บทที่ 2423

แรงบันดาลใจซูจือหยุปรากฏขึ้นอย่างกะทันหัน ทําให้ไม่ชิง ก็เกิดความเข้าใจขึ้นมาในทันที

เธอพยักหน้าเห็นด้วยและพูดว่า “ในเมื่อผู้มีพระคุณคนนี้จะ จัดการให้พวกเราอย่างเหมาะสม และเก็บความลับที่พวกเรายัง มีชีวิตอยู่ งั้นเขาก็ต้องไม่มีทางจัดการให้พวกเราอยู่ในโรงแรม แห่งหนึ่งที่ไม่มีความสัมพันธ์อะไร…

“ยิ่งไปกว่านั้น เขายังส่งคนมาอยู่ที่หน้าประตูมากมายขนาดนี้ เป็นไปได้มากที่จะเป็นอย่างที่ลูกพูดแบบนั้น โรงแรมแห่งนี้เป็น กิจการของเขา”

“ต่อให้ไม่ใช่งั้นเขากับโรงแรมแห่งนี้ น่าจะมีความสัมพันธ์ที่ ลึกซึ้งมา”

ซูจือหยูพยักหน้า และวิ่งไปที่โต๊ะในห้องนั่งเล่นของห้องชุด ด้วยความตื่นเต้น แล้วเปิดลิ้นชัก ในนั้น

โดยทั่วไปโรงแรมอยู่บนโต๊ะหนังสือ จะวางพวกกระดาษเขียน จดหมายให้แขกเขียนได้ และด้านบนจะต้องพิมพ์ชื่อของโรงแรม ไว้

เมื่อเธอเห็นด้านบนของกระดาษเขียนจดหมาย มีคำว่า “โรง แรมป่ายจินฮานกง ในเมืองจินหลิง” ก็อดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา ว่า: “แม่ค่ะ! โรงแรมแห่งนี้ที่พวกเราอยู่ชื่อว่า โรงแรมป่ายจินฮ่านกง หนูจำได้ โรงแรมป่ายจินย่านกงดูเหมือนจะเป็นกิจการของ ตระกูลเย่ไม่ใช่เหรอ?”

ให้ชิงตกใจมากในทันที “โรงแรมป่ายจินฮานกง?! หรือ ว่า…หรือว่าเป็นเขาจริงๆ…

เดิมที ไห่ชิงก็เคยคิดว่า ผู้มีพระคุณในปากของลูกสาว จะ เป็นลูกชายของเยฉางอิงหรือเปล่า

แต่เธอก็ล้มเลิกการคาดเดาของตัวเอง เนื่องจากว่า ลูกชาย ของเยฉางอิงก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยหลายปีก่อนแล้ว ไม่ เคยกลับมาที่ตระกูลเย่ คุณชายที่ตกระกำลำบากอยู่ข้างนอก เป็นไปไม่ได้ที่จะมีความสามารถที่แข็งแกร่งขนาดนี้

แต่ตอนนี้ เมื่อได้ยินว่า โรงแรมที่ตัวเองพักอยู่ คือโรงแรมป้าย จินฮานกง เธอก็เริ่มสงสัยขึ้นมาอีกครั้ง ในทันที

ทางนี้ ซูจือหยูเห็นว่าท่าทางของแม่ตกตะลึงอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ถึงขนาดพูดคำว่า”เขา”ออกมา ดังนั้นจึงถามโดยไม่รู้ตัวว่า: “แม่ ค่ะ แม่รู้อะไรมาหรือเปล่า? เขาที่แม่กำลังพูดถึงเป็นใครเหรอ คะ?”

ตู้ไห่ชิงดึงสติกลับมา พูดด้วยสีหน้าท่าทางซับซ้อนว่า “อันที่ จริง ตระกูลเยี่ยังมีคุณชายคนหนึ่งที่หายตัวไปหลายปีมาก…

ซูจือหยูรู้แจ้งกระจ่างในฉับพลัน และอ้าปากพูดว่า: “แม่ค่ะ สิ่ง ที่แม่พูด น่าจะเป็นลูกชายของคุณอาเยคนนั้นใช่มั้ยค่ะ?”

ตู้ไห่ชิงพยักหน้า และพูดอย่างใจเย็น: “ถูกต้อง ก็คือเขา
ในฐานะผู้หญิง ซูจือหยูเข้าใจภายในใจของแม่เป็นอย่างดี

เธอรู้ว่า หลายปีมานี้ อันที่จริงแล้วแม่รักเยฉางอิงคนนั้นมา โดยตลอด เรียกได้ว่าลุ่มหลงในความรักต่อเยฉางอิงเป็นอย่าง มาก แม้ว่าเยฉางอิงจะเสียชีวิตไปเกือบยี่สิบปีแล้ว แม่ยังคงลืม เขาไม่ลงมาโดยตลอด

เป็นเพราะเหตุนี้ หลังจากที่แม่รู้ความจริงว่าพ่อนอกใจ จึงมาที่ เมืองจินหลิง ต่อจากนั้นเพราะว่าต้องการซื้อบ้านเก่าของเยฉาง อิงไว้ก่อให้เกิดการถูกฆาตกรรม

ตู้ไซึ่งก็ไม่ได้ปิดบังอะไรกับลูกสาว ดังนั้น จื้อหยูพูดขึ้นมา

เธอก็ไม่ได้แปลกใจ

ซูจื่อหยูถามด้วยความประหลาดใจ “แม่ค่ะ ลูกชายของคุณ อาเยคนนั้น หายตัวไปหลังจากที่คุณอาเตายไม่ใช่เหรอคะ? หนู จำได้ดูเหมือนว่าคนของตระกูลเยไม่ได้ตามหาที่อยู่ของเขาเลย ทำไมแม่คิดว่าเขาจะเป็นผู้มีพระคุณ?”

ตู้ไม่ชิงพยักหน้า และพูดอย่างจริงจัง “วันนั้นที่บ้านเก่าคุณอา เย่ของลูก แม่เห็นชายหนุ่มคนหนึ่งที่แทบจะเหมือนกับคุณอาเ ของลูกทุกประการ ดูเหมือนอายุประมาณยี่สิบหกยี่สิบเจ็ด อายุ มากกว่าลูกไม่กี่ปี อายุพอๆกับพี่ชายของลูก และอายุก็เท่ากับ ลูกชายคุณอาเยีของลูกมาก”

ซูจือหยอดไม่ได้ที่จะถามว่า “จะเป็นเรื่องบังเอิญหรือเปล่า? เนื่องจากว่าคนที่รูปร่างหน้าเหมือนกันยังมีมากมาย…