บทที่ 241 ทรยศเชียวเวยเวย (1)

เซียวเวยเวยถูกนายหญิงใหญ่ตบไปหนึ่งฉากก็วิ่งออกไปข้าง นอก แต่ยังไม่ทันวิ่งออกจากสวนหย่อม ก็ถูกเขียวฉางเฉียนหยุด เอาไว้แล้ว

เขียวฉางเฉียนเกลี้ยกล่อมให้เธอกลับมา แต่เธอกลับเป็นตาย ก็ไม่ยอม รู้สึกมาตลอดว่าที่ตัวเองต้องตกอยู่ในสภาพอย่างทุก วันนี้ ความรับผิดชอบส่วนใหญ่อยู่ที่นายหญิงใหญ่ ถ้าไม่ใช่เธอ ตัวเองจะอนาถขนาดนี้ได้อย่างไร?

ดังนั้น ชั่วขณะหนึ่งเธอโมโหจนแทบอยากจะหนีออกจากบ้าน หนีไปได้ยิ่งไกลก็ยิ่งดี

แต่คำพูดประโยคหนึ่งของพ่อ ทำให้เธอล้มเลิกความคิดนี้ไป

เซียวฉางเฉียงพูดขึ้นมาอย่างจริงจังและจริงใจ: “เวยเวย เธอ จะหนีออกจากบ้าน จะหนีไปไหน? เธอไม่มีงานทำด้วยซ้ำ ข้าง นอกก็ไม่มีสถานที่ที่สามารถอยู่อาศัยได้ เธอเป็นเด็กผู้หญิงคน หนึ่ง อย่างไรก็ไม่สามารถออกไปเช่าบ้านทํางานเวลานี้ได้ใช้ ไหม? เรื่องบางอย่างคุณย่าเธอก็ทำไม่ถูกจริงๆ แต่ว่าตอนนี้เรา นอกจากพึ่งพาคุณย่าเธอแล้ว ยังมีวิธีอะไรอื่นอีก? อย่างไรเสีย ท่านถึงจะเป็นผู้นำตระกูลของตระกูลเซียว!”

เซียวเวยเวยเงียบไปครู่หนึ่ง ไตร่ตรองคำพูดของพ่อซ้ำไปซ้ำ

มา
ตัวเองออกจากตระกูลเขียว ก็ไม่มีที่จะให้ไปจริงๆ อย่างไรก็ไม่ สามารถไปเร่ร่อนอยู่ข้างถนนใช่ไหม? ถึงอย่างไรในสายตาของ คนอื่นตัวเอง ก็เป็นคุณหนูรองของตระกูลเซียว ถ้าหากไปเร่ร่อน อยู่ข้างถนน ยังจะไม่ถูกคนหัวเราะเยาะตายเหรอ?

ดังนั้นเธอจึงได้แต่พูดด้วยความน้อยใจ “พ่อค่ะ คุณย่าท่าน วางอำนาจ และเผด็จการเกินไป ไม่งั้นเราย้ายออกไปอยู่ข้างนอก เถอะ…….

เขียวฉางเฉียนถอนหายใจเฮือกหนึ่ง พูดว่า “ย้ายออกไป ย้ายออกไปตอนนี้ก็ไม่เหลืออะไรแล้ว คุณย่าแกอย่างมากจะอยู่ ได้อีกกี่ปี? รอให้ท่านจากโลกนี้ไปแล้ว บ้านพักตากอากาศหลังนี้ ทรัพย์สินอื่น ๆ ของตระกูลเซียว ก็จะเป็นของบ้านเราทั้งหมด นี่ เป็นของบ้านเรา ถ้าหากเราย้ายออกไปตอนนี้ ครอบครัวอารอง เธอพวกเขากลับมา จะทำอย่างไร? แบบนั้นก็จะไม่เหลืออะไรแล้ว ไม่ใช่เหรอ?”

