บทที่ 2354

พ่อบ้านได้แต่อ้อนวอน:”คุณชาย ขอร้องล่ะใจเย็นก่อน กรุณา รอสักครู่ แล้วผมจะเข้าไปรายงานหลังจากที่นายท่านพูดคุยกับ ท่านชายรองเกี่ยวกับธุรกิจเสร็จก่อนครับ!”

ซูจือเฟยตะโกน “ไม่ได้! ผมรอไม่ไหวแล้ว! ผมจะเข้าไปตอนนี้

ถ้าคุณหยุดผมอีก ผมจะไม่เกรงใจคุณแล้วนะ!”

ในตอนที่พ่อบ้านไม่รู้จะทำอย่างไรดี คุณท่านใหญ่ซูจึงพูดกับ ซูโสเต๋อด้วยสีหน้าบึงว่า “โสเต๋อ นายพาจือเฟยเข้ามาเถอะ”

“ครับ!”

ซูโสเต๋อรีบหันหลังออกจากห้องหนังสือ แล้วพูดกับพ่อบ้าน ว่า “นายท่านสั่งให้ถือเฟยเข้าไป

พ่อบ้านจึงโล่งใจ และหลีกทางอย่างรวดเร็ว

ซูจือเฟยรีบก้าวเข้าไปในห้องหนังสือ ทันทีที่เขาเข้ามา เขาก็ ถามซูเฉิงเฟิงด้วยความกระวนกระวายใจเล็กน้อย “คุณปู่! แม่ กับน้องสาวของผมอยู่ที่ไหนกันแน่!”

คุณท่านซูพูดอย่างจริงจัง “จือเฟย ปู่ก็เพิ่งรู้เรื่องนี้เหมือนกัน เรื่องที่ตอนนี้แม่กับน้องสาวของนายอยู่ที่ไหน และเป็นอย่างไร บ้าง ตอนนี้ปู่ไม่รู้อะไรเลย”

“ก่อนที่นายจะเข้ามา ปู่เพิ่งบอกกับอารองนายว่า ให้เขาบอกรางวัลกับภายนอกเดี๋ยวนี้ เอาเงิน 50 ล้านเพื่อรวบรวมเบาะแสที่ มีประโยชน์ ถ้าใครสามารถช่วยแม่หรือน้องสาวของนายได้ จะ ให้ 100 ล้านเลย.”

ซูจือเฟยกำหมัดแน่น และถามอย่างโกรธเคือง:”ตอนนี้มี หลายคนบนอินเทอร์เน็ตบอกว่า เป็นคนจะฆ่าแม่ผม จริง เปล่า?!”

ใบหน้าของคุณท่านใหญ่ซูเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน และเขา พูดอย่างเคร่งขรึม “เจ้าบ้า! แกกำลังพูดถึงบ้าอะไรอยู่? เป็น ผู้นำตระกูล ปู่จะทำเรื่องที่มีลับลมคมในได้เหรอ?”

ซูโสเต๋อที่อยู่ด้านข้างเห็นบิดาของเขาเต็มไปด้วยความขุ่น เคืองและความยิ่งใหญ่ หัวใจของเขาก็ตกตะลึง!

“พ่อก็คือพ่อจริงๆ เขาสามารถฉุกเรื่องขึ้นมาทั้งหมด และพูด

ออกมาอย่างมีเหตุผล! ถ้าฉันไม่รู้อะไรเลย ฉันคงคิดว่ามันเป็นไป

ไม่ได้ที่เขาจะทําเรื่องแบบนั้นจริงๆ

“เฮ้อ ดูเหมือนว่าช่องว่างระหว่างฉันกับพ่อจะไม่ใช่แค่นิด เดียวนะ!”

ตอนนี้ซูจือเฟยพูดอย่างก้าวร้าวว่า “ถ้าเป็นเมื่อก่อน ผมจะไม่ เชื่ออย่างแน่นอน แต่เรื่องที่ซูรั่วหลีถูกทรยศก็เกิดขึ้นเมื่อไม่นาน มานี้ แม้ว่าโลกภายนอกจะคิดว่าพ่อของผมเป็นคนทํา แต่ผมรู้จัก พ่อเป็นอย่างดี เขาจะร้าย ก็ไม่ได้ร้ายถึงขนาด ที่คิดอยากจะฆ่า ลูกสาวของตัวเอง! ดังนั้น เขาเป็นแพะรับบาปแทนนะครับ!”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ซูจือเฟยกัดฟันพูดว่า “ซูรั่วหลีเป็นหลานสาวของปู่ คุณลงมือได้ นับประสาอะไรกับแม่ผม? ! ” เมื่อคุณท่านใหญ่ ได้ยินสิ่งนี้ เขาก็โกรธจัด

เขาหยิบหินหมึกพิมพ์มังกรนูนขึ้นมาบนโต๊ะด้วยความโกรธ ซึ่งมีมูลค่ากว่าสิบล้านเหรียญ และโยนมันลงกับพื้นอย่างรวดเร็ว แตกกระจายเป็นเศษผง

ในเวลาเดียวกัน เขาชี้ไปที่ซูจือเฟย และคำรามด้วยความ โกรธ “ไร้เหตุผลสิ้นดี! ไร้เหตุผลสิ้นดี! แกยังมีอยู่ในสายตา ของแกอีกไหม? ในสายตาของแก ยังมีหัวหน้าผู้นำตระกูลอย่าง ปู่อีกหรือเปล่า?”

ซูจือเฟยด่าอย่างไม่ยอมแพ้ ถ้าแม่กับน้องสาวของผมถูกทำ ร้ายจริงๆ ไม่เพียงแต่ผมจะไม่ยอมรับเท่านั้น ผมจะสู้กับอย่าง สุดกำลัง!”

คุณท่านใหญ่ซูโกรธมาก ชี้ไปที่ซูโสเต๋อ และตะโกนว่า “โสว่

เต๋อ! ตบปากมัน! ตบปากร้อยครั้ง!”

ซูโสเต๋อก้าวไปข้างหน้าทันที จับคอเสื้อจือเฟย กัดฟันและ ด่าว่า “ไอ้ลูกอกตัญญูจองหอง! พ่อแกไม่อยู่ ฉันที่เป็นลุง ก็จะ สอนบทเรียนแทนเขา!”

ซูจือเฟยกัดฟันผลักซูโสเต๋อออกไป จากนั้นเขาก็ก้าวถอย หลังไปสองสามก้าวแล้วเดินกลับไปที่ประตูห้องหนังสือ เขาชี้ไป ที่คุณท่านใหญ่ และตะโกนทีละคำว่า “ปูที่ผมพูดไว้! ถ้าแม่ ของผมกับน้องสาวของผมถูก ผมจะฆ่า!”
พูดจบเขาก็หันหลังออกไปทันที

ซูเฉิงเฟิงกุมหน้าอกด้วยความขุ่นเคือง พยายามจะพูด แต่ เนื่องจากเขาหายใจไม่ออก จึงไออยู่หลายๆครั้ง แค่กๆ….. แต่ กๆๆๆ……ลูกอกตัญญู……ลูกอกตัญญูจริงๆ!!! ครอบครัวพี่ใหญ่ แม่งเกิดมาอกตัญญูทั้งหมดเลย!!! จากนั้น หลังจากไอรุนแรงอีกครั้ง เขาก็พูดกับซูโสเต๋อทันที

ว่า “ไป! รีบไป! ไปเอาไอ้สารเลวนั้นกลับมา!!!!