บทที่ 2328

เยเฉินมีสีหน้าลังเลขึ้นมาชั่วขณะ เพียงชั่วครู่ เขาก็ส่ายหน้า เบาๆ “ช่างเถอะ ฉันไม่อยากอยู่ร่วมโลกกับตระกูลซู แค้นที่มีก็ยัง ไม่ได้ชำระ แล้วฉันก็ช่วยคนของตระกูลซูเอาไว้หลายรอบแล้ว ไม่ว่าจะซูจือเฟย ซูจือหยู หรือซูรั่วหลี สามคนนี้ฉันเคยช่วยมา หมดแล้ว ถ้าวันนี้ฉันยื่นมือเข้าไปช่วยอีก ตระกูลซูก็คงติดหนี้บุญ คุณฉัน ชดใช้อีกกี่ชาติก็ไม่หมด

เฉินจือข่ายได้ยินดังนั้น ก็อตเห็นด้วยไม่ได้ “นั่นสินะ….แค้นยัง ไม่ได้ชำระ แต่กลับกลายเป็นว่าต้องช่วยเหลือคนของตระกูล พวกเขา พระเจ้านี่ก็ช่างตลกเสียจริง”

เย่เฉินถอนหายใจออกมา “เฮ้อ….ถ้าน้าเป็นอะไรไปจริงๆ ฉันก็คงต้องขายคฤหาสน์ของพ่อฉันใหม่สินะ?”

เฉินจือข่ายเอ่ยพูดขึ้นมาว่า “ยังไม่รู้ว่าคุณหนูรองตระกูลตู้จ่าย เงินและทำเรื่องเสร็จหรือยัง ถ้าเรียบร้อยแล้ว คฤหาสน์หลังนั้นก็ จะกลายเป็นทรัพย์สินของเธอ แต่ถ้ายัง คาดว่าคงต้องมีการ ประมูลขายอีกครั้งแล้วล่ะครับ”

เย่เฉินอดขมวดคิ้วขึ้นมาไม่ได้ “ถ้ากลายเป็นทรัพย์สินของเธอ แล้วใครคือผู้สืบทอดลำดับแรก?”

เฉินจือข่ายเอ่ยพูดขึ้นมาว่า “เป็นใครก็ยังไม่สามารถพูดได้ เต็มปาก แต่ที่แน่ๆต้องมีสามีและลูกของเธออยู่ในนั้น หรือ บางทีอาจจะแบ่งคนละครึ่ง
เย่เฉินกัดฟันกรอด ให้ตาย นั่นมันบ้านที่พ่อแม่ฉันเคยอยู่นะ จะให้ไอ้สารเลวซูโส่วเต้าได้ไปครอบครองครึ่งหนึ่งได้ยังไง!

เฉินจื้อขายรีบเอ่ยพูดขึ้นมาว่า “ไม่งั้นให้ผมส่งคนไปสอบถาม

ให้ไหมครับว่าคุณหนูรองตระกูลทำเรื่องซื้อเสร็จแล้วหรือยัง เย่เฉินพยักหน้า เอ่ยพูดอย่างหมดหนทางว่า “ดูเหมือนก็คง ทำได้แค่นี้”

ในตอนนี้เอง รถโรลด์รอยซ์คันสีขาวก็มาจอดลงตรงหน้าของ พวกเขาสองคน ชายวัยกลางคนคนหนึ่งเดินลงมาจากรถอย่าง เร่งรีบ เมื่อมาหยุดยืนอยู่ต่อหน้าพวกเขา ก็เอ่ยพูดอย่าง นอบน้อมว่า “คุณชาย ผู้จัดการเงิน ผมเอารถมาให้แล้วครับ พวกคุณจะขับไปเองหรือให้ผมขับให้

เฉินจือข่ายชิงพูดขึ้นมาก่อนว่า “ไม่เป็นไร ฉันขับเอง นาย เรียกแท็กซี่กลับเองนะ”

อีกฝ่ายผงกหัวให้อย่างนอบน้อม “ได้ครับผู้จัดการเงิน งั้นผม ขอตัวกลับก่อนนะครับ”

เฉินจื่อข่ายเปิดประตูเบาะหลัง แล้วพูดกับเย่เฉินว่า “เชิญครับ คุณชาย”

เย่เฉินตอบอึมออกมาเสียงเบา จากนั้นก็ก้าวขึ้นไปนั่งบนรถ

เฉินจื้อข่ายมุดตัวเข้ามานั่งเบาะคนขับ ขณะที่กำลังสตาร์ทรถ ก็หันไปพูดกับเย่เฉินว่า “คุณชาย คุณจะไปที่ไหนครับ? กลับบ้าน หรือว่ายังไง?”
เย่เฉันคิดอยู่ชั่วครู่ ก็เอ่ยพูดว่า “ไปส่งฉันที่บ้านแล้วกัน” “ได้ครับ” เฉินจือข่ายออกรถมุ่งตรงไปที่ Tomson Riviera ใน ทันที

ระหว่างทาง เเฉินเอาแต่ขมวดคิ้วมั่น

เฉินจือข่ายมองผ่านกระจกหลัง สังเกตสีหน้าของเเฉิน เงียบๆ จากนั้นก็เอ่ยถามอย่างอดไม่ได้ว่า “คุณชาย มีอะไรใน ใจหรือเปล่าครับ?”

เย่เฉินพยักหน้า ลูบคางแล้วพูดว่า “ฉันนึกไม่ออก ว่าใคร

เป็นคนเล่นงานสองแม่ลูกนั่น

เฉินจือข่ายเอ่ยพูดขึ้นมาว่า “ปกติตระกูลซูก็มีศัตรูเยอะอยู่แล้ว ไม่รู้มีกี่คนที่แค้นฝังหุ่นตระกูลซู การที่จะหาโอกาสแก้แค้นตระกูล ซูก็ถือว่าปกติมาก”

เย่เฉิน โบกมือ “เหตุผลนี้ถูกก็จริง แต่สุดท้ายเรื่องมันจะไม่จบ แบบนี้ ใครๆก็รู้ว่า ซูโส่วเต้าโยนความผิดให้คุณท่านใหญ่ เพื่อ หนีไปหลบภัยที่ออสเตรเลีย ฉันเดาว่า ในอนาคตมีความเป็นไป ได้ที่เขาจะไม่ได้สืบทอดตระกูลต่อ ดังนั้น ในตอนนี้ซูโวเต้าก็ ไม่ต่างอะไรกับราซาตกอับ”

“ตอนนี้ แม้แต่ซูโส่วเต้ายังสูญเสียอำนาจ แล้วยิ่งลำดับ ตำแหน่งของภรรยาและลูกสาวในตระกูลซูยิ่งไม่ต้องพูดถึง

“ในสถานการณ์แบบนี้ ถ้ามีคนคิดจะแก้แค้นตระกูลซูจริงๆ ทำไมต้องลงทุนวางแผนฆ่าสองแม่ลูกนั่นด้วยล่ะ