เขียวเวยเวยเข้าใจในทันที

อย่างมองว่าตอนนี้ความสัมพันธ์ของครอบครัวเซียวซูหน กับ นายหญิงใหญ่จะดูแย่มาก แต่ถ้าหากตัวเองย้ายออกไป มีความ เป็นไปได้สูงที่จะถูกพวกเธอเข้ามาแทรกแซงในตอนที่อ่อนแอ

คิดมาถึงตรงนี้ เซียวเวยเวยน้ำตาไหลพรากด้วยความน้อยใจ พูดว่า: “แต่ว่าเป็นอย่างนี้ต่อไปเรื่อยๆก็ไม่ใช่ทางแก้ หนูใกล้จะ ทนทานต่อไปไม่ไหวอยู่แล้ว”

เขียวฉางเฉียนได้แต่พูดปลอบใจว่า: “เธออย่าเพิ่งคิดอะไรมาก ถึงอย่างไรก็มีแขกอยู่ในบ้าน เราจะให้แขกเห็นแล้วหัวเราะ เยาะไม่ได้ รอให้แขกไปแล้ว พ่อจะให้เงินเธอนิดหน่อย เธอออก ไปท่องเที่ยว ไปผ่อนคลายอารมณ์”

เขียวเวยเวยถึงได้พยักหน้ารับปากเบาๆ พูดว่า “ก็ได้……

ตอนที่ตามพ่อกลับไปบ้านพักตากอากาศ นายหญิงใหญ่เขียว เพิ่งจะส่งเขียว เซียนเข้าไปในห้องรับแขกด้วยตัวเอง แล้วเดิน ลงมาชั้นล่างคนเดียว

เห็นเซียวเวยเวยกลับมา เธอรีบร้อนเข้าไปข้างหน้า พูดด้วย ใบหน้าที่รู้สึกเสียใจ: “เวยเวย เมื่อย่าไม่ดีเอง ย่ามทะลุไปชั่ว ขณะ ขอโทษเธอด้วย หวังว่าเธอจะสามารถให้อภัยย่าได้!”

นายหญิงใหญ่เชียวยังหวังจะให้เชียวเวยเวยจัดการเชียง เขียนได้สําเร็จ ดังนั้นเมื่อเห็นเซียวเวยเวยกลับมา เรื่องแรกที่ท่า ก็คือขอโทษก่อนด้วยตัวเอง

เซียวเวยเวยก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน คุณย่าจะขอโทษก่อนด้วย ตัวเองได้ นี่สำหรับคุณย่าที่แข็งกร้าวมาตลอดชีวิตแล้ว มันหาได้ ยากมากจริงๆ ดังนั้นในใจ รู้สึกดีขึ้นมาไม่น้อยในทันที

นายหญิงใหญ่เซียวจับมือของเซียวเวยเวยเอาไว้ แล้วไปนั่งลง บนโซฟา พูดขึ้นมาอย่างจริงจังและจริงใจว่า “เวยเวย ตอนนี้ ตระกูลเรากำลังเผชิญกับปัญหาที่ใหญ่มาก เรื่องนี้เธอรู้ใช่ไหม?”

เซียวเวยเวยพยักหน้า: “คุณย่า หนูรู้ค่ะ”

“ตอนนี้เธอถูกตระกูลหวังถอนหมั้น ก็กลายเป็นเรื่องตลกของเมืองจีนหลังไปแล้ว ถึงแม้ว่าจะไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้ แต่นี่ก็เป็น เรื่องจริง ในใจเธอน่าจะรู้อยู่ใช่ไหม?”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เขียวเวยเวยก็อยร้องไห้สะอึกสะอื้นขึ้นมาอีก ไม่ได้ ทั่วทั้งเมืองจีนหลังรู้กันหมด เธอคือผู้หญิงที่ถูกตระกูลหวังถอน

หมั้น ดังนั้น ชาตินี้ถ้าหากเธอยังอยากจะแต่งเข้าตระกูลไฮโซ

โดยพื้นฐานแล้วเป็นไปไม่ได้เลย

อย่างน้อย ก็เป็นไปไม่ได้ในเมืองจีนหลัง