บทที่ 2387

พอได้ยินเย่เฉินพูด ร่างกายอ้วนท้วนสมบูรณ์ของซูโสเต๋อก็ สั่นเทาในทันที จึงโพล่งออกไปว่า “ฉันไม่รู้อะไรทั้งนั้น แกจะให้ ฉันพูดอะไร…….

เย่เฉินล้วงเข้าไปกระเป๋ากางเกงหยิบมือถือออกมา แล้วหัน กล้องไปที่ซูโสวเต๋อ พลางพูดอย่างเย้ยหยัน “ผมจะให้โอกาสคุณ แค่ครั้งเดียว บอกมาตรงๆนะ ว่าตระกูลของพวกคุณ ทำไมต้อง ฆ่าตู้ไห่งกับซูจือหยู!

“ถ้าคุณทำตัวดีๆทำให้ผมพอใจ ผมอาจจะไว้ชีวิตหมาอย่าง คุณได้ แต่ถ้าคุณทำตัวไม่ดีทำให้ผมไม่พอใจล่ะก็ งั้นผมก็จะ ทำให้คุณหายสาบสูญตลอดกาล!

ซูโสเต๋อตกใจหวาดกลัวไปทั้งวิญญาณ

เขาไม่ได้โง่ เย่เฉินสามารถลักพาตัวตนมาได้ ด้านหนึ่งมัน สามารถพิเศษได้เลยว่าเขามีความสามารถไม่ธรรมดา อีกด้าน หนึ่งพิสูจน์แล้วว่า เขาต้องมีความสามารถมากพอ

ดังนั้น เขาจึงแอบคิดในใจว่า “คราวนี้ที่ฉันหายตัวไปอย่าง เงียบๆ คนภายนอกไม่มีทางหาตัวฉันเจอแน่ ถึงเเฉินจะฆ่าฉัน ไป มันก็เป็นการยากที่โลกภายนอกจะหาเขาเจอ

“สิ่งที่สำคัญยิ่งกว่านั้นคือ ใครก็รู้ว่าตระกูลซูไม่ใช่ใครก็หน้า ไหนที่จะแตะต้องได้ แต่ถึงจะเป็นแบบนั้น เย่เฉินก็ยังกล้าลงมือกับฉัน นั่นเป็นการพิสูจน์แล้วว่าเขาไม่เห็นตระกูลซูอยู่ใน สายตา…”

เย่เฉินไม่เห็นตระกูลซูอยู่ในสายตา นี่เป็นสิ่งที่ทำให้ซูโสเต๋ อกังวลใจ

เขารู้สึกว่า เย่เฉินไม่ได้อยากแสวงเงิน และไม่ไว้หน้าตระกูลซ ใดๆทั้งสิ้น ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ถ้าเขาอยากจะฆ่าตนจริงๆ

เกรงว่าจะเป็นแค่คำพูดประโยคเดียวเท่านั้น

ดังนั้น ถ้าตนทำตัวไม่ดี ไม่แน่อาจจะต้องตายอยู่ในเงื้อมมือ ของเขาก็เป็นได้

ดังนั้นเขาจึงอาบถอนหายใจหักหลังพ่อแท้ๆ ในวันนี้ ถ้า สามารถมีชีวิตต่อไปได้ ในอนาคตพ่ออาจจะไม่ปล่อยเขาไป ง่ายๆแน่ เมื่อคิดกลับมาตรงจุดเริ่มต้น สิ่งที่อยู่ตรงหน้าสำคัญ

ที่สุด จะต้องเอาตัวเองให้รอดซะก่อน……. “ไม่อย่างนั้น ชื่อเสียงของพ่อยังคงอยู่ แต่ตนเอาตัวไม่รอด

แล้วฉันจะทำไปทำไม?

