บทที่ 239 วางแผนให้ดีก็มีแต่ได้ (1)

อยู่ดีๆ เขียว เขียนก็บอกว่าจะช่วยเหลือ ทำให้นายหญิงใหญ่ เขียวดีใจมาก

แต่ว่า เขียวเวยเวยกลับไม่รู้สึกดีใจแม้แต่น้อย

จุดสนใจของเธอนั้น ไม่ใช่เรื่องของบริษัทเชียวชื่อเลย

ถึงขนาดว่า เธอไม่สนใจด้วยซ้ำว่าบริษัทเชียวชื่อจะเป็น อย่างไร

เธอแค่คิดว่าอยากจะจัดการเรื่องชีวิตของตนเอง ได้แต่งงาน กับคุณชายรวยๆ แล้วกลายเป็นคุณนายที่ใครๆ ก็ต้องอิจฉา จาก นั้นก็อยู่บนยอดสูงสุดของสังคม

ถ้าเป็นเช่นนั้น บริษัทเชียว อก็เป็นแค่ทรัพย์สินกิจการของ ฝ่ายเจ้าสาวเท่านั้น จะเกี่ยวอะไรกับตนเอง?

ตอนนี้ที่ทำให้เธอเสียมากที่สุดก็คือ เหวินเฟยตัดสัมพันธ์กับ เธอ รวมไปถึงอนาคตที่มืดมนของตนเอง

ส่วนบริษัทเชียว อจะเป็นอย่างไรนั้น เธอไม่สนใจ

นายหญิงใหญ่เชียวเห็นเธอไม่แยแส ก็เลยพูดส่งให้เธอว่า “เวยเวย ยังช้าอยู่ทำไม? รับขอบคุณประธานเซียวเสียส! ”

เซียวเวยเวยก็อึ้งๆ แล้วเงยหน้าขึ้น “ขอบคุณอะไรคะ? นายหญิงใหญ่เขียวก็พูดโมโหว่า “ก็ขอบคุณที่ประธานเชียวยอมยื่นมือเข้าช่วยเหลือบริษัทเขียวอเราอย่างไรละ! เธอไม่ ได้ยินหรือ?”

เซียวเวยเวยตอบว่า “หนูกังวลเรื่องพี่เหวินเฟยและเรื่องชีวิต ของหนู ไม่ใช่เรื่องบริษัทเชียวชื่อ! ”

“ยัยไม่เอาไหน! ” นายหญิงใหญ่เขียวโมโหมาก แล้วก็ยกมือ ขึ้นตบไปที่ใบหน้าเธอ

ในตอนนี้นายหญิงใหญ่เซียวก็ด่าทอว่า “กูก็เครียดเรื่องบริษัท เขียว อแทบเป็นแทบตาย จึงกลับมาคิดถึงเรื่องไอ้เหวินเฟยห่า เหวไรนั่นงั้นหรือ? น่าโมโหจริง! ไม่รู้จักจะแบ่งเบาภาระเสีย บ้างเลยหรือไงกัน? ไร้ประโยชน์เสียจริง! ”

อยู่ดีๆ เซียวเวยเวยก็ถูกตบหน้า แล้วก็มองนายหญิงใหญ่อ้า ปากค้าง จากนั้นก็ร้องไห้พูดว่า “คุณย่าบ้าไปแล้วหรือไงคะ? ตบ หน้าหนูทำไม? บริษัทเชียวชื่อมันเกี่ยวอะไรกับหนูคะ? หนูไม่ได้ ทํางานในบริษัทเขียวชื่อเสียหน่อย! มีแรงตบหนูได้ ทำไมไม่ไป ตบเซียวซูหนบ้างละคะ!

นายหญิงใหญ่เซียวก็อ้าปากค้าง!

ไม่คิดว่า เซียวเวยเวยจะกล้ายอกย้อนตนเองเช่นนี้ ตอนที่เธอกำลังจะระเบิดอารมณ์ออกไป เซียวเวยเวยก็หันหน้า แล้ววิ่งออกไป

นายหญิงใหญ่เขียวก็ทำตัวไม่ถูก แล้วก็ตะโกนใส่เขียวฉางเขียนว่า “ไปตามมันกลับมา

“ครับ……. เซียวฉางเฉียนก็หยักหน้าเก้ๆ กังๆ “เดี๋ยวผมไป ตามครับ

นายหญิงใหญ่เขียวก็พูดกับเขียว เขียนอย่างอับอายว่า “ประธานเชียว ต้องขอโทษด้วยนะคะ ขายหน้าคุณไปเสียหน่อย

เซียว เซียนเอง ก็ทำตัวไม่ถูก ได้แต่หัวเราะแหยๆ แล้วถามว่า “ผมว่า ดูเหมือนคุณเวยเวยจะได้รับความกระทบกระเทือนทาง จิตใจ มันเรื่องอะไรกันแน่ครับ?”

“เฮ้อ” นายหญิงใหญ่เชียวถอนหายใจ แล้วพูดว่า “อย่าพูดถึง เลยค่ะ ต้องโทษที่ตระกูลเซียวเราโชคร้าย ไปรับเอาลูกเขยกระ จอกๆ

เข้ามา

จากนั้น นายหญิงใหญ่ก็เล่าเรื่องว่าเเฉินหลอกให้เซียวซูหน ออกไปจากตระกูล แล้วทำให้ตระกูลเขียวตกอยู่ในสถานการณ์ คับขัน แล้วทําให้ตระกูลหวังถอนงานแต่งกับเวยเวย เล่าออกมา จนหมดเปลือก

แต่ว่า นายหญิงใหญ่จะพูดแบบนี้ไม่ได้

จากที่นายหญิงใหญ่เล่าออกมานั้น ความผิดทั้งหมด ล้วนไป ลงที่บ้านของเซียวฉางควน4คน ว่าพวกเขาทรยศตระกูล ทรยศ สายเลือด แล้วยังบังคับให้นายหญิงใหญ่ต้องคุกเข่าขอร้อง เขียว เขียนได้ยินดังนั้น อย่างน้อยก็ทนไม่ได้ แล้วก็พูดออกมาว่า “ยังมีลูกหลานที่ไม่กตัญญูเช่นนี้ด้วยหรือนี่ มันเกินไปจริงๆ

นายหญิงใหญ่เขียวก็เช็ดน้ำตา แล้วมองเที่ยวอี้เซียน พูด ขอร้องว่า “ประธานเขียวคะ คุณคือประธานคณะกรรมการของ เขียนเฉิงกรุ๊ป ถ้าจะสามารถช่วยเหลือพวกเราได้ ตระกูลเซียว ของพวกเราจะต้องกลับมายิ่งใหญ่ได้อีกครั้งแน่นอนค่ะ……