บทที่ 2327

เมื่อเห็นว่าเป็นผู้ให่ชิงกับซูจือหยูที่เดินออกมา ในใจของเยเ

นก็ไม่ค่อยแปลกใจเท่าไหร่ เขารู้สึกตั้งแต่แรก ว่าเรื่องนี้มันไม่ธรรมดาเหมือนอย่างที่เห็น

แน่

ตอนนี้ การที่ตู้ไห่ซิงและซูจือหยูเดินออกมาเพราะถูกหลิวร้าน บังคับ ก็ยิ่งยืนยันความคิดของเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้เป็นอย่างดี

เพียงแต่ว่า เย่เฉินยังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ ว่าตกลงเป็นใคร กันแน่ที่ยอมลงทุน ยอมเสียเวลาเพื่อเล่นงานไม่ชิงและซูจือหยู

และในตอนนี้เอง สองแม่ลูกไม่ชิงและซูจือหยูก็เดินออกมา จากหอเพชรนิลจินดา

ด้านหลิวจ้านมือหนึ่งถือปืน มือหนึ่งถือระเบิด เดินตามสอง แม่ลูกออกมาติดๆ

เขาเงยหน้ามองไปรอบๆ จากนั้นก็แสยะยิ้มให้ตำรวจ “ฉันรู้ว่า พวกแกซุ่มอยู่แถวนี้หลายคน และเตรียมตัวยิงฉันตลอดเวลา แต่ฉันแนะนำว่าพวกแกควรคิดให้รอบคอบ เพราะในมือของฉัน มีระเบิด ต่อให้เป็นแค่เด็กทารกหนึ่งขวบแตะต้องสิ่งนี้ ก็ สามารถทำให้มันระเบิดได้เหมือนกัน ถ้าพวกแกไม่กลัวว่าตาย

ก็ให้มือปืนยิงฉันเลย!หวังไห่ซินเอ่ยพูดเสียงเย็นว่า “หลิวร้าน ไม่ต้องห่วง! ตราบใดที่นายไม่วู่วาม พวกฉันก็จะไม่ยิงนาย ! ตอนนี้พวกฉันเตรียมรถ เอาไว้ให้นายแล้ว นายสามารถหนีไปจากที่นี่ได้ทุกเมื่อ แต่ว่า ก่อนไป นายต้องปล่อยตัวประกันมาก่อน”

“ตัวประกัน?” หลิวจ้านหัวเราะฮ่าๆออกมาอย่างเริบเงิน สาน เอ่ยพูดอย่างดูถูกว่า “แกคิดว่าฉันเป็นเด็กสามขวบเหรอ? ฉันจะบอกแกให้นะ ตัวประกันสองคนนี้ต้องไปกับฉัน จนกว่าฉัน จะหลุดจากการติดตามของพวกแก ถ้าพวกแกคิดได้ ก็อย่าให้ ใครตามฉันมา หลังจากฉันมั่นใจว่าปลอดภัยแล้ว ฉันจะปล่อย สองคนนี้ไปเอง”

พูดมาถึงตรงนี้ เขาก็เปลี่ยนน้ำเสียง เอ่ยพูดด้วยท่าทางโหด เหี้ยมว่า “ถ้าฉันรู้ว่าคนของพวกแกพยายามตามฉันมาล่ะก็ ฉัน จะขับรถเข้าไปใจกลางเมือง แล้วกดระเบิดในมือซะ ฉันจะได้ กลายเป็นชาติชายแห่งประวัติศาสตร์ในอีกสิบแปดปีข้างหน้า

สีหน้าของหวังไห่ซินยุ่งเหยิงขึ้นเรื่อยๆ เขาทำได้เพียงข่มกลั้น เพลิง โกรธ ในใจเอาไว้ แล้วเอ่ยพูดว่า “สบายใจได้ พวกฉันจะ ไม่ให้ใครตามนายไป!

หลิวจ้านแสยะยิ้ม “รู้งานดีนี่!”

พูดจบ เขาก็หันมาพูดกับสองแม่ลูกไห่ชิงกับซูจือหว่า “พวกแกสองคนรีบขึ้นรถ! ขึ้นไปนั่งเบาะหลังให้หมด!

ตู้ไม่ชิงไม่กล้าชักช้า ดึงซูจือหยูให้มุดเข้ามานั่งเบาะหลังของ โรลด์รอย ด้วยกัน

พร้อมกันนั้นหลิวจ้านที่กำลังถือปืนและระเบิด ก็ขึ้นมานั่งเบาะคนขับอย่างวางท่า

รถโรล์รอยซ์คันนี้ไม่ได้รับเครื่อง เพียงแค่เข้าเกียร์รถ

ออกตัวได้แล้ว ดังนั้น หลิวบ้านจึงเข้าเกียร์ขับมุ่งตรงไปยังทางออกทันที

หวังไห่งรีบออกคำสั่งให้ตำรวจที่อยู่เฝ้าอยู่ตรงทางออกหลัก ทาง วงล้อมแน่นหนาเหมือนถังเหล็กในตอนแรก ตอนนี้ค่อยๆ ถอยหลีกเพื่อเปิดทางให้

หลิวจ้านเหยียบคันเร่งจนสุดอย่างไม่ลังเล เสียงเครื่องยนต์ ของรถดังกระหึ่ม จากนั้นก็พุ่งตัวออกไปด้วยความเร็วสุดขีดใน ทันที

หลิวจ้านขับออกไปได้ไม่ทันไร ก็มีตำรวจคนหนึ่งเดินเข้ามา หาหวังไหน แล้วพูดว่า “หัวหน้าหวัง ให้ทีมนอกเครื่องแบบขับ ตามไปไหม?”

หวังไหนลังเลเล็กน้อย จากนั้นก็พูดว่า “ไหวพริบของหลิว จ้านค่อนข้างดี ถ้าเราให้คนขับรถตามไป แล้วเขาจับได้ ผลที่ ตามมาอาจจะกู่ไม่กลับ

พูดจบ เขาก็พูดต่อว่า “เอาอย่างนี้แล้วกัน ติดต่อเครือข่าย กล้องวงจรปิดจราจรทั่วทั้งเมืองอย่างเร่งด่วน อาศัยกล้องบน ถนน ติดตามร่องรอยของหลิวบ้านไปก่อน ถ้าเขาออกไปนอก เมืองแล้ว เราค่อยเตรียมกำลังล่วงหน้าไปล้อมเอาไว้

ในขณะนี้เอง เมื่อรถโรลด์รอยซ์หายไปจากครรลองสายตาเฉินจือข่ายก็ถอนหายใจออกมาอย่างอดไม่ได้ แล้วพูดว่า “คุณชาย ถ้ามีคนมุ่งร้ายต่อคุณหนูรองตระกูลและซูจือหยอย่าง ที่คุณพูดจริงๆ เกรงก็แต่ว่าครั้งนี้พวกเธอจะรอดกลับมายากซะ แล้วสิ…”

เย่เฉินพยักหน้า เอ่ยพูดว่า “อีกฝ่ายตั้งใจเตรียมการลงทุนจัด ฉากถึงขนาดนี้ ดูแล้วคงไม่ใช่แค่อยากพวกเธอแน่ เป็นไปได้ ว่าเป้าหมายอาจจะเป็นชีวิตของพวกเธอ”

เฉินจือข่ายอดถามไม่ได้ว่า “คุณชาย เรื่องถึงชีวิตขนาดนี้ คุณจะทําอะไรหรือเปล่า?”