บทที่ 2422

ซูจือหยอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ

เธอก็รู้สึกว่าแม่พูดถูกต้องมาก

พวกลูกท่านหลานเธอตระกูลชั้นนำเหล่านี้ ในมุมมองของโลก ภายนอก อาจจะลึกลับเป็นอย่างมาก แต่สำหรับสมาชิกตระกูล ชั้นนำอย่างแท้จริงแล้ว รู้จักพวกคุณชายของตระกูลอื่นเป็นอย่าง

ลูกท่านหลานเธอของตระกูลชั้นนำเหล่านี้ แม้ว่าแต่ละคนล้วน เรียกได้ว่าเป็นนักเรียนดีเด่นที่กลับมาจากไปเรียนต่างประเทศ แต่ซูจือหยูรู้ดีว่า ส่วนใหญ่นั้นก็เป็นคนอ่อนหัดที่เด่นสง่า

พูดจาน่าฟังหน่อย คือคนที่ไม่มีความสามารถ

พูดจาหยาบคายหน่อย ก็คือข้างนอกสุกใสข้างในเป็นโพรง

อย่ามองว่าลูกท่านหลานเธอเหล่านั้น แต่ละคนอ้าปากก็พูด ภาษาอังกฤษได้คล่อง ในขณะเดียวกันก็เข้าใจลักษณะการจัดรูป แบบโลกมากแล้วสามารถเล่าเรื่องราวที่ยืดยาวของการพัฒนา เศรษฐกิจทั้งโลกได้และคำแนะกับชาติบ้านเมืองได้ แต่ให้พวก เขาลงมือทำจริงๆ เขาอาจจะดีแต่พูดมั่วอย่างหลับหูหลับตา เหมือนกับจ้าวโค่

ก่อนหน้านี้มีลูกท่านหลานเธอคนหนึ่งที่มีชื่อเสียง ซึ่งเป็นที่รู้จัก ในนามอัจฉริยะทางธุรกิจ ในเวลาเพียงไม่กี่ปีด้วยความสามารถของตัวเอง ทําเงินได้หลายพันล้าน แต่ในชั่วพริบตาก็มีข่าวบริษัท ล้มละลายหนี้ท่วมหัวเผยแพร่ออกมา

สินทรัพย์หลายพันล้าน กลายเป็นหนี้สินหลายพันล้านในพริบ ตาเดียว

และคนแบบนี้ ก็ไม่มีทางเป็นข้อยกเว้นอยู่ในสังคมชนชั้นสูง

ดังนั้น ซูจือหยูยากมากที่จะเชื่อว่า ผู้มีพระคุณของตัวเอง ผู้มี พระคุณคนนั้นที่เหมือนราวกับฮีโร่พันธุ์ใหม่ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้ ของตัวเอง ก็จะสืบสายเลือดมาจากลูกท่านหลานเธอของตระกูล ใหญ่ไหน

เมื่อคิดได้เช่นนี้ เธออดไม่ได้ตกอยู่ในห้วงความคิด หลังจาก ผ่านไปนานก็พูดด้วยความเป็นทุกข์ว่า: “แม่ค่ะ ผู้มีพระคุณไม่ใช่ ลูกท่านหลานเธอของตระกูลใหญ่หรอกค่ะ แต่ก็ถูกคนเรียกว่า คุณชายอีก ฐานะสังคมของเขาจะเป็นอะไรกันแน่?

ตู้ไห่ชิงยิ้มเล็กน้อย และพูดอย่างจริงจัง “ลูกจะตามหาผู้มี พระคุณท่านนี้ มีความสามารถอย่างมหัศจรรย์ ความสามารถ ไม่ใช่สิ่งที่แม่สามารถจินตนาการถึงได้อีกต่อไป ดังนั้นฐานะของ เขาก็ไม่ใช่ว่าพวกเราก็สามารถที่จะคาดเดาได้ง่ายดายอย่าง แน่นอน”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ในหัวของเธอก็มีใบหน้าหนึ่งโผล่ขึ้นมาอย่าง กะทันหัน

เป็นใบหน้าที่คุ้นเคยมากแต่กลับค่อนข้างแปลกหน้า
นั่นเป็นตัวเองอยู่ที่หน้าประตูบ้านเก่าของเยฉางอิง เห็นชาย หนุ่มคนนั้นที่ละม้ายคล้ายคลึงกับเยฉางอิง

เขาเหมือนกับเยฉางอิงมาก ถึงขนาดที่ตัวเองสามารถมั่นใจ ได้ว่า เขาเป็นลูกชายของเยฉางอิงหนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ ตู้ไห่งอดไม่ได้ที่จะแอบคิดในใจ “ผู้มีพระคุณ ที่จอหยูกำลังตามหา จะเป็นลูกชายของฉางอิงหรือเปล่า?

ทันทีที่ความคิดนี้ออกมา ไม่ชิงก็อดไม่ได้ที่จะล้มล้างการ คาดเดาของตัวเอง

“เมื่อเห็นชายหนุ่มคนนั้น เขาแต่งตัวธรรมดามาก ยังขี่ จักรยานไฟฟ้าที่โกโรโกโสคันหนึ่ง คิดดูแล้วน่าจะค่อนข้างยาก ลำบาก น่าจะไม่มีทางเป็นผู้มีพระคุณที่ถือหลืมไม่ลงมาโดย ตลอด…”

ตู้ไม่ชิงตกอยู่ในห้วงความคิด และคำถามหนึ่งก็ผุดขึ้นในใจ “เอ่อ…คนคนนั้นที่แย่งบ้านเก่าของฉางอิงกับฉันในงานประมูล เป็นใครอีก?”

เมื่อซื้อหมูเห็นสีหน้าท่าทางของแม่เดี๋ยวก็ภูมิฐานเดียวก็ สับสนเดี๋ยวก็สงสัย อดไม่ได้ที่จะถามว่า: “แม่ค่ะ แม่กำลังคิด อะไรอยู่ค่ะ?”

ตู้ไห่ชิงดึงสติกลับมา และรีบพูดว่า “อ้อ ไม่มีอะไร…แม่ก็แค่ คิดฟุ้งซ่านไปหน่อย ก็ไม่ได้เบาะแสอะไร

หลังจากพูดจบ เธอก็พูดกับซูจือหยูว่า: “จอหยู ลูกก็ไม่ต้องกังวลมากเกินไป ในเมื่อผู้มีพระคุณท่านนั้นจัดการให้พวกเราอยู่ ที่นี่ ยังให้ลูกน้องคุ้มกันพวกเรา นั่นก็เทียบเท่ากับว่าสร้างความ สัมพันธ์ทางอ้อมกับพวกเรา นี่มองโลกในแง่ดีมากกว่า สถานการณ์ก่อนหน้านี้ที่ลูกงมเข็มในมหาสมุทรแล้วตามหา เบาะแสอะไรไม่เจอ ดังนั้นลูกรออย่างอดทน แม่เชื่อว่าเขาจะ ปรากฏขึ้นไม่ช้าก็เร็ว!”

ซูจือหยูพยักหน้า และกำลังจะพูด จู่ๆ ความคิดหนึ่งก็แวบเข้า มาในหัว “แม่ค่ะ! แม่ว่าโรงแรมนี้ จะเป็นกิจการของผู้มีพระคุณ หรือเปล่า?!”