บทที่ 2341

หลิวจ้าน ในตอนนี้ ตระหนักได้แล้วว่าตัวเองถูกตระกูลหลอก อย่างสมบูรณ์

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส โดยเหลือเพียงไม่ กี่นาทีสุดท้ายในชีวิตของเขา ดังนั้นเขาจึงเต็มไปด้วยความโกรธ

ต่อหน่าฉงชิงสุนัขของตระกูล

ตอนนี้หม่าฉงชิงก็ตกใจและหวาดกลัว เขาเพียงทำตามคำ แนะนำของพ่อ เลียนแบบราชวงศ์ยุโรป และจัดการให้ชิงด้วย วิธีเดียวกันเท่านั้นเอง

ในตอนนั้น เจ้าหญิงยุโรปคนนั้นก็ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ ในอุโมงค์เช่นกัน และเสียชีวิตในปารีสพร้อมกับคู่หมั้นและลูก ในท้องของเธอ

อุบัติเหตุทางรถยนต์ในอุโมงค์เป็นวิธีในการปิดหูปิดตาคนที่ ดีที่สุด ดังนั้นหม่าฉงชิงจึงหาหลิวจ้านแพะรับบาป ตามคำสั่งของ พ่อของเขา

แต่ไม่นึกเลยว่าคุณหนูใหญ่ซูจือหยู กลับนั่งรถคันเดียวกับผู้ให

หม่าฉงชิงไม่ใช่คนโง่ เขารู้ว่าคุณท่านรักซูจือหยูหลานสาว มากที่สุด และทั้งตระกูลซูเห็นเธอหัวแก้วหัวแหวนมาก และใน ตอนนี้ เมื่อเห็นว่า จื่อหยูกำลังจะตาย ไม่ว่าเขาจะอธิบายอย่างไร หรือพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเขาอย่างไร ก็ไม่สามารถลบ ป้ายที่ทํางานไม่สำเร็จได้

เมื่อเวลานั้นมาถึง คุณท่านก็โกรธจัด และยังไม่รู้เลยว่าจะ ลงโทษตัวเองอย่างไร

ตอนนี้ เจ้าบ้าหลิวจ้านกลับยังดูหมิ่นเขามาก และเขาไม่อยาก แม้แต่จะเล่าเรื่องราวทั้งหมดออกมา เรื่องนี้ทำให้หม่าฉงชิงโกรธ มาก เขาหยิบปืนออกมาทันที และชี้ไปที่หน้าผากของหลิวร้าน คำรามอย่างบ้าคลั่งว่า “มึงแม่งจะพูดไหม? ถ้าไม่พูดความจริง ก จะส่งถึงไปนรกตอนนี้แหละ!!

เมื่อเผชิญหน้ากับปากกระบอกปืน หลิวบ้านไม่เกรงกลัวเลย เขายิ้มอย่างน่าสังเวช เผยให้เห็นฟันที่เปื้อนเลือดของเขา และ พูดอย่างเย็นซาว่า “เอาสิ ยิงเลย! ตอนนี้พ่อเจ็บไปทั้งตัวแล้ว ลูกชายที่รัก รีบยิงสิ ช่วยพ่อหลุดพ้นไปเถอะ!!

“แก……”หม่าฉงชิงโกรธจนตั้งอารมณ์ไว้ไม่ได้ เขายัดปาก กระบอกปืนเข้าปากหลิวจ้านโดยตรง และพูดอย่างเคร่งขรึม “ไอ้ สารเลว ไปลงนรกซะ!”

เสร็จแล้วก็เหนี่ยวไกทันที

“ปัง!”

