บทที่ 2412

สีหน้าท่าทางของพ่อบ้านหวาดกลัว และอ้าปากพูดว่า “คุณ หมายถึง ครั้งก่อนอยู่ที่ประเทศญี่ปุ่น บุคคลปริศนานั้นช่วยคุณ หนูใหญ่ ครั้งนี้ที่เมืองจินหลิง เขาก็ยังเป็นคนที่ช่วยคุณหนูใหญ่ งั้นเหรอ?!”

“ใช่!”ซูเฉิงเฟิงพยักหน้า และอ้าปากพูดว่า “ตอนนี้ฉันก็มี ความรู้สึกแบบนี้! ฉันรู้สึกอยู่เสมอว่าคือหนูไม่ตาย! ถ้าหากเธอ ยังมีชีวิตอยู่ งั้นคนที่ช่วยเธอ ก็ต้องเป็นบุคคลปริศนาที่เคยช่วย เธอมาครั้งหนึ่งก่อน ในประเทศญี่ปุ่น!

พ่อบ้านถามอย่างค่อนข้างไม่เข้าใจ “คุณท่าน ถ้าหากคนที่ บงการอยู่เบื้องหลังของเมืองจินหลิงในครั้งนี้ เป็นบุคคลปริศนา คนนั้นจริงๆ งั้นเขาช่วยคุณหนูใหญ่ผมพอจะเข้าใจได้ แต่เขา ตั้งใจลักพาตัวท่านชายรองไปเพื่ออะไร?”

ซูเฉิงเฟิงเอ่ยปากพูดว่า “ลักพาตัวโสเต๋อ น่าจะต้องการล้าง แค้นระบายความโกรธแทนบ้านแม่ของจือหมั้ง? เนื่องจากว่า โสว่เต๋อเป็นตัวแทนของตระกูลซูไปจัดการเรื่องนี้ที่เมืองจินหลิง ลงมือกับเขาก่อนก็ย่อมเป็นเรื่องที่ง่ายดายที่สุด

พ่อบ้านพูดอย่างลังเลว่า: “บุคคลปริศนาคนนั้น ทำไมดีกับคุณ หนูใหญ่ขนาดนี้ด้วย? ไม่เพียงแต่ช่วยเธอสองครั้ง ยังช่วยเธอ ระบายความโกรธแค้นด้วย?”

ซูเฉิงเฟิงพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อยว่า “เรื่องนี้ ฉันก็บอกไม่ได้ ถ้าหากการคาดเดาของฉันเป็นความจริง วันครั้งนี้ฉันก็เดิน หมากได้ไม่ดีจริงๆ…

จากนั้น ซูเฉิงเฟิงถอนหายใจ และพูดพึมพำว่า “ถ้ารู้ก่อนว่า บุคคลปริศนาคนนี้มีความรู้สึกดีต่อจือหยู ที่ฉันให้ตาย ฉันก็ไม่มี ทางลงมือกับตู้ไห่ง เนื่องจากว่าเธอเป็นแม่แท้ๆ ของจอหยู ฉัน ลงมือกับเธอ ถ้าหากคือหยยังมีชีวิตอยู่ ชาตินี้ก็ไม่มีทางยกโทษ ให้ฉัน…”

ในชั่วพริบตา สีหน้าท่าทางของซูเฉิงเฟิงหงุดหงิดเป็นอย่าง มาก และพูดด้วยความเจ็บปวด “ถ้าหากฉันคาดการณ์ไม่ผิด บุคคลปริศนาคนนั้น ตอนแรกมีโอกาสที่ตระกูลซูของฉันจะใช้ งานได้! แล้วจะก้าวหน้ามาถึงขั้นนี้อย่างในวันนี้ได้อย่างไร!

พ่อบ้านรีบถามไถ่ว่า “คุณท่าน ถ้าหากเป็นแบบนี้จริงๆ งั้นยัง มีพื้นที่กอบกู้พลิกสถานการณ์มั้ย?”

