บทที่ 2386

ในขณะนี้ ซูโสเต๋อกับSteveถูกลูกน้องของหงห้า พามาด้าน ในสํานักงานออฟฟิศ

เพราะทั้งสองคนยังคงหมดสติ อีกทั้งยังถูกมัดไว้ ลูกน้องของ หงห้าจึงทำได้เพียงแค่ใช้กรรไกร ตัดเสื้อผ้าบนตัวของทั้งสองคน เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยนับไม่ถ้วน

จนกระทั่งเสื้อผ้าบนตัวของทั้งสองคนถูกตัดออกจนหมด เหลือ ไว้เพียงกางเกงในตัวเดียว มีลูกน้องคนหนึ่งเดินก้าวเข้ามา

ในมือของเขาถือกะละมังเปล่าใบหนึ่ง อีกอีกมือหนึ่งนิ้วถังน้ำ ใบใหญ่มาหนึ่งถัง แล้วพูดอย่างยากลำบากว่า” โอ้ย ไอ้ถังน้ำบ้า นี่หนักฉิบหาย”

หนึ่งในนั้นที่ชื่อว่าพี่เขียวเป็นหัวหน้าเดินมาข้างหน้า ยื่นมือไป

จุ่มน้ำในถัง แล้วทำเสียงพลางพูดขึ้นมาว่า “เจ้าชื่อ น้ำที่แกเอา

มามันไม่ค่อยเย็นเลยนะ เกิดอะไรขึ้น? ”

ลูกน้องที่ถูกเรียกว่าเจ้าชื่อรีบพูดขึ้นมาว่า “พี่เปียว น้ำนี้ผมไป เปิดจากก๊อก ในห้องน้ำ น้ำในท่อมันอาจจะไม่ค่อยเย็นเท่าไร

พี่เปียวจึงเอ่ยปากพูดขึ้นมาว่า “รีบไปเอาน้ำแข็งบดในช่องแช่ แข็งมา เร็วเข้า!

ที่ฟาร์มสุนัขของหงห้า มีสุนัขต่อสู้หลายร้อยสายพันธุ์ ซึ่งทุก สายพันธุ์ล้วนเป็นสายพันธุ์ที่กินจุ อีกทั้งเพื่อเป็นการรักษาสัญชาตญาณของสุนัขพันธุ์ต่อสู้ โดยปกติเขาจะให้ให้อาหารเป็น เนื้อสัตว์สดแก่สุนัข

เนื่องจากการเตรียมอาหารประเภทเนื้อดิบเป็นจำนวนมาก ทั้ง ห้าจึงทุ่มเงินเพื่อสร้างห้องเย็นขนาดเล็กไว้ ใช้แช่แข็งอาหาร ประเภทเนื้อสดต่างๆ โดยเฉพาะ

เจ้าชื่อนก้อนน้ำแข็งกลับมากองใหญ่ พี่เปียวจึงสั่งให้เขาเท ก้อนน้ำแข็งบดลงไปในถังน้ำทั้งหมด

น้ำในถังจึงเปลี่ยนเป็นเย็นเข้ากระดูกในทันที

จากนั้น พี่เปียวก็มองไปที่ซูโสเต๋อกับSteveที่ถูกมัดอยู่ด้วย กัน ทำเสียงๆแล้วพูดว่า “อาจารย์เยสั่งให้สาดน้ำใส่คนละ กะละมัง แต่ไอ้หมาแก่สองตัวนี้ถูกมัดด้วยกัน พวกแกจับ รีบจับ พวกมันแยกออกจากกันก่อน! ”

เมื่อสิ้นเสียง ก็ได้ยินเสียงคนคนหนึ่งพูดขึ้นมาว่า “ไม่จำเป็น ต้องแยกพวกมันออกจากกันหรอก เอาน้ำถังเดียวสาดให้พวก มันสองคน ให้ตัวเปียกชุ่มไปเลย……