ท้ายทอยของหลิวจ้านเลือดกระจาย ตายสนิททันที

ในเวลานี้ หม่าฉงชิงเห็นซูจือหยูที่อยู่แถวหลังอ่อนแอมากจน แทบจะหมดสติและรีบตะโกนว่า “เร็วเข้า รีบช่วยคุณหนูใหญ่!”
หนึ่งในนั้นมองไปที่โรลส์รอยซ์ ซึ่งชนเข้ากับเศษโลหะจำนวน มาก และพูดอย่างลำบากใจว่า “หัวหน้า เราไม่มีอุปกรณ์ ไม่ สามารถแยกโครงรถที่เสียรูปเหล่านี้ได้ อย่างน้อยต้องมีไฮดรอ ลิกขนาดใหญ่ หรืออุปกรณ์ตัดขนาดใหญ่ถึงสามารถถอด ประกอบของโครงเหล็กได้..………

หม่าฉงชิงโพล่งออกมา “ฉันไม่สนหรอกว่าพวกแกจะทำยังไง รีบเอาคุณหนูใหญ่ออกมา! ไม่อย่างนั้นถ้าคุณท่านตำหนิ พวก เราทุกคน ก็จะถูกฝังกันหมด!!

เมื่อคนอื่นๆ ได้ยินเช่นนี้ ก็ตกใจทันที จากนั้นหลายๆคนก็รีบ วิ่งไปข้างหน้า และพยายามอย่างเต็มที่เพื่อแยกโครงรถที่บิด เบี้ยวรอบตัวซูจือหยู จะได้ช่วยชูจือหยออกมา

แต่ แม้ว่าคนกลุ่มนี้จะเป็นบอดี้การ์ดระดับแนวหน้าทั้งหมด แต่ ความแข็งแกร่งที่แท้จริงของพวกเขานั้นแย่กว่าผู้เชี่ยวชาญศิลปะ การต่อสู้อย่างมาก เมื่อเปรียบเทียบกับซูรั่วหลี ผู้ฝึกฝนศิลปะการ ต่อสู้ภายในมาตั้งแต่เด็ก มันยังมีช่องว่างอยู่บ้าง และจะแยก โครงเหล็กที่บิดเบี้ยวแตกออกจากกันด้วยมือเปล่าได้อย่างไร มันไร้ประโยชน์เท่านั้นแหละ

ในตอนที่หม่าฉงชิงใช้กำลังทั้งหมด แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ซูจือห ยูก็ฝืนพูดขึ้นว่า “ไม่ต้องช่วยฉัน ช่วยแม่ฉันเร็ว!”

สีหน้าของหม่าฉงซิงเกิดความลำบากใจขึ้นมาทันที และพูด ว่า “คุณหนูใหญ่ ผมไม่มีอำนาจมากขนาดนั้นครับ สิ่งเดียวที่ผม ตัดสินใจได้ตอนนี้คือ ช่วยคุณออกมา แล้วส่งคุณไปโรงพยาบาลโดยเร็วที่สุด……

ซูจือหยูร้องไห้และตะโกนว่า “คุณโทรหาซูเฉิงเฟิง! บอกเขาว่า ถ้าช่วยแม่ของฉันไม่ได้ ถึงฉันตายก็จะไม่ปล่อยให้เขาไป

หม่าฉงชิงพูดอย่างลำบากใจสุดๆ “คุณหนู ใหญ่………….คำพูดแบบนี้…….คนที่เป็นคนใช้อย่างผม ไม่ สามารถพูดกับคุณท่านได้หรอกครับ คุณอย่าทำให้ผมลำบากใจ เลยครับ สิ่งสำคัญตอนนี้คือช่วยคุณออกมา……

ซูจือหยูร้องไห้เสียงดังและพูดว่า “ฉันไม่ต้องการให้คุณช่วย ถ้าคุณอยากช่วยก็ช่วยแม่ฉันก่อน มิฉะนั้นฉันจะตายกับแม่ฉัน!”

ลูกน้องหลายคนของหม่าฉงชิงไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรทันที หนึ่ง ในนั้นถามว่า “หัวหน้า เราจะทำอย่างไรดี…….

หม่าฉงชิงกัดฟันและโพล่งออกมาว่า “อย่าไปสนอะไรมากนัก ช่วยคุณหนูใหญ่ออกมาก่อน!!

ซูจือหยูตะคอกอย่างกระตือรือร้น “ฉันให้คุณช่วยแม่ฉันก่อน!” พูดไป เธอก็รู้สึกปวดหัวมาก และหมดสติไปเลย