“กอบกู้พลิกสถานการณ์?” ใบหน้าแก่ของซูเฉิงเฟิงก็เหี่ยวย่น และพูดอย่างโกรธเคือง: “ตอนนี้ยังจะกอบกู้พลิกสถานการณ์ได้ ยังไง? ฉันขับไล่พ่อของเธอ แล้วก็ลงมือฆ่าแม่ของเธออีกด้วย ยิ่ง พูดจาไม่มีแก่นสารกว่าคือ โสเต้าและไอ้หม่าฉงชิงที่สมควร ตาย ก็โยนให้ฉันเป็นแพะรับบาปเรื่องคือหยูแล้ว คือหยูจะยก โทษให้ฉันได้ยังไง? เธอไม่ต้องการชีวิตของฉัน ฉันก็ต้องจุดธูป บูชาแล้ว…”

พ่อบ้านครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วรีบพูดว่า “คุณท่าน ผมกลับมี ความคิดอย่างหนึ่ง ไม่รู้ว่าจะได้หรือเปล่า….
ซูเฉิงเฟิงรีบพูด: “รีบพูดมาสิ”

พ่อบ้านพูดกระซิบว่า “ในความคิดของผม ตอนนี้รีบให้ คุณชายใหญ่กลับมาดีกว่า! ด้านหนึ่งก็ขอโทษเขา อธิบายว่าคุณ ลงมือกับไร่ขิง ก็เพื่อปกป้องชื่อเสียงของตระกูล สำหรับคุณหนู ใหญ่ มีคนต้องการโยนความผิดให้กับคุณอยู่แล้ว! อีกด้านหนึ่ง คุณให้เขากลับมาดำรงตำแหน่งเดิมของเขา เท่ากับว่าคุณถอย หนึ่งก้าวเป็นมิตรที่ดีกับเขา

สีหน้าท่าทางของซูเฉิงเฟิงกลายเป็นแปลกประหลาดเป็นอย่าง มากในทันที

ในเวลานี้พ่อบ้านพูดต่อไปว่า “คุณท่าน ถ้าหากคุณคาด การณ์ได้ถูกต้องถ้าหากคุณหนูใหญ่ยังมีชีวิตอยู่นั้นแม่ของเธอ คงจะยังมีชีวิตอยู่อย่างแน่นอน คุณขับไล่ท่านชายใหญ่ไป ออสเตรเลียก่อนหน้านี้ วันนี้ก็ไล่คุณชายใหญ่ออกจากตระกูลอีก นี่แทบจะเท่ากับทำให้ทั้งครอบครัวสี่คนของท่านชายใหญ่ขึ้น เคืองใจไปหมดแล้ว…

จากนั้น เขานึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ และรีบเสริมไปอีกว่า “อ้อ ใช่แล้ว ยังมีรั่วหลี! ตอนนี้รั่วหลีหายไปอย่างไร้ร่องรอย ถ้า หากบุคคลปริศนาคนนี้อยู่ในเมืองจินหลิง งั้นผมคาดการณ์ว่าไม่ แน่รั่วหลีอาจจะยังมีชีวิตอยู่ ถึงขนาดเป็นไปได้สูงมากที่จะอยู่ข้าง กายของเขา…”

“ดูเหมือนว่า คุณท่านคุณทำให้ขุ่นเคืองใจ ก็คือทั้งครอบครัว ห้าคนของพวกเขา…
“ดังนั้น สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับคุณท่าน ในตอนนี้ก็คือรีบ จัดการแก้ไขปัญหาทีละอย่างและพยายามจนถึงที่สุดกอบกู้พลิก สถานการณ์ ตราบใดที่ในทั้งครอบครัวสี่คนของพวกเขา มีคน ช่วยคุณพูด คุณก็มีโอกาสที่จะทำลายเกมได้ และไม่ถึงกับจบเกม แล้วตาย!”

ซูเฉิงเฟิงเงียบอยู่เป็นเวลานาน

เขาเข้าใจความหมายของพ่อบ้าน

เขารู้ว่าตัวเองทำให้ทั้งครอบครัวนี้ของลูกชายคนโต ขุ่นเคือง ใจมากเกินไปจริงๆ

ถ้าหากเรียกซูโสเต้ากลับมาเล่นจึงยอมรับผิดแล้วเป็นมิตร กับเขา ค่อยคืนตำแหน่งทายาทของเขา ถ้าอย่างนั้นเรื่องนี้ก็มี ความเป็นไปได้ที่จะย้อนกลับ