คนที่พูด ก็คือเย่เฉิน

พี่เปียวที่เห็นเย่เฉินกำลังเดินมา จึงรีบพูดอย่างนอบน้อมไป ว่าได้ครับอาจารย์เย

พูดจบ เขาก็หิ้วถังน้ำขึ้นมา เอาน้ำเย็นในถังสาดไปที่ซูบนตัว ของโสว่เต๋อกับSteve

น้ำในถังมีน้ำเย็นและน้ำแข็งบด มันจึงทำให้ซูโสเต๋อกับSteveหนาวสะบั้นถึงขั้วหัวใจทันที

ทันใดนั้นทั้งสองคนจึงตกใจฟื้นขึ้นมา

ความหนาวจับใจทำให้พวกเขาสองคนกรีดร้อง ร่างกายสั่น สะท้านอย่างรุนแรงไม่หยุด

บนหัวของซูโสเต๋อ ยังมีกองน้ำแข็งบดที่ยังละลายไม่หมด ทั้งสองพบว่าตัวเองถูกหงห้าจับตัวมามัดไว้ จึงรู้สึกหวาดกลัว ขึ้นมาในทันที

ซูโสเต๋อโพล่งตะโกนออกไปว่า “ยะ………………..กพาฉัน มาที่ไหนกันเนี่ยนะ?! ”

เยเฉินยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดว่า “ผมบอกคุณไปแล้วไม่ใช่หรอ? เห็นแก่ที่คุณเดินทางมาไกล ผมในฐานะเจ้าบ้าน แน่นอนว่าจะ ต้องต้อนรับขับสู้อย่างเต็มที่ ผมได้เตรียมห้องที่ดีที่สุดสำหรับคุณ แล้ว เพื่อให้คุณค่อยๆเพลิดเพลินกับที่นี่

Steveที่อยู่ข้างๆพูดด้วยสีหน้าตกใจ “กะ….แกเป็นใคร แก จะทําอะไร? ? ”

เย่เฉินมองมาที่เขา แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม“คุณSteve ใช่ไหม ครับ? นี่คงเป็นครั้งแรกที่เราได้พบกัน ผมขอแนะนำตัวก่อนนะ ครับ ผมขอเย่เฉิน เคือยอเอเยไม้เอกเย่ เฉินคือฉอเออนอเงิน นะครับ”

Steveพูดอย่างตื่นเต้น “เเฉิน? ! ฉันเหมือนจะไม่รู้จักแกนะ ทำไมแกต้องจับตัวฉันมาด้วย?
เย่เฉินหัวเราะฮ่าๆ”คุณSteveมาที่เมืองจินหลิง เพื่อ ตามWalterลูกชายของคุณใช่ไหมครับ?

Steveเบิกตากว้างและอุทาน “แกรู้จักWalterงั้นหรอ?! ”

เย่เฉินพยักหน้า แล้วพูดอย่างเรียบเฉยว่า ไม่ใช่แค่รู้จักนะ ครับ เขายังถูกผมเชิญตัวมาที่นี่ด้วย

Steveไม่สามารถซ่อนความตื่นเต้นของเขาได้และพูดขึ้นมาว่า

“เขาอยู่ไหน? ฉันจะไปพบเขา

เย่เฉินหัวเราะแล้วพูดว่า “อย่าใจร้อนสิครับ เดี๋ยวผมจะจัดพิธี ต้อนรับครั้งใหญ่สําหรับสองพ่อลูกที่จะได้พบกัน แต่คุณยังต้อง รออีกหน่อยนะครับ ผมมีเรื่อง ต้องคุยกับคุณ ก่อน

พูดจบ เขาก็มองไปที่ซูโสเต๋อ แล้วยิ้มอย่างเยาะเย้ยพลางพูด ขึ้นมาว่า “คุณซูครับ ถ้ารู้ตัวหน่อย มีอะไรก็พูดออกมาเถอะ อย่า รอให้ผมบีบบังคับคุณให้พูด