บทที่ 2338

ซูจี หยูพูดเสียงเย็นว่า “ถ้ามันหมดทางแล้วจริงๆ กลัวไปแล้ว มีประโยชน์อะไร? กลัวแล้วหนีออกไปได้เหรอ?”

หลิวจ้านเงียบลงทันที

ที่ซูจือหยูพูดมาก็ถูก

สถานการณ์ในตอนนี้ ไม่มีโอกาสหนีรอดเลย

ขับรถไปไม่ได้ ลงจากรถก็ยิ่งอนาถกว่าเดิม

ถ้าถูกรถคันใหญ่บดไปกับพื้น ร่างกายก็คงแหลกละเอียด กลายเป็นเนื้อเหลว!

ในตอนนี้เองซูจือหยูก็พูดขึ้นมาว่า “นายมีระเบิดอยู่กับตัว

ไม่ใช่เหรอ? กดระเบิดเลย! ตายเพราะแบบนี้คงเจ็บน้อย

กว่า! ”

หลิวจ้านยิ้มขมขื่น “ระเบิดที่ไหนล่ะ เรื่องโกหกทั้งนั้น ขณะที่พูด เขาก็หยิบระเบิดออกมากดหลายๆครั้ง เอ่ยพูดด้วย ใบหน้าฝากเพื่อนว่า “ดูสิ มันไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลย”

ซูจือหยูคิดไม่ถึงเลยว่า หลิวร้านจะเป็นขยะจําพวกแข็งนอก อ่อนใน แค่คิดว่าตัวเองกับแม่ต้องมาตายอยู่ในอุโมงค์เพราะ คนคนนี้ ในใจของเธอก็รู้สึกขัดเคืองเป็นอย่างมาก

แต่ว่า วินาทีนี้ เธอเองก็รู้ตัวเหมือนกัน ว่าตัวเองกับแม่ไม่มีโอกาสรอดชีวิต เวลาที่เหลืออยู่ อย่างมากก็แค่สิบวินาที

ขณะนี้ เธอรู้สึกได้ถึงแรงสะเทือนรุนแรงจากความเร็วของรถ บรรทุกสองคันนั้น ชั่ววินาทีนี้ เธอกอดให้สิ่งที่อยู่ข้างกายเอา ไว้อย่างแนบแน่น

ในขณะเดียวกันนั้น ฮอล์ที่เย่เฉินนั่งมา ก็ดิ่งลงอีกฝั่งของภูเขา

ฮอล์ทิ้งตัวลงต่ำตรงบริเวณปากอุโมงค์อีกด้านอย่างต่อเนื่อง แต่ยิ่งระยะห่างจากพื้นลดลงมากเท่าไหร่ คนขับจึงต้องระวังใน การลดความเร็วลงต่ำมากเท่านั้น

เมื่อสักครู่ หลังจากที่ได้เห็นรถโรลด์รอยซ์ขับเข้าไปในอุโมงค์ แล้วมีรถบรรทุกสองคันขับตามเข้าไป เยเฉันก็รู้ในทันทีว่าอีก ฝ่ายมีแผนร้ายยังไง

ตระกูลซูต้องคิดที่จะจัดฉากว่ามีอุบัติเหตุเกิดขึ้นแน่ๆ เพื่อ

กำจัดตู้ไห่ชิง ซูจือหยูและหลิวร้านพร้อมกันทีเดียว

สามคนที่อยู่ในอุโมงค์แทบจะไม่มีโอกาสรอดชีวิตเลยสักนิด ดังนั้น เย่เฉินจึงเร่งคนขับฮอล์ว่า “เร็วกว่านี้! ถ้าขืนยังช้า คง ช่วยเอาไว้ไม่ทันแน่ๆ!

คนขับฮอล์พูดว่า “คุณชาย! ส่วนท้องเครื่องมีเรดาห์ตรวจจับ ระยะห่างระหว่างตัวเครื่องกับพื้นดิน ถ้าหากระยะห่างอยู่ภายใน ยี่สิบเมตร ก็ถือว่าฝืนคงความเร็วให้อยู่ในระยะที่ปลอดภัยที่สุด แล้ว ถึงอยากให้เร็วกว่านี้ก็เร็วไม่ได้…..
เย่เงินก้มมองพื้น ระดับความสูง ในตอนนี้ราวๆสิบกว่าเมตร เทียบเท่าตึกอย่างน้อยห้าชั้น

ถ้ายึดตามความเร็วในการทิ้งตัวลงต่ำ อย่างน้อยต้องรออีก ยี่สิบถึงสามสิบนาทีถึงจะสามารถจอดลงบนพื้นได้ ดังนั้นเขาจึง ปลดเข็มขัดออกอย่างรวดเร็ว พร้อมกับเปิดประตูฮอล์ออก หันมา พูดกับเฉินจือข่ายว่า “นำคนถือปืนไปเฝ้าที่ปากอุโมงค์ ใครกล้า ช่วยฝั่งตรงข้าม ยิงทิ้งให้หมด!

เฉินจือข่ายรีบเอ่ยถามว่า “คุณชาย คุณคงไม่คิดจะโดด….

พูดยังไม่ทันจบ เยเฉินก็กระโดดลงไปจากฮอล์

สำหรับเย่เฉินแล้ว ถึงเขาจะไม่เคยกระโดดลงจากที่สูงขนาด นี้ แต่เพราะเขากินยาอายุวัฒนะเพื่อเสริมสร้างสมรรถภาพทาง ร่างกายอยู่ตลอด อีกอย่างยังมีปราณทิพย์ชาวยหนุนเอาไว้ด้วย

ดังนั้น เขาจึงมั่นใจในความแข็งแรงของร่างกายตัวเอง

กระโดดลงไปในความสูงระดับนี้ก็ไม่เป็นปัญหาอะไร

แล้วก็เป็นอย่างที่คิดเอาไว้

เย่เฉินกระโดดทิ้งตัวบนพื้นดินภายในชั่วพริบตา แม้ว่าขาทั้ง สองข้างจะได้รับแรงสั่นสะเทือนจากการกระโดดอย่างกะทันหัน แต่ก็ถือว่าอยู่ในขอบเขตที่ร่างกายของเขารับไหว

วินาทีที่เท้าจรดพื้น เย่เฉินก็ไม่รอให้เสียเวลาอีกต่อไป วิ่ง เข้าไปทางอุโมงค์ด้วยความรวดเร็ว

ในตอนนี้เอง ภายในอุโมงค์ก็เกิดเสียงดังสนั่น”ตั้ม!