บทที่ 2385

Walter ที่ได้ยินเย่เฉินเอ่ยถึงSteve Horowitzสองสามคำนี้ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นตกใจทันที!

เขาคิดไม่ถึงจริงๆว่า พ่อจะตามที่เมืองจินหลิงด้วยตัวเอง เพื่อ

ตามหาตนเอง

สิ่งที่ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกดีใจแม้แต่น้อย กลับกันยังทำให้ ภายในใจของเขา สัมผัสได้ถึงความหวาดกลัว

ถึงแม้ตอนนี้เขาจะยังใช้ชื่อของHorowitz และตระกูลตระกูล รอธ ไชลด์เพื่อพยายามขู่ขวัญให้เยเฉันตกใจกลัว และพยายาม

แต่ว่า ภายในใจของเขารู้ดี ตัวเองก็เป็นแค่เสือกระดาษ

เท่านั้น

“ตระกูลของเราเป็นแค่ญาติลูกพี่ลูกน้องธรรมดากับตระกูล รอธ ไชลด์เท่านั้น ไม่ได้มีอำนาจหรือความแข็งแกร่งอะไรด้วย

“ญาติที่กล่าวมานั้น ตั้งแต่อดีตจวบจนปัจจุบัน ก็คือฮ่องเต้ แม่ ของฮ่องเต้ รวมถึงภรรยาญาติของสองครอบครัวนี้ ความหมายก็ คือ เป็นแค่ญาติห่างๆ เป็นญาติที่ไม่สำคัญอะไร

“ดังนั้น ตระกูลรอธส์ไชลด์ จะมาออกหน้าช่วยเขามันเป็นไปไม่ ได้เลย……
“และตระกูลHorowitzของเรา ก็มีความแข็งแกร่งไม่พอจริงๆ เมื่ออยู่ต่อหน้าของเเฉิน มันไม่คุ้มที่พูดถึง………

“พ่อของเขาบินไกลมาถึงเมืองจีนหลัง มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะ เผชิญหน้ากับงูเจ้าถิ่นอย่างเเฉิน…….

“ยิ่งไปกว่านั้น เยเฉันยังเป็นคุณชายของตระกูลเยีแห่งเช่น ง……..ประธานบริษัทของเรากรุ๊ป …..มีความแข็งแกร่ง มากกว่าตระกูลHorowitzหนึ่งแสนแปดหมื่น

“ดังนั้น เขามาที่เมืองจีนหลิง นอกจากมารนหาที่ตายแล้ว

แทบจะไม่มีความเป็นไปได้อย่างอื่นเลย………

“ถ้าเขาตกอยู่ในเงื้อมมือของเยเฉิน นั่นก็จบเห่แน่? ”

เมื่อคิดถึงตรงนี้ Walterก็รีบพูดขึ้นมาว่า “ไอ้คนแซ่เย่ นี่เป็น เรื่องระหว่างเราสองคน มันไม่เกี่ยวอะไรกับพ่อฉัน! ! ”

เย่เฉินหัวเราะแล้วพูดว่า “อ่อ? งั้นนายหมายความว่ายังไง

หรอ? ”

Walter โพล่งออกไปว่า “ความหายของฉันมันง่ายมาก ใช้คำ พูดของคนหัวเซี่ย ความผิดของคนคนเดียวอย่าลากครอบครัว มาเกี่ยวด้วย ดังนั้น แกมีอะไรก็มาทำที่ฉัน อย่าลากพ่อของฉันมา เกี่ยวด้วย!

เย่เฉินพยักหน้าอย่างเห็นด้วย แล้วพูดอย่างจริงจังว่า “Walter แกพูดถึงจุดนี้ ฟังแล้วเหมือนมีเหตุผลดีแหะ

Walterรีบพูดขึ้นมาว่า “งั้นแกก็รับปากฉันสิ อย่าแตะต้องพ่อของฉัน!

เย่เฉินถอนหายใจอย่างทำอะไรไม่ได้ แล้วหัวเราะพลางพูดขึ้น มาว่า “ขอโทษด้วยนะWalter แกพูดช้าไปแล้วล่ะ”

Walterเบิกตากว้าง “สายไปแล้ว? | แกหมายความว่า

เย่เฉินหัวเราะแล้วพูดขึ้นมาว่า “พ่อของแกถูกฉันจับมาแล้วล่ะ เดี๋ยวฉันจะพาเขามาเจอแกหน่อย ให้พวกแกสองพ่อลูกได้เจอ กัน”

Walterรู้สึกราวกับฟ้าผ่า แล้วโพล่งตะคอกออกไปว่า “ทะ…….. ทําไมแกต้องแตะต้องพ่อฉันด้วย! ” เย่เฉินหัวเราะแล้วพูดว่า “ทำไมฉันจะแตะต้องพ่อของแกไม่

ได้? หรือพ่อของแกเป็นทองห้ะ? ”

Walter โกรธจนตาแทบหลุดออกจากเบ้า “พ่อฉันไม่เคยยั่วยุ อะไรนายมาก่อน! นายมีสิทธิ์อะไรไปแตะต้องเขา?

เย่เฉินถามอย่างแปลกใจ” ในเมื่อแกพูดอย่างนี้แล้ว งั้นฉัน อยากถามแกหน่อย พ่อของหวังตงเสงี่ยนเคยไปยั่วยุอะไรแก ไหม?

“ฉัน…….”Walterพูดไม่ออก

เขารู้ดี เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นล้วนเป็นเพราะความไร้ยางอาย ของเขาเอง
ถ้าคนไม่สั่งให้คนไปวางยาพิษหวังตงเสงี่ยน แล้วบีบบังคับให้ หวังตงเสงี่ยนยอมจํานน เขาคงไม่ต้องพบกับจุดจบที่น่าสังเวช อย่างเช่น ในวันนี้

ดังนั้น ตอนนี้เเฉินถามเขากลับ ทำให้เขาพูดอะไรไม่ออก ใน ทันที

เวลานี้เอง เย่เฉินหัวเราะเยาะ แล้วพูดขึ้นมาว่า “แกนอนรออยู่ ที่นี่แหละ อีกสักพักพ่อของฉันจะพาพ่อแกมาหาแกเองนั่นแหละ”

พูดจบ เขาก็หันหลังไป แล้วพูดกับหงห้าว่า “หงห้า ไปที่

ออฟฟิศของคุณดีกว่า”

หงห้ารีบพูดขึ้นมาว่า”ได้ครับอาจารย์เย่ เชิญตามผมมาได้เลย ครับ! “

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