดเป็น อายไม่ได้ อีกทั้งเมื่อย้อนคิดถึงเรื่องราวในตอนนั้น ภาพที่ยากจะ ลืมเลือน ในตอนนั้น ผุดขึ้นมาในหัวของตัวเองโดยอัตโนมัติ แต่ทว่า เธอรู้สึกกระอักกระอ่วนที่จะตอบอะไรออกไปต่อหน้า

เพราะเรื่องนี้ มันเกินกว่าคำว่าคลุมเครือ

อันที่จริงเซียวฉางควนมีความคิดไม่ดีเล็กน้อย เขาจงใจพูดถึง เรื่องในอดีต เพราะอยากเห็นท่าที่เป็นอายของทานเหม่ยจิง

เพราะสําหรับเขา ยิ่งหานเหม่ยจึงเขินอายมากเท่าไร ก็ยิ่ง ยืนยันได้ว่าเธอยังรักเขามาก เมื่อเห็นหานเหม่ยจึงไม่พูดอะไร เขารีบกระแอมออกมา และ

ถามว่า “เหมยฉิง ทำไมเธอไม่พูดอะไรเลย ตอนที่เธอไปดูแลฉัน

ที่หอพักชาย เธอลืมไปแล้วเหรอ ให้ฉันช่วยฟื้นความจําอย่าง

ละเอียดดีไหม”

หานเหม่ยงทั้งอายและร้อนใจ เธอรีบพูดว่า “นาย…นายจะ ไปเอาผ้าขนหนูชุบน้ำมาให้ฉันไม่ใช่เหรอ รีบไปสิ…