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ เขาก็รีบพูดว่า “ฉะ……….จะบอกแล้ว…….. ฉันจะพูดทั้งหมด! ‘

เย่เฉินหันกล้องไป แล้วพูดอย่างเย็นชามา พูด ใส่กล้อง พูด ให้ละเอียดชัดเจนหน่อย!

ซูโสว่เต๋อรีบเอ่ยปากพูดขึ้นมาว่า “เรื่องที่ฆ่าไม่ชิงกับซูรั่วหลี เป็นฝีมือของตระกูลซูของเราจริงๆ แต่ทั้งหมดเป็นแผนการของซูเฉิงเฟิงพ่อของฉันคนเดียว ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันนะ

ทันทีหลังจากนั้น ซูโสเต๋อก็ได้อธิบายขั้นตอนทั้งหมดในการ วางแผนฆ่าตู้ให้ขิง หนึ่งรอบ

เย่เฉินครุ่นคิดเล็กน้อย แล้วเอ่ยปากถามเขาว่า”เอาล่ะ งั้นฉัน ขอถามคุณหน่อยนะ ทำไมซูเฉิงเฟิงต้องฆ่าซูคือหย? คือหมูเป็น หลานสาวแท้ๆของเขานะ นี่ดูเหมือนจะไม่สมเหตุสมผลเลยนะ? หรือคนที่ต้องการฆ่าซูคือหยู ยังมีคนอื่นอีก? ! ”

ซูโสเต๋อที่ได้ยินดังนั้น เขาก็ประหม่ามากจนแม้แต่การ หายใจของเขายังติดๆขัดๆ และสมองของเขาก็เริ่มประมวลผล ทันที

เขารู้ดี ซูจื่อหยูเป็นคนที่เขาต้องการฆ่า ไม่ใช่คุณท่านใหญ่ แต่ว่า ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ซูโสเต๋อจะยอมรับไม่ได้เด็ด ขาด

“ถึงแม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าเธ่เฉันคิดยังไงกับซูจือหยู แต่ตอนที่เเ นอยู่ญี่ปุ่น อยู่จินหลิน ได้ช่วยชีวิตซูจือหยูสองครั้งสองครา! นี่ เป็นเรื่องจริง!

“ดังนั้น ถ้าฉันสารภาพกับเย่เฉินไป ว่าความจริงแล้วฉันเป็น คนฆ่าซูคือหยู เย่เฉินอาจจะรู้สึกไม่พอใจฉันยิ่งขึ้นก็ได้…….

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ชูโสเต๋อก็มีแผนที่จะแก้ผ้าเอาหน้ารอด โดยโพล่งออกมาว่า “ผมจะพูดอย่างไม่ปิดบังคุณนะ…….ความ จริงแล้ว…….ความจริงพ่อของฉันรู้สึกไม่พอใจซูจือหยูมาก และมักจะรู้สึกว่าเธอเอาแต่ปกป้องไม่ชิงแม้ของเธอ เธอเอาแต่หัน หัวออกไป กระทั่งพ่อของฉันยังสงสัยว่าจือหยูไม่ใช่ลูกหลานของ ตระกูลซู ดังนั้นจึงวางแผนจัดการเธอพร้อมกับตู้ไฟซิงซะ เพื่อให้ จบๆกันไป……

เยเฉันมองไปที่เขาอย่างสนใจ แล้วเอ่ยปากพูดขึ้นมาว่า “เป็น แบบนั้นจริงๆหรอ?

ซูโสเต๋อพยักหน้าแล้วพูดอย่างมาดมั่น “จริงครับๆ! ที่ผมพูด มา เป็นเรื่องจริงทั้งหมดเลยนะครับ!

เย่เฉินหัวเราะอย่างเย้ยหยัน แล้วพูดขึ้นมาว่า “น่าสนใจ

จริงๆ………สนใจมาก!

ซูโสว่เต๋อมองไปที่เย่เฉิน ในใจรู้สึกประหม่ามาก เขาไม่รู้ว่าเเฉินหมายความว่าอย่